O Μπούκουρας , οι δήμαρχοι και το σύνδρομο της μετανοούσας Μαγδαληνής
«Η μόνη δουλειά που ξέρει να κάνει ο Στάθης Μπούκουρας είναι να φτιάχνει πεϊνιρλί και τυρόπιτες» είπε η συνήγορος του πρώην ναζιστή βουλευτή Κορινθίας , ζητώντας να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα η έφεση που κατέθεσε εναντίον της καταδικαστικής απόφασης , που επέβαλε στον εντολέα της κάθειρξη πεντέμισι χρόνων για ένταξη στην εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή.
Μάλιστα , θέλοντας να δείξει την διανομαρχιακή φήμη & αποδοχή που είχε αποκτήσει ο “ελληναράς” πελάτης της (για τα πεϊνιρλί άραγε;) πρόσθεσε ότι «ήρθαν 13 άνθρωποι από την τοπική κοινωνία να σας μιλήσουν για αυτόν. Μεταξύ των μαρτύρων και ο μητροπολίτης Αργολίδας».
Βέβαια , το δυνατό «πολιτικό χαρτί» της συνηγόρου υπεράσπισης ήταν ότι ο πρώην ναζιστής βουλευτής έχει πλέον αποκηρύξει τις ιδέες του «φύρερ» των ναζί , την τρομοκράτηση προσφύγων & μεταναστών ,όπως και τα καραγκιοζιλίκια που έκανε το 2016 (υποδυόμενος τον γνήσιο απόγονο του Νικηταρά του Τουρκοφάγου) όταν κατέβασε «ελληνοπρεπώς» την τουρκική σημαία από την διώρυγα του Ισθμού…
Και πλέον ασχολείται μόνο με το παραδοσιακό τούρκικο ορεκτικό πεϊνιρλί, που ως γνωστόν έφτασε στην Ελλάδα μαζί με τις έντονες προσφυγικές ροές του 20ού αιώνα !
Κοντολογίς , λοιπόν , κατά την συνήγορο του πρώην ναζιστή βουλευτή , ο Μπούκουρας βλέπει σήμερα τα πολιτικά πράγματα στη χώρα μας μέσα από μια πολυπολιτισμική οπτική και διεθνιστική κατεύθυνση , που δεν ακουμπάει στα κλασικά ναζιστικά ιδεολογήματα της Χρυσής Αυγής και σαφώς είναι υπέρ των… προσφύγων πεϊνίρ μπουρέκ !
Αυτή η νέα version Μπούκουρα οπωσδήποτε σηκώνει μπόλικη φιλοσοφία…όσο κι αν κάποιοι βιαστούν να αποδώσουν «απάτριδα» χαρακτηριστικά στη «διεθνιστική» προσέγγιση του χρυσαυγίτη πρώην βουλευτή.
Ενδεχομένως να δικαιώνει και τους 13 – στυλ Τσαρμπού – μάρτυρες , που προσέτρεξαν να υπερασπιστούν την διανομαρχιακή φήμη & αποδοχή του «κλάψα, ποινή και…πεϊνιρλί» , αλλά να δικαιώνει και τον μητροπολίτη Αργολίδας που στο πρόσωπο του Μπούκουρα είδε την « μετανοούσα Μαγδαληνή » να απαρνιέται την αμαρτωλή ζωή της και να ζυμώνει πιτούλες μισοφέγγαρα !
Με αυτή την εκτίμηση , του μητροπολίτη Αργολίδας , δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει και ο δήμαρχος της Νεμέας , Κώστας Φρούσιος , που από το 2013 έπλεκε το εγκώμιο του χρυσαυγίτη Μπούκουρα.
Είτε βέβαια θα μπορούσε να διαφωνήσει και ο δήμαρχος της Κορίνθου Βασίλης Νανόπουλος , που ο ποντιοπιλατισμός του έβγαζε μάτια …την περίοδο που αγωνιζόταν για την «απελευθέρωση» της Κορίνθου από τον Πνευματικό !
Πολλώ δε μάλλον δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει ο εκ Βέλου ορμώμενος Αννίβας,παρότι στο κοντινό παρελθόν είχε αναγάγει σε «παρ’ ολίγον ήρωα» τον πρώην ναζιστή βουλευτή ,αναγνωρίζοντας την συμβολή του στην νεκρανάσταση των ΜΑΥδων στην περιοχή του δήμου Βέλου-Βόχας.
Για να να σοβαρευόμαστε όμως…
Η αλήθεια είναι ότι αν εξαιρέσουμε τον Πνευματικό στην Κόρινθο και τον Ανδριανάκο στη Νεμέα η πλειονότητα των αυτοδιοικητικών της Κορινθιας -για διαφορετικούς λόγους ο καθένας – δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων απέναντι στη φαιά αυγή και στις εγκληματικές δράσεις της στην Κορινθία.
Όλοι γνωρίζουμε ότι την εποχή του «δέρνω και δεν πληρώνω» ο «κατά τύχη» ναζιστής βουλευτής Μπούκουρας είχε αναπτύξει διάφορα νταραβέρια όχι μόνο με ακροδεξιά περιτρίμματα (ανάμεσα στα οποία πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν και καθαρόαιμοι εγκληματίες) αλλά , όπως γράψαμε και στο προηγούμενο άρθρο μας ,πολιτικό αλισβερίσι είχε στηθεί και με αυτοδιοικητικούς παράγοντες που υπέθαλπαν, πρόβαλαν ή ανεχόταν τον εσμό των ναζιστών.
Θυμίζουμε ότι και πριν την δικαστική απόφαση δεν είδαμε κανένα Δήμο της Κορινθίας να εκδώσει κάποιο διαπαραταξιακό ψήφισμα υπέρ της καταδίκης της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής , όπως έκανε ο Δήμος Αθηναίων και άλλοι δήμοι της χώρας.
Βέβαια στη γιορτή της υποκρισίας , που στήθηκε αμέσως μετά την δικαστική απόφαση , είδαμε πανηγυρικά σχόλια με χρονοκαθυστέρηση…αλλά και κάποια «επαναστατικά» like από «ισαποστάκηδες» αυτοδιοικητικούς που μας θύμισαν κάποιους άλλους “ευυπόληπτους πολίτες” , που απευθυνόταν – τότε – ο Μανώλης Αναγνωστάκης: «Φοβάμαι/τους ανθρώπους που εφτά χρόνια/έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι/και μια ωραία πρωία -μεσούντος κάποιου Ιουλίου-/βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας/”Δώστε τη χούντα στο λαό”./Φοβάμαι τους ανθρώπους/που με καταλερωμένη τη φωλιά/πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου». (Μανώλης Αναγνωστάκης, «Φοβάμαι»)