Του Χρήστου Καλαντζή*

Εξαιρετικές ημέρες στα μέσα του Απρίλη! Αποφασίσαμε λοιπόν με τα παιδιά, να πραγματοποιήσουμε το πρώτο μας μπάνιο. Κυριακή βλέπετε.., κι η θάλασσα ήταν τόσο θελκτική ώστε ήταν αδύνατο να της αντισταθείς.

Κατεβήκαμε στην παραλία με τα «μπανιερά» μας! Το κύμα των προηγούμενων ημερών είχε ξεβράσει αρκετά αντικείμενα (σκουπίδια, ξύλα κλπ..) τα οποία όμως δεν μας εμπόδισαν ιδιαίτερα, εάν εξαιρέσεις βέβαια την οφθαλμική μας αισθητική. Άλλωστε έχουμε συνηθίσει την «επιμελή» καθαριότητα ως αναλογική συνευθύνη!

Τριγύρω υπήρχε αρκετός κόσμος ο οποίος δεν τολμούσε να δοκιμάσει το νερό, καθόντουσαν παρακτίως ανά ομάδες. Γενικότερα διέκρινες μια ανησυχία στην ατμόσφαιρα κυρίως για την εμφάνιση της παραλίας, υποθέτω! Αγνοήσαμε επιμελώς τη μουρμούρα και βουτήξαμε! Μπρρ.. η θάλασσα ήταν λίγο κρύα στην αρχή αλλά καθώς τα δευτερόλεπτα περνούσαν το κρύο διαδεχόταν μια αίσθηση απόλαυσης! Πραγματικά εξαιρετική μέρα, εξαιρετική θάλασσα, εξαιρετική επιλογή! Αυτή την ηρεμία και την απόλαυση διέκοψε η απεγνωσμένη φωνή μιας μεσόκοπης κυρίας που αναζητούσε το δίκιο της.!! Διαμαρτυρόταν για μια τρύπα που υπήρχε στην χαλικώδη παραλία.

–          Τι έχετε κάνει εδώ;;

φώναξε σε μια παρακείμενη παρέα..

–          Είμαι μεγάλη γυναίκα και μπορεί να πέσω στην τρύπα και να χτυπήσω.

Οι πιτσιρικάδες την αγνόησαν μετακινούμενοι μακριά της.

–          Θα φωνάξω την αστυνομία. Ξέρετε ποια είμαι εγώ;

Επέμεινε στις έντονες επιπλήξεις της «η παθούσα», ακολουθώντας τους!

Μετακινηθήκαμε κι εμείς προς την αντίθετη κατεύθυνση προς αποφυγή της οχλαγωγίας.  Προς αποφυγή της επικείμενης διαμάχης.

Απολαύσαμε για λίγο χρόνο ακόμα το μπάνιο μας και μόλις η θάλασσα έγινε ολίγον κυματώδης βγήκαμε στην παραλία.

Καθώς σκουπιστήκαμε, παρακολουθούσαμε εκ του μακρόθεν την εξέλιξη της αντιδικίας! Βέβαια, κυρίως λόγω του θαλασσινού παφλασμού αλλά και της απόστασης, ήταν δύσκολο να ακούσουμε τις ευγενείς συνομιλίες. Ήταν όμως εμφανείς οι εκατέρωθεν χειρονομίες. Ξέρετε τώρα, χέρια πάνω, ανοιχτές παλάμες, μεσαία δάχτυλα κλπ…

Ο αέρας γινόταν ολοένα και πιο έντονος κι ήταν πλέον εμφανές πως η παραλία βαλλόταν πανταχόθεν από παντός είδους αντικείμενα, υποκείμενα, ρήματα, επιθετικούς προσδιορισμού κλπ..! Δινόταν μάλιστα η εντύπωση πως η επικείμενη καβαλίκευση του κύματος εκ των αντικειμένων και μη ήταν δεδομένη!

Βεβαίως, το κύμα, εάν το καβαλήσεις, ενέχει πολλαπλούς κινδύνους. Νομοτελειακά όμως θα σε ξεβράσει σε κάποια ακτή.

Το θέμα είναι η μορφή της ακτής να είναι τέτοια ώστε κατά την απόθεσή των αντικειμένων, υποκειμένων κλπ.. να υπάρχει η δυνατότητα περισυλλογής τους! Να υπάρχει η δυνατότητα περισυλλογής τους ώστε να αποδίδεται η παραλία στην φυσική της μορφή εις τους λουόμενους προς τέρψιν των οφθαλμών και μη των ώτων!