Η ανάλυση της κυβερνητικής επικοινωνιακής προπαγάνδας για τον φονικό ιό είναι απαραίτητο εργαλείο για την αντιμετώπιση της επίθεσης της επόμενης μέρας που θα υποστεί ο λαός, και μάλιστα στη συντριπτική του πλειονότητα. Για να γίνει αυτό, πρέπει να ξεκινήσουμε από μια παραδοχή, κυριολεκτικά της πραγματικότητας.
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Ε λοιπόν, δεν είναι σωτήρια τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση και περιβλήθηκαν και μεσσιανικό χαρακτήρα παγκόσμιας πρωτοπορίας. Είναι η πειθαρχία και όχι η υποταγή του λαού, που βασίζεται στην εξής κοινή άθλια εμπειρία: Κοίτα μην αρρωστήσεις γιατί κάηκες. Επειδή το συρρικνωμένο από προσωπικό και μέσα ΕΣΥ δεν μας χωρούσε όλους πριν απ’ την πανδημία, οπότε τώρα κάηκες. Η Υγεία χρειάζεται λεφτά και χρόνο για την πρόληψη και την έγκαιρη αντιμετώπιση των προβλημάτων του καθενός. Και σ’ αυτό το παιχνίδι, με το χρόνο που είναι χρήμα, οι χαμένοι ήταν και είναι οι μη έχοντες.
Με αυτό δεδομένο εμφανίζεται ως στιβαρός ο αρμόδιος της πολιτικής προστασίας, σταρ των ημερών, και τζαρτζάρεται με ύφος «ό,τι και να σκαρφιστείτε εμείς θα σας πιάσουμε», με τους λίγους απείθαρχους. Πατώντας πάνω σ’ αυτό, το «ελληνικό θαύμα», που είναι λαϊκή τακτική αναγκαστικής επιβίωσης, άρχισαν να κομπάζουν και να κομψεύονται οι κυβερνητικοί πραιτοριανοί για τον μεγάλο ηγέτη πρωθυπουργό, που πρέπει να εμφανίζεται κι από κάτω τα σωσμένα πλήθη να αναφωνούν το βυζαντινό «Σπολλάτη Δέσποτα» (εις πολλά έτη, Δέσποτα). Η επικοινωνιακή πολιτική της ιδιοτελούς υπεξαίρεσης των λαϊκών ανακλαστικών έχει αρχίσει και παίρνει διαστάσεις τέτοιου βυζαντινισμού, που σε λίγο κάποιος απ’ όλους αυτούς θα αναφωνήσει «εν τούτω νίκα» σε κάθε οθόνη, κι ακόμα και με μήνυμα στο 112 των κινητών.
Το λεξιλόγιο είναι απλουστευτικό, έτσι ώστε το συλλογικό υποσυνείδητο να αντιστοιχεί σε νήπια. Η ενοχή φυτεύεται δίκην πλύσης εγκεφάλου στα μυαλά του έγκλειστου πλήθους μεταφρασμένη σε ατομική ευθύνη. Δεν θέλει και πολύ ο κυκλοφορών αδικαιολογήτως να χαρακτηριστεί εγκληματίας, χωρίς να σκεφτεί για παράδειγμα ότι το μάρμαρο απανταχού της Γης το πληρώνουν τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, που δεν μπορούν να μπουν προληπτικά στην εντατική σαν τον πολύ κατώτερο του Κυριάκου, Μπόρις. Ετσι φτάσαμε στο σημείο να επιπλατύνουμε όπως λέμε την καμπύλη μετάδοσης του ιού, όπως έπρεπε, λένε οι επιστήμονες. Αλλά τα νήπια – εργαζόμενοι – λαός δεν πρέπει να πάρουν πρέφα ότι την άδεια να μετακινούν τους εργαζόμενους από τσέπη σε τσέπη την προεξασφάλισαν για έξι μήνες όλοι οι επιχειρηματίες, που θα σωθούν καταβάλλοντας τα μισά λεφτά, για μισό χρόνο εργασίας κ.λπ κ.λπ.
Το πρώτο κεφάλαιο της επόμενης μέρας, όπως έχει ήδη διαφανεί, είναι ο απροκάλυπτος ωμός αντικομμουνισμός και η απαξίωση και διάλυση του ΠΑΜΕ. Εδώ η αραίωση των πληθυσμών δεν είναι τα δυο μέτρα απόσταση, αλλά τα δύο μέτρα και σταθμά. Μην απορήσετε αν αύριο τα καλοπληρωμένα κανάλια και διαδικτυακοί κόμβοι τρώνε μηνύσεις, κι ίσως και ποινές, αν φιλοξενήσουν ή προπαγανδίσουν απεργία, στάση εργασίας, διαδικτυακή συνέλευση σωματείων και άλλα τέτοια. Δεν θα μπορεί να συνεδριάζει το κάθε πρώτο τυχόν σωματείο λες και είναι Eurogroup. Αυτό δα μας έλειπε, να προκύψει και κανένας τηλεκομμουνισμός έτσι, και να μας πιάσει απ’ το λαιμό. Το επόμενο επικοινωνιακό επιχείρημα θα είναι, θυμηθείτε με, «εδώ κλείσαμε τις εκκλησίες, τα κομμούνια δε θα φάμε;».
Για όποιον δεν καταλαβαίνει τι ευκαιριάρα (!) ήταν ο κορονοϊός για να εφαρμοστεί μια προαποφασισμένη αντεργατική πολιτική, αρκεί η μεταχείριση των επικοινωνιακών μηχανισμών από την κυβέρνηση, και μάλιστα σε επίπεδο πρώτης προτεραιότητας. Δόθηκαν ένας σκασμός λεφτά στα κανάλια για να αναπαράγεται ο βυζαντινισμός της σωτηρίας μονόμπαντα και να υπερπροβάλλονται μικροί και μεγάλοι, παλιοί και νεόκοποι, χορηγοί κι ευεργέτες, οι περισσότεροι με ξένα κόλλυβα. Στη γραμμή του περίφημου παγκοσμίου πάμπλουτου Ελον Μασκ της «Τέσλα», που χάρισε καμιά κατοσταριά εκατομμύρια στη μάχη για τον ιό (πού;) και μετά από δυο μέρες πετσόκοψε 30% τους μισθούς δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων του. Οπότε ξέρουμε πού τα βρήκε τα λεφτά.
Το τελικό στάδιο της προπαγάνδας θα είναι η μετατροπή της πολιτικής σκέψης, της ιδεολογικής τοποθέτησης και των συλλογικών απαιτήσεων σε άχρηστο χόμπι. Πρέπει να αντικατασταθεί με προσφορά μέσω Instagram, ή καταβολής ποσού, όπως λέμε αντί στεφάνου στις κηδείες. Δεν μπορείς να έχεις καμία θέση για να απαιτείς. Μόνο μία θέση για να σου παίρνουν κι αυτά που δεν έχεις, ηρωικά. Δεν πρέπει να σκεφτείς, ακόμα και μεσούσης της υγειονομικής κρίσης, ποιος διάολος κατασκεύασε το ηρωόμετρο των ημερών, που θέλει την ταμία στο σούπερ μάρκετ κατηγορίας β’, την νοσοκόμα κατηγορίας α’, τον ντελιβερά κατηγορίας γ’, κι όλους υποψήφιους διαφορετικών κατηγοριών άυλων μεταλλίων.
Άρα όταν θα κατεβάσουμε τις μάσκες, πρέπει να πέσουν οι δικές τους και να διεκδικήσουμε απ’ την αρχή τα πάντα, έχοντας επιζήσει επειδή το καταφέραμε ως προς τον ιό, κι όχι επειδή μας έσωσαν για να μπορούν να μας σφάξουν όποτε θέλουν. Η πάλη των τάξεων δεν καταργήθηκε λόγω ιού.
*Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη» του Σαββατοκύριακου, 11–12 Απρίλη 2020
