Μάτι, 23 Ιουλίου 2018.
Μάτι, 23 Ιουλίου 2018. Ακόμα μια μαύρη μέρα, από την κατάληξη των πυρκαγιών για την πατρίδα μας.
Με απόλυτο σεβασμό, στις ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα, με μοναδικό στόχο μέσα από την αναφορά των πραγματικών γεγονότων που μας οδήγησαν εδώ, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε να μην χαθεί πάλι έτσι, καμία ζωή.
Μια τραγωδία με 102 νεκρούς, με εκατοντάδες σπίτια παρανάλωμα της φωτιάς, 13 χιλιάδες στρέμματα γης που έγιναν στάχτη.
Μόνο που οι προϋποθέσεις, για να έχει αυτήν την εξέλιξη και αυτή η φωτιά, είχαν δημιουργηθεί πολύ νωρίτερα, από τότε έχουν περάσει είκοσι δυο χρόνια και πρέπει επιτέλους να πούμε αλήθειες.
Από την συγχώνευση της πυρόσβεσης το 1998, της Δασικής Υπηρεσίας με την ΠΥ, αυτού του τραγικού λάθους που ούτε καν στον τότε σχεδιασμό που το δημιούργησε δεν πρόσφερε, δηλαδή στην οικονομία, τα νούμερα όπου και αν τα συγκρίνουμε είναι συντριπτικά αμείλικτα ενάντια στο όλο αποτυχημένο εγχείρημα, όσο δε αφορά την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, εκεί είναι η μεγάλη τραγωδία.
Από την τραγική απεμπλοκή του Δασαρχείου, του φορέα που είχε την φυσική διαχείρηση των πυρκαγιών, με γνωστικό και καθημερινό εργασιακό αντικείμενο στους δρόμους που θα φρόντιζε την προσβασιμότητα τους, το ανάγλυφο της κάθε περιοχής (αναγκαίο στοιχείο και για το αντιπύρ), την φροντίδα για την διάνοιξη των αναγκαίων αντιπυρικών ζωνών, την αφαίρεση της καύσιμης ύλης όπου αυτό είναι αναγκαίο, την συντήρηση και πλήρωση των δεξαμενών, τον κατάλληλο σχεδιασμό για εγκατάσταση της υδροληψίας, την επάνδρωση των πυροφυλακίων, την σοβαρή δουλειά που πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο πολύ πριν την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, όπως επίσης και όλων των σωστών αντιπλημμυρικών έργων που όπου δεν γίνονται έχουμε και εκεί τις ακόλουθες τραγικές συνέπειες, όπως στην Μάντρα.
Από αυτό το μοντέλο αντιμετώπισης των πυρκαγιών, εμφανέστατη η έλλειψη σωστού σχεδιασμού και συντονισμού όλων των εμπλεκομένων φορέων, στην περιοχή της φωτιάς, αυτό φαίνεται από την συνεχή προσπάθεια μετάθεσης των ευθυνών.
Από το καθεστώς που επικρατεί εδώ και δεκαετίες, της άναρχης και αυθαίρετης δόμησης, από τους στενούς απροσπέλαστους και σε πολλές περιπτώσεις μη διανοιγμένων δρόμων, κυρίως από την έλλειψη ενός σωστού ρυμοτομικού σχεδιασμού.
Από την αποποίηση των ευθυνών της πολιτείας στην πυρόσβεση, την συνεχή μετάθεση στοχευμένα στους εθελοντές, που είναι καλοδεχούμενοι, αλλά μόνο για επικουρικό λόγο ύπαρξης.
Στην μνήμη των 225 νεκρών σε αυτά τα είκοσι δύο χρόνια, στις τόσες περιουσίες και δάση που καταστράφηκαν, για να σταματήσει εδώ αυτή η επαναλαμβανόμενη τραγωδία, υπάρχει επιτέλους η απαίτηση, για την ίδρυση ενός ενιαίου φορέα δασοπροστασίας, με την άμεση επάνδρωση του για να δωθεί ουσιαστική λύση και να πιάσουμε πάλι πίσω τον χαμένο χρόνο, από το 1998.
Να σταματήσουν επιτέλους άστοχα να ερίζουν ή να συγκαλύπτουν, τόσες κυβερνήσεις που πέρασαν η μια την άλλη, να μεταθέτουν και να καταλογίζουν άδικα ευθύνες στην ΠΥ, στην τοπική αυτοδιοίκηση και όχι όπως πρέπει ΣΤΟ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΠΥΡΟΣΒΕΣΗΣ, χωρίς ίχνος σεβασμού για τους νεκρούς, που δεν προσφέρονται για πολιτική εκμετάλλευση.
Εξακολουθεί να μην δίνεται λύση, αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια από τις μαύρες μέρες στην Πελοποννήσο το 2007 και τον στρατηγό άνεμο, από την Μάνδρα το 2017, από το Μάτι το 2018, και τόσες άλλες καταστροφές, υπάρχουν συμφέροντα…….
Υπάρχουν διαχρονικά πολιτικές ευθύνες, όμως συνεχίζουν να αποπροσανατολίζουν ακόμα και σήμερα με μεγάλο τους σύμμαχο τα ΜΜΕ, (διαβάστε όλα τα τελευταία χρόνια τα δημοσιεύματα ή κοιτάξτε την αναφορά των δελτίων ειδήσεων) και σας προκαλώ να βρείτε ένα, έστω ένα δημοσίευμα τους, η μια τηλεοπτική έστω ολιγόλεπτη αναφορά στα πραγματικά αίτια, από το 1998 που έγινε αυτό το έγκλημα έως και σήμερα στον τομέα των δασικών πυρκαγιών για την χώρα μας.
Όμως, κάποιοι γνωρίζουμε……………….
