*του Αντώνη Παπαϊωάννου

Διαβάζοντας ένα ενδιαφέρον άρθρο της ιστοσελίδας την προηγούμενη εβδομάδα που αφορούσε στη διαχείριση των υδάτων της ορεινής Κορινθίας, ανέσυρα από τις καβάντζες ένα ταξιδιωτικό ρεπορτάζ της Εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ του 1900, ένα ταξίδι στο Κιάτο, με μια πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία για την τότε διαχείριση των υδάτων του Ασωπού από τους αγρότες.

Όπως και τώρα, έτσι και τότε η σωστή διαχείριση χαρακτηριζόταν φαεινό σημείο προόδου.Ένα κείμενο που η κυριότερη διαφορά του με το σήμερα είναι η γλώσσα και η ορθογραφία στην οποία έχει γραφτεί:

Εκεί που ταχείαι και πυκναί διασχίζουν την ευφορωτάτην Κορινθιακήν παραλίαν αι σιδηροδρομικαί αμαξοστοιχίαι, δεν φαντάζονται οι διαβατικοί επιβάται οι από των θυρίδων των βαγονίων αποθαυμάζονοτες, ένθεν μεν τα γραφικώτατα και κατάφυτα και μυριόχρωμα τοπεία της Πελοποννησιακής γης, ένθεν μεν το διαγελώντα και ποταμοειδή Κορινθιακόν οποία πρόοδος και οποίος πολιτισμός και οποία μόρφωσις, κρύπτονται ζηλοτύπως όπισθεν καταφύτων τινών εκτάσεων, δια μέσου των οποίων προβάλλουν λευκάζοντα αραιά σπιτάκια, μόλις παρέχοντα την ιδέαν πιθανώς κατωκημένου τόπου.

Έλθετε να κάμωμεν μία βόλτα εις το Κιάτον, την δροσερωτάτην κωμόπολιν, την πρωτεύουσαν του Δήμου Σικυώνος της Κορίνθου.

Η κωμόπολις απλούται ανετώτατα εις την γραφικήν παραλίαν του Κορινθιακού. Με ρυμοτομίαν – μάλιστα ρυμοτομίαν – ήν θα εζήλευον πολλαί εκ των μεγαλειτέρων επαρχιακών πόλεων, με καθαριότητα οδών αρκετά καλήν, με κομψάς κατά το πλείστον οικίας περιβαλλομένων υπό θαλερών κήπων και υψικόμων δένδρων, με πληθύν καταστημάτων αρκετά ευρωπαϊκών με πολύ καλήν λέσχην των επιστημόνων…

Το Κιάτον είχεν την ευτυχίαν να έχη καλούς δημάρχους οι οποίοι διαχειρίσθησαν την δημ. εξουσίαν επ αγαθώ του τόπου φιλοτιμηθέντες να αφήσουν ίχνη της διαβάσεώς των.Εντεύθεν η παρατηρουμένη πρόοδος και αι ολοέν επιδεικνυόμεναι ροπαί της κοινωνίας προς την ανάπτυξιν, τον αληθή πολιτισμόν, την μόρφωσιν.

Ο Δήμαρχος κ. Αθ. Γκράβας φαίνεται εμπνεόμενος από τας αρίστας υπέρ του τόπου του διαθέσεις και θα εργασθή να βελτιώση ακόμη την κατάστασιν αυτού και δια της συμπληρώσεως της ρυμοτομίας, και δι΄ αυξήσεως του φωτισμού και εν γένει δια του εξωραϊσμού της κωμοπόλεως.

Το κυριώτερον προϊόν του τόπου η σταφίς αλλ΄ένεκα της αφορίας, ο γεωργικός κόσμος υποφέρει πολύ οικονομικώς. Αλλ΄ η οικονομική αυτή κρίσις ηνάγκασε τους κατοίκους να εντείνουν τας δυνάμεις των και αναλάβουν και φέρουν μόνοι εις πέρας έργον, δια του οποίου να εξασφαλίζωνται εν τω μέλλοντι τα συμφέροντά των κατά πάσης εξ ανομβρίας αφορίας των κτημάτων. Πρόκειται περί της αρδεύσεως των κτημάτων των δια των υδάτων του Ασωπού, διότι όπως και τον Δήμον Κορινθίων,ούτω και τον Δήμον Σικυώνος απασχολεί το σπουδαίον αυτό ζήτημα.

Αλλ’ οι Σικιώνιοι εν τούτω εδείχθησαν πρακτικώτεροι και ενεργητικώτεροι των Κορινθίων, και κατόπιν συμβολαίου του Δήμου μετά των κοινοτήτων των χωρίων Βασιλικού και Μουλκίου, δι’ ού αύται εξαχώρουν τα εκ των υδάτων αυτών δικαιώματά των εις τον Δήμον, αμέσως διακόσιοι έως τριακόσιοι χωρικοί των πέριξ χωρίων ερρίφθησαν επί ημέρας τώρα εργαζόμενοι προσωπικώς εις την ανόρυξιν και εν μέρει και επισκευήν της παλαιάς αρδευτικής αύλακος, μήκους 2,1/2 ωρών δι’ ής θα διοχετεύωνται τα ύδατα του ποταμού εις τα κτήματά των. Αλλ’ εκ των υδάτων τούτων μόνον το 40% θα χρησιμοποιούν, διότι το υπόλοιπον ανήκει εις τους Κορινθίους.

Δεν είναι τούτο αληθές δείγμα πολιτισμού, η ανεξαρτήτως κομματικής αποχρώσεως συντέλεσις έργου κοινωφελούς τη πρωτοβουλία των κοινοτήτων και υπέρ των συμφερόντων των κοινοτήτων; Δεν είναι δε αυταί αύρα πνεύματος αυτοδιοικήσεως,
πνεύματος χειραφετήσεως από της κομματικής δουλείας; Ημείς με τα συγχαρητήριά μας το χαιρετίζομεν ως ευφρόσυνον σημείον κοινωνικής προόδου διανοιγούσης τον δρόμον μεταξύ αγοτικών τάξεων πρωτοβουλία αυτών των ιδίων. Όταν οι αγρόται λάβουν την πρέπουσαν θέσιν εις το κοινωνικόν σώμα και όταν πράγματι αναστηθή το χωριό, θα αναστηθή και το έθνος όλον

Και ό,τι γίνεται σήμερον εις το Κιάτον παρηγορεί και ενθαρρύνει ότι δεν είναι μακράν η μεγάλη αύτη ημέρα, ότι συχνά πυκνά αναφαίνονται τα φαεινά σημεία της προόδου και του αληθούς πολιτισμού εκπηδώντα – μεθ’ όλην την αστοργίαν της μητρυιάς πολιτείας- εξ αυτών των λαϊκών σπλάχνων, εξ αυτών των περιφρονουμένων αγροτών.

* Ο Αντώνης Παπαϊωάννου είναι στιχουργός, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και εργάστηκε πολλά χρόνια στη διαφήμιση και τις εκδόσεις.