Του Χρήστου Καλαντζή*

Μαγικά τα όνειρα… σου επιτρέπουν να ξεφύγεις από την πραγματικότητα και να ταξιδέψεις ανεμπόδιστα σε κόσμους και επιθυμίες.

Όταν λοιπόν ονειρευτώ, σαν φάω και σαν πιώ και την «επέσω» χάμω εδώ, στρατηγός μπορώ να γίνω, διαταγές παντού να δίνω… σωστά;!

Ως εκ τούτου, εκτός από φυσική ανάγκη τα όνειρα, πολλές φορές αποτελούν και πηγή έμπνευσης. Για παράδειγμα Τρίτη απόγευμα, κουρασμένος γαρ, γύρισα σπίτι και ξάπλωσα λίγο στον καναπέ. Ξέρετε τώρα είναι ο ύπνος της στιγμής, ο ύπνος που σε ξεκουράζει με ένταση αντιστρόφως ανάλογη της διάρκειάς του. Ο ύπνος που σου επιβάλει η φυσική κούραση ως αίτιο, ως επιτακτική σωματική ανάγκη. Σε ένα τέτοιο όνειρο λοιπόν, θα ταξίδευα.. ή έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Προσμονή και ανυπομονησία με είχαν κατακλύσει. Περίμενα βλέπετε την ώρα του ταξιδιού, την ώρα των διακοπών! Διακοπές όχι τόσο για την ξεκούραση, αλλά για το ταξίδι.. κάτι σαν την «Ιθάκη» ένα πράμα.

Ο χρόνος ο ονειρικός πέρασε γρήγορα, η μια εικόνα διαδεχόταν την άλλη χωρίς να καταγράφεται εμφανώς στη μνήμη, οπότε.. έφθασε η ημέρα του ταξιδιού, η ημέρα της πτήσης. Διότι το ταξίδι θα πραγματοποιείτο αεροπορικώς! Έφθασα στο αεροδρόμιο και μετά το κατά παράδοσιν «Check In» αγγλιστί, ως έλεγχος εισιτηρίων «ελληνιστί», αναμέναμε στον ευήλιο χώρο αναμονής προς επιβίβαση. Κόσμος αρκετός βρισκόταν γύρω μου, μάλλον το ταξίδι ήταν μεγάλο ή ο χώρος αναμονής αναφερόταν σε πολλαπλές πτήσεις… στον κόσμο όμως των ονείρων οι πολλές λεπτομέρειες παραλείπονται. Παραλείπονται με τέτοιο τρόπο ώστε καταλήγουν στη λήθη κατά τη μετάβασή μας στην πραγματικότητα.

Ξαφνικά, ανακοινώνεται πως για την πτήση μας δεν υπήρχαν πιλότοι..! Λύπη με κατέκλυσε και σκέφτηκα να αποχωρήσω.. συνάμα όμως και εν τη ρύμη της ανακοινώσεως εκαλούντο οι γνώστες πτήσεως και πιλοτικής να καταθέσουν υποψηφιότητες! Τρόμος εμφανίστηκε στα μάτια μου, τα οποία  αναζήτησαν εναγωνίως τον φίλο μου τον Χάρη μέσα στο πλήθος.. Μη με ρωτήσετε πώς; Μάλλον λειτούργησε η ενστικτώδης ανάγκη της επιβίωσης! Άλλωστε όνειρο είναι…

Εν ριπή οφθαλμού πλήθος υποψηφίων εμφανίστηκε στον χώρο προς κατάθεση αιτήσεως. Ακολούθως, οι επίδοξοι πιλότοι αναμείχθηκαν με το κοινό προς αναζήτηση ψήφων! Άλλος έταζε γρήγορο και ασφαλές ταξίδι, άλλος δώριζε τα τιμαλφή του αεροπλάνου ως ενθύμια, άλλος μείωση κόστους, άλλος επιστροφή χρημάτων…κλπ.

Θέση και μισθό να πάρω, όσα πάνε κι όσα ‘ρθούνε κι αν πετάξουμε.. θα ιδούμε.. ίσως να προσγειωθούμε… κι αν τρακάρουμε.. θαρρώ, την πολιτική ευθύνη πως θα επικαλεστώ!

Τελικά η διαδικασία της εκλογής, επιλογής πιλότων πραγματοποιήθηκε μετά βαΐων και κλάδων. Ονειρικώς δηλαδή, μήτε κόπων και βασάνων. Οι εκλεγμένοι κόμπαζαν και το πλήθος τους επαινούσε.. άλλωστε όλοι θέλουν να βρίσκονται με την πλευρά του νικητή! Αξιοπρόσεχτο ήταν πως κανείς μας δεν αναρωτήθηκε για την πτητική ικανότητα των εκλεγμένων. … Παρελθόντος χρόνου η επιβίβασις άρχισε και… ξύπνησα καταϊδρωμένος!

 -Τι λαχτάρα ήταν αυτή;

-Τι όνειρο ήταν αυτό;

Ευτυχώς βρισκόμουν στον καναπέ και όχι στο αεροπλάνο… ούφ! Μια ανάσα ανακούφισης βγήκε από μέσα μου. Ευθύς αμέσως ανασηκώθηκα και μια σκέψη με καθήλωσε για δευτερόλεπτα… αν αλλάξω τη λέξη αεροπλάνο με οποιαδήποτε άλλο μέσο ή κρατική, δημοτική επιχείρηση τι θα γίνει;

-Μήπως είμαι ακόμα επιβάτης;

Τρόμος με διαπέρασε και.. ξαναέπεσα γρήγορα για ύπνο! Ίσως να υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια.. εάν καταφέρω να προλάβω την πτήση.. άλλωστε, στο όνειρο οι πιθανότητες να οδηγεί ο Χάρης είναι συντριπτικά περισσότερες! Καλό μας ταξίδι…