Άραγε να `ναι κάποιος άλλος ο επανεκλεγείς δήμαρχος Σικυωνίων όταν από συνέλευση σε συνέλευση της Ε.Δ.Ε.Υ.Α ( Ένωση Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης – Αποχέτευσης) αλλάζει πολιτική θέση για την χρησιμότητα των μάνατζερ στις εν λόγω δημοτικές επιχειρήσεις;

Ενώ στην 31η Τακτική Συνέλευση του συλλογικού οργάνου έλεγε ότι το νερό μετά την πηγή είναι εμπορικό προϊόν και υπεραμυνόταν την αναγκαιότητα μάνατζερ στην ΔΕΥΑ Σικυωνίων , εξασφαλίζοντας ενίοτε και την κυβερνητική μεροληψία σε εντάξεις έργων ανταποδοτικού χαρακτήρα αλλά όπως αποδείχθηκε και στις πρόσφατες εκλογές την προκλητική υποστήριξη κυβερνητικών μηχανισμών – στη σημερινή Έκτακτη Γενική Συνέλευση του ίδιου οργάνου το πήγε εντελώς αλλιώς (δείτε ΕΔΩ από το 3:55:30) μιλώντας για “ατσαλάκωτους” μάνατζερ μακριά από τα τοπικά προβλήματα και λοιπά τσιτάτα για μέσα πάλης με μπροστάρη φυσικά τον ίδιο!

Εύλογο , λοιπόν , το αρχικό ερώτημα…

Άραγε να `ναι κάποιος άλλος ο κ. Σταματόπουλος ή το «Πότε Βούδας – Πότε Κούδας» δεν είναι παρά το… μέσον για να πετύχει τον στόχο του να πλασαριστεί ως «επαναστάτης» στις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις των συλλογικών οργάνων της αυτοδιοίκησης και κυρίως στο νέο διοικητικό χάρτη που προβλέπεται από το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις Μείζονες Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης (Μει.ΔΕΥΑ) , σε επίπεδο Πελοποννήσου;

Όπως και νά ‘χει ο δήμαρχος των χωριών του Κιάτου απέδειξε και σήμερα ότι του αρέσει πολύ ο εαυτός του όταν παίζει τον ρόλο του “αλητάκου δημάρχου” , που είναι εμπνευσμένος από τη ζωή και τα βιώματα του, γιαυτό και το τερμάτισε με τα «γαμοσταυρίδια» που δεν θα ακούσουν οι μανατζαρέοι , κερδίζοντας το γέλιο των εφησυχασμένων συναδέλφων του, που γνωρίζοντάς τον αντιμετώπισαν τα λεγόμενά του σαν ένα πετυχημένο ανέκδοτο!

Στο Κιάτο βέβαια η περίπτωση Σταματόπουλου ή αν προτιμάται του Λουδοβίκο XVI (που λέει και ο φίλος μου ο Χρήστος) μοιάζει κάπως σαν του γνωστού κωμικού Σαρλό, όταν σε κάποιο ακροατήριο κάποτε και αυτός είχε πει ένα πετυχημένο ανέκδοτο. Ε, όλοι όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα γελούσαν για πολλή ώρα. Ακολούθως, επανέλαβε το ίδιο αστείο, για δεύτερη και τρίτη φορά. Λιγότεροι γέλασαν. Όταν το ξαναείπε και τέταρτη φορά, ελάχιστοι, σχεδόν κανένας δεν γέλασε. Και τότε τους λέει: Αν με τη τέταρτη φορά που θα ακούσετε ένα αστείο, δεν σας έρχεται να γελάσετε, τότε γιατί προβληματίζεστε (και δεν αντιδράτε λέμε εμείς) για κάτι κακό που σας συμβαίνει για τέταρτη φορά;