Η Παγκόσμια Ημέρα της Μάνας
Αν και οι πρώτες αναφορές για “Γιορτή της Μητέρας” και της μητρότητας έρχονται από την αρχαία Ελλάδα,η Γιορτή της Μητέρας ή Ημέρα της Μάνας καθιερώθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και το αμερικανικό κίνημα των γυναικών.
Η αμερικανίδα κοινωνική ακτιβίστρια Άννα Μαρία Τζάρβις ήταν αυτή που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή της μητέρας.Οι προσπάθειές της ευοδώθηκαν τελικά στις 9 Μαΐου του 1914, όταν ο τότε αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.Ο θεσμός αυτός υιοθετήθηκε και από τη χώρα μας το 1928, με την πρωτοβουλία των γυναικείων οργανώσεων.
H Τζάρβις επέλεξε το λευκό γαρύφαλο ως το λουλούδι-σύμβολο της Ημέρας της Μητέρας, επειδή «το λευκό του χρώμα συμβολίζει την αλήθεια, την αγνότητα και τη φιλευσπλαχνία της μητρικής αγάπης· το άρωμά του, τη μνήμη και τις προσευχές της».
* Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από άρθρο της Πέπης Δαράκη που δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη ,την Κυριακή 14 Μάη 2000.
ΜΑΝΑ ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ, η μορφή της μάνας στη λαογραφία: «Οχ, μάνα μου!», επιφώνημα πόνου, έκπληξης, τρόμου. «Εχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα», σε στιγμές μεγάλης συμφοράς. «Λούζεις με, χτενίζεις με, ξέρω ποια ‘ναι η μάνα μου». Η «μάνα του νερού», η πηγή του νερού. «Μάνα» λένε το πρωτότυπο κάθε αντιγράφου. «Το μάννα», κατά την Αγία Γραφή ήταν μια θαυμάσια τροφή που αντικατέστησε το ψωμί…Οι επέτειοι καθιερώνονται για να θυμίζουν κάποια γεγονότα, που έγιναν σταθμοί στην ιστορία, ή για να τιμηθούν κάποιοι ήρωες. Αλλά, αν ο ανδρικός ηρωισμός στους πολέμους δημιουργείται κάτω από την πίεση μεγάλων γεγονότων και υψηλών καταστάσεων ζωής, ο ηρωισμός της μάνας πηγάζει ελεύθερα μέσα από την ίδια τη φύση της γυναίκας, που στερείται την ελευθερία της, για να ζήσει μια άλλη ελευθερία; Τη χαρά της προσφοράς που κάποτε κρατάει μια ολόκληρη ζωή κατάμεστη, πολλές φορές από αδικίες, στερήσεις, πόνους.
Η πολιτεία θα τιμήσει πραγματικά τη μάνα, αν η μητρότητα προστατευτεί και ενισχυθεί με τα ανάλογα νομοθετικά μέτρα, αν το κράτος δώσει ό,τι καλύτερο έχει στο παιδί για να έχει η μάνα καθημερινή γιορτή, γιατί μάνα και παιδί είναι ένα.
Όσο κι αν έχει συμβολική μόνο σημασία «Η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας», δίνει την ευκαιρία στον καθένα μας να ανατιμήσει μέσα στη συνείδηση του το μέγεθος του χρέους του σε κείνη που μας χάρισε τη ζωή, που στη μορφή της πρωτοείδαμε το θαύμα του κόσμου τούτου. Χρειάστηκε, όμως, να μεστώσει η ψυχή μας από πλήθος πικρές εμπειρίες, για να εκτιμήσουμε σωστά τις σιωπηλές θυσίες της μάνας και μέσα απ’ αυτές να προσεγγίσουμε το νόημα και την ουσία της πραγματικής αγάπης. Και με ώριμη πια κρίση να πούμε πως η μάνα, με τα μητρικά αισθήματά της, βρίσκεται πιο κοντά στα πανανθρώπινα ιδανικά. Και να πούμε ακόμα: Άμποτε οι πολιτικοί όλου του κόσμου να κατάφερναν να κυβερνούν με τη λογική της μητρικής καρδιάς, που τόσο σοφά ξέρει να συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα, να συγχωρεί λάθη να αγαπά και το καλό και το κακό παιδί της, ακόμα περισσότερο.
