Με την προσφυγική κρίση και τους χιλιάδες των ξεριζωμένων που τρέχουν να σωθούν από τη λαίλαπα του πολέμου στις χώρες τους, αναπόφευκτη είναι η ροή προσφύγων και συνεπώς ανήλικων μαθητών , που ο τόπος που τους φιλοξενεί επιβάλλεται να τους δει ανθρώπινα , παρέχοντάς τους ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης, χωρίς διακρίσεις και κανενός είδους αποκλεισμό.

Όλα αυτά σαφώς αφορούν και την δημοτική αρχή του Δήμου Κορινθίων αφού στην δικαιοδοσία της είναι οι σχολικές μονάδες ,αλλα και η εποπτεία και ο έλεγχος των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων.

Ένας από αυτούς τους συλλόγους πριν λίγες μέρες πραγματοποίησε συγκέντρωση , με τη συμμετοχή του δημάρχου Κορινθίων και άλλων αυτοδιοικητικών ,διαμαρτυρόμενος  γιατί το 8ο δημοτικό σχολείο, στην Αγιάννα, θα φιλοξενήσει κατά τις απογευματινές ώρες τους μαθητές του δημοτικού από την Ανοιχτή Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων.

Μάλιστα ο αντιδήμαρχος Παιδείας και Πολιτισμού Βαγγέλης Παπαϊωάννου αβασάνιστα δήλωσε πως θα σταθεί στο «πλευρό των γονιών» σε ότι αποφασίσουν ,λες και η δική του άποψη λογίζεται “σαν” υπηρεσία φασόν κατ’ εντολή του κάθε ξενοφοβικού πελάτη !

Αλλά και ο επικεφαλής της “Πνοής Δημιουργίας” Νίκος Σταυρέλης στάθηκε κατά της Δομής Υποδοχής και Εκπαίδευσης Προσφύγων (ΔΥΕΠ) στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Κορίνθου , προτείνοντας μάλιστα η συγκεκριμένη Δομή να λειτουργήσει μέσα στο στρατόπεδο που στεγάζονται οι πρόσφυγες.

Ο φερόμενος ως αξιολογητής κ. Σταυρελης εξασφαλίζει την αυτοεικόνα του ως πολιτισμένος , ανεκτικός και φωτισμένος, μέσω της υποτίμησης και του αποκλεισμού των «άλλων», και αιτιολογεί τον αποκλεισμό των «άλλων» λέγοντας στο facebook ότι στο συγκεκριμένο σχολείο μετά το ωράριο υπάρχουν καλλιτεχνικές και αθλητικές δραστηριότητες για μαθητές και γονείς ,αλλα και στο προαύλιο του τα παιδιά της γειτονιάς παίζουν μπάσκετ,βόλεϊ,ποδόσφαιρο.

Και ‘μεις ρωτάμε τον κ Σταυρέλη: Γιατί μέσα σε όλα αυτά δεν χωράνε  ,στην απογευματινή βάρδια ενός δημοσίου ελληνικού σχολείου , και κάποια παιδιά του πολέμου. Παιδιά που έχουν επιβιώσει από οβίδες, από μισαλλοδοξία, από φανατισμό, από πείνα, από δίψα, από το κρύο, από τη θάλασσα. Παιδιά τραυματισμένα στην ψυχή και στο σώμα. Παιδιά δεν είναι κι αυτά ;

Και ‘μεις ρωτάμε τους δυο Κορίνθιους αυτοδιοικητικούς : Όταν το 8ο Δημοτικό Σχολείο Κορίνθου μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας κοινωνικής και πολιτισμικής ένταξης αυτών των παιδιών ,  η περίπτωση της εκδίωξής τους από το σχολείο , ως αποτέλεσμα πιέσεων και κινητοποιήσεων των γονιών της πλειοψηφίας των μαθητών, δεν αποτελεί μια μορφή αποκλεισμού;

Μήπως τελικά και οι δυο τους έχουν  θεσμική  και ηθική υποχρέωση να υπερασπιστούν ένα κοινωνικό περιβάλλον πολιτισμού ,μακριά από συμπεριφορές και πρακτικές που προωθούν ή ανέχονται την ξενοφοβία ;

Κατά την δική μας άποψη, μόνο έτσι μια σοβαρή αυτοδιοίκηση θωρακίζει τη δημοκρατική υπόσταση της κοινωνίας και, πάνω από όλα, αποτρέπει τα παιδιά και τους γονείς τους από την υιοθέτηση μισαλλόδοξων συμπεριφορών, διακρίσεων, εκφοβισμού και κοινωνικού αποκλεισμού.

Σε διαφορετική περίπτωση : Ο θεσμικός ρατσισμός και οι πρακτικές αποκλεισμού καλά κρατούν στο Δήμο Κορινθίων