Του Χρήστου Καλαντζή *

…Ξέρετε,.. είναι κάποιες στιγμές στη ζωή μας που οι δρόμοι διασταυρώνονται ξανά με παιδικούς φίλους. Παιδικούς φίλους που έχεις να δεις και.. πολύ περισσότερο να επικοινωνήσεις πολλά χρόνια.

Αυτό μου συνέβη την Πέμπτη 7/9, συνάντησα ένα φίλο από το χωριό του πατέρα μου, όπου κατά κανόνα, περνούσα τα παιδικά μου καλοκαίρια. Στις πρώτες κουβέντες, πλήθος από αναμνήσεις και συναισθήματα με κατέκλυσαν. Συναισθήματα χαράς τα οποία μετά τα πρώτα λεπτά συνομιλίας μετατράπηκαν σε συμπόνια. Ευτυχώς! Δεν υπήρχε κάποιο θέμα υγείας!

Ο Θανάσης λοιπόν, μου περιέγραψε με πολύ μελανά χρώματα τη ζωή του ως καλλιεργητής σουλτανίνας. Μάλιστα, όσο εξελισσόταν η συζήτηση, έπνεε μένεα κατά του ευρώ (νόμισμα). Όταν διαφώνησα ευγενικά μαζί του, ανέφερε με ένταση στη φωνή του, « ..πουλούσα με 500δρχ το κιλό και το roundup είχε 3000 δρχ. Τώρα πουλάω με 80 λεπτά και το roundup έχει 70€ και οι επιδοτήσεις κάθε χρόνο μειώνονται!».

Σκέφτηκα, πως δεν είχε νόημα να αντιπαραβάλλω τον πληθωρισμό που θα είχε το παλιό νόμισμα, το γεγονός ότι οι επιχειρηματικές αποδόσεις (ενός προϊόντος ή υπηρεσίας) του παρελθόντος δεν εγγυώνται τις αποδόσεις του μέλλοντος, την ΚΑΠ ((βλ.Η κοινή γεωργική πολιτική), κλπ….

Ο Θανάσης δεν συζητούσε μαζί μου τη νομισματική πολιτική αλλά μου μετέφερε το άγχος της επιβίωσής του! Της επιβίωσης της οικογένειάς του!

Ευγενικά τον ρώτησα, σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της ηρεμίας στη συζήτηση, «…εάν με το μαχαίρι κόψεις τις φλέβες σου και δεν καθαρίσεις το μήλο που έχεις μπροστά σου, φταίει το μαχαίρι για την πληγή που προκάλεσες και για την πείνα που δεν θα ικανοποιήσεις;» Με κοίταξε και δεν απάντησε! Λογικό άλλωστε αφού η συζήτηση δεν θα έδινε λύση στο πρόβλημά του!

Έφυγα με ανάμεικτα συναισθήματα! Πώς θα μπορούσα να τον βοηθήσω; Αναλογιζόμουν… Ο Θανάσης η μόνη σχέση που έχει αποκτήσει με την Ευρωπαϊκή Ένωση (επί δεκαετίες) ήταν αυτή του νομίσματος και των επιδοτήσεων(λογικός ο θυμός!). Μάλλον, δεν τον βοηθήσαμε επαρκώς (σσ.ώς κοινωνικό σύνολο προς ένα μέλος του), να κατανοήσει ότι η επιδότηση είναι επενδυτικό εργαλείο και όχι εισόδημα! Τουναντίον επί πολλά χρόνια διάφοροι ενδιάμεσοι (έμμισθοι και μη) τρέφονταν από αυτή τη ροή των χρημάτων, με αποτέλεσμα ένα ποσό να χάνεται από τον αποστολέα μέχρι τον παραλήπτη και σχεδόν ποτέ να μην αρκεί(το υπολειπόμενο ποσό) για την ολοκλήρωση της εκάστοτε επένδυσης. Αυτό όμως έγινε! Τώρα θα πρέπει να βρεθεί λύση! Ο Θανάσης θα πρέπει να επιβιώσει! Πώς;…

Ακούω (πλέον της δεκαετίας),  ότι στον δήμο μας συρρέουν δεκάδες εκατομμύρια, οργασμός έργων, φαντάζομαι πως θα δούμε και την αξιολόγησή τους!

Δηλαδή για κάθε ευρώ που επενδύουμε, πόσα θα επιστρέψουν στη μονάδα του χρόνου στο δήμο ώστε να γίνει αρωγός στον κάθε πολίτη, στον κάθε Θανάση;

Οι επιδοτήσεις και οι χρηματοδοτήσεις είναι έμμεσα δάνεια, επιχορηγήσεις κλπ.. τα οποία έχουν ως στόχο τη συνεχή επένδυση με αποτέλεσμα τη σπειροειδή ανάπτυξη (αειφόρος ανάπτυξη)!

Θαρρώ πως πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλα εκείνα τα εργαλεία που μας δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε στο τέλος της ημέρας ο Θανάσης να αισθάνεται μέλος ενός ισχυρού δήμου ο οποίος επικοινωνεί και ενσωματώνει την ευρωπαϊκή γνώση! Ο οποίος είναι δίπλα του! Δίπλα μας!

Πεποίθησή μου είναι, πώς στις προσεχείς εκλογές, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τους ανθρώπους που θα προσπαθήσουν, αυτούς τέλος πάντων, που μπορούν να κάνουν τη δουλειά! Και αν δεν την κάνουν; Τους αλλάζουμε! Οπότε μάλλον θα πρέπει να αναλογιστούμε πώς όταν ψηφίζουμε, με βασικό  κριτήριο, τη συγγένεια και την απόσταση της κατοικίας (σσ. τον ξάδελφο και τον γείτονα), μάλλον δεν επιλέγουμε εκπρόσωπο, τέταρτο για πρέφα επιλέγουμε! Τέταρτο για πρέφα στο τραπέζι του δημοτικού συμβουλίου με ποντάρισμα το μέλλον του δήμου μας!

Χρήστος Π. Καλαντζής

* O Χρήστος Καλαντζής συμμετέχει στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 8ης Οκτωβρίου 2023 ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Σικυωνίων , με το ψηφοδέλτιο “Επόμενη Μέρα” του υποψήφιου δημάρχου Δημήτρη Πιστεύου.