Το 1788, πριν την έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης, η Γαλλία είχε ένα είδος κοινοβουλίου το οποίο ονομαζόταν Εθνική Συνέλευση. Στο εν λόγω όργανο οι αντιπρόσωποι κάθονταν ανάλογα με την κοινωνική τους τάξη. Οι ευγενείς, που ήταν αρκετά ικανοποιημένοι με την υφιστάμενη κατάσταση, κάθονταν δεξιά. Οι αντιπρόσωποι των λαϊκών τάξεων, που απαιτούσαν μεγάλες αλλαγές, στέκονταν αριστερά. Οι “Αριστεροί” (Gauche) στην Εθνική Συνέλευση αποτελούνταν κυρίως από τους Γιακομπίνους, μια ομάδα πολιτικών που υποστήριζε τις ιδέες της ισότητας, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης. Οι Γιακομπίνοι ήταν υπέρ της δημοκρατίας και υποστήριζαν την κατάργηση της μοναρχίας. Οι αντιπάλοι τους, οι “Δεξιοί” (Droite), περιλάμβαναν τους οπαδούς διατήρησης της μοναρχίας. Από τότε, στον πολιτικό διάλογο, είναι σύνηθες να μιλάμε για πολιτικούς που είναι «δεξιοί» και για πολιτικούς που είναι «αριστεροί».
Η δομή της πολιτικής στο σημερινό μας βίο μάλλον έχει επιδράσεις από εκείνη την περίοδο. Σε τι όμως πραγματικά διαφωνούν σήμερα οι «δεξιοί» και οι «αριστεροί» πολιτικοί; Υποθέτω για το ενδεδειγμένο μέγεθος του κοινωνικού προσώπου της δομής που εκπροσωπούν.
Ανεξαρτήτως αριστεράς ή δεξιάς θέσης, μια δομή διοίκησης, ένας δήμος για παράδειγμα χρειάζεται έσοδα, και επομένως αναγκάζεται να επιβάλει φόρους. Πηγαίνουν όμως αυτά τα έσοδα στην άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων; Στην αύξηση της κοινωνικής συνοχής;
Ένα εργαλείο σε αυτή την προσπάθεια είναι τα κοινωφελή προγράμματα. Προγράμματα τα οποία υλοποιούνται μέσα από τις ανάλογες δημοτικές επιχειρήσεις (Επιχειρήσεις ύδρευσης, Βοήθεια στο σπίτι κλπ..). Το κόστος συντήρησης αυτών των προγραμμάτων είναι συνήθως πολύ υψηλό. Για το λόγο αυτό, θεσπίζουμε κλίμακες ελέγχοντας κυρίως τα εισοδήματα των δικαιούχων. Με λίγα λόγια οι παροχές αυτές θα πρέπει να είναι διαθέσιμες μόνο σε εκείνους που τις χρειάζονται πραγματικά!
Πώς όμως διασφαλίζεται αυτό; Με ποιο τρόπο εξασφαλίζουμε ότι δεν σπαταλούνται οι εν λόγω πόροι στον βωμό της ψηφοθηρίας; Ότι για παράδειγμα το νερό της ύδρευσης δεν καταλήγει στην ραζακιά του μπαρμπαμήτσου και στα λαχανικά της κυρανίτσας ως αντάλλαγμα για μερικές ψήφους;
Εν τέλει στόχος πρέπει να είναι ο περιορισμός της διαρροής, ασχέτως εάν αυτή είναι «αριστερά» ή «δεξιά» του μετρητή! Διότι η αύξηση των φόρων με στόχο το παντεσπάνι, νομοτελειακά καταλήγει στη γκιλοτίνα σύμφωνα με τον Στα… με Λουδοβίκο XVI ήθελα να πω!
Άντε και .. καλά Χριστούγεννα σε όλους!
………………..
* O Χρήστος Καλαντζής είναι Μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής , τακτικό μέλος σε σειρά ενώσεων πληροφορικής όπως η Ελληνική Εταιρία Τεχνητής Νοημοσύνης (ΕΕΤΝ), η Ελληνική Εταιρία Επιστημόνων Η/Υ και Πληροφορικής (ΕΠΥ) κλπ.
