Πολλοί λένε πως «λαός που δεν γνωρίζει το παρελθόν του, δεν μπορεί να οικοδομήσει το μέλλον του  » και έχουν απόλυτο δίκιο γιατί για να χαράξουμε δρόμο στο μέλλον δεν φτάνουν τα προεκλογικά «ΘΑ»  ούτε τα λαμπερά εγκαίνια σε σκηνικό τσιμέντου (όπως έγινε πρόσφατα στο μαρτυρικό χωριό του  Κρυονερίου) ούτε βέβαια  οι ψηφιακές και ενίοτε οι καρναβαλικές μεταμορφώσεις του «μετα-Θεού !» , που εξακολουθεί να ελπίζει πως μοιράζοντας καθρεφτάκια σε ιθαγενείς θα κρατήσει την δημαρχιακή καρέκλα ως μόνιμη ερωμένη του!

Χρειάζονται και ματιές στο παρελθόν…

Να δούμε για παράδειγμα πως ήσαν οι πλατείες των χωριών, που με την διαλεκτική τους αρμονία  με το φυσικό περιβάλλον καλωσόριζαν τους κατοίκους και τους επισκέπτες , η δε αρχιτεκτονική τους προσέγγιση έδινε ανάσες ζωής σε ένα χώρο που εξ ορισμού δημιουργείται να  μιλά, να ανασαίνει, να παράγει ζωή….

Η πλατεία του χωριού , λοιπόν , δεν μπορεί σώνει και καλά να είναι ένα σκηνικό τσιμέντου όπως στο Κρυονέρι… επειδή αυτό εμπίπτει στα όρια του εργολαβικού παραλογισμού και της διεστραμμένης αισθητικής του κάθε Σταματόπουλου!

Η παιδική χαρά που άρον άρον βαπτίστηκε « Πλατεία Κρυονερίου »  για τις προεκλογικές ανάγκες του απερχόμενου δημάρχου ποτέ δεν θα μπορέσει να σου διηγηθεί ιστορίες και να δημιουργήσει συναισθήματα: αυτά που οι κάτοικοι του χωριού κουβαλούν και τα μεταφέρουν στο δημόσιο χώρο.

Εκεί ο Κρυονερίτης αλλά και ο επισκέπτης ποτέ δεν θα μπορέσει νάχει πηγή, για φίλεμα, για ξαπόσταμα, για συλλοή· μόνο θύμισες από  φιέστες τύπου Σταματοπούλου μπορεί να ΄χει,  που παραπέμπουν σε προβατοποίηση πολιτών – ψηφοφόρων και θυμίζουν τα κέφια της χούντας και τους χορούς του Παπαδόπουλου!

Βεβαίως,  όταν το «μαντρί» κάνει αρχιτεκτονική για τα κέφια του σιναφιού του…με τον ίδιο τρόπο κατευθύνει και τις αθλιότητες άμαθων “κονδυλοφόρων” του , που ως εκκολαπτόμενοι «Γεωργαλάδες» βγήκαν στο προεκλογικό κουρμπέτι του facebook να χτυπήσουν «μεγάλα νούμερα» αυτογελιοποίησης!

Ως παιδάκια τεφαρίκια που νομίζουν ότι είναι…στήνουν  από χωρίου εις χωρίον «μια φασαρία για τα μάτια της κάθε κουτσής Μαρίας » ώστε και οι αφελείς χρήστες των social media  να ανακαλύψουν ότι αυτό το χωριό (τα Μποζικά για παράδειγμα)  έχει έντονη πολιτιστική δράση και προβάλει  τον πολιτισμό…για να χορεύουν τα καγκέλια κοριτσάκια με τα γέλια!

Εξάλλου αυτό δεν ορίζει ως «πολιτισμό » και ο απερχόμενος δήμαρχος Σικυωνίων, με τα γύφτικα ταβούλια στη «Μεγάλη Γιορτή » της πρωτεύουσας πόλης(;) , που φέτος πάει ασορτί με το λιβάνι του Κλαύδιου στον μακιαβελισμό του «Ηγέτη» και δένει το παζλ με το στρατιωτικό άγημα που προεκλογικά «έσκασε μύτη» στο Κιάτο  , με ενέργειες Σταματόπουλου!

Πως λοιπόν και το κάθε νεόκοπο «τζίνι» της επικοινωνιακής του ομάδας να μην παρασυρθεί να διαβάσει , με ανορθόγραφη «σύνεσι » , το ραβασάκι που ενδεχομένως τους έδωσε κάτω από το τραπεζάκι η γειτόνισσα η βλάχα… και αφού το γυαλίσει με ένα καλό γάνωμα (τέχνη του παππού) να προσπαθήσει ανεπιτυχώς  να μας πείσει ότι :χάριν ενεργειών του απερχόμενου δημάρχου αλλά και του αποτυχόντα υποψήφιου βουλευτή Κώστα Κόλλια το χωριό Μποζικάς έχει σημαντική παρουσία στον πρωτογενή τομέα!

Ευτυχώς που δεν προχώρησε και σε αποκαλύψεις στο γιατί ο  απερχόμενος δήμαρχος αναγκάζεται να κάνει τα στραβά μάτια στο «πλιάτσικο» της αρδευτικής γεώτρησης “Απροπόλια 1 ” , για να έχουμε και εμείς κάτι να αποκαλύψουμε μόλις κλείσουν τα τοπικά ψηφοδέλτια ,τέλος του μήνα…

Υπογράμμισε όμως  το νεόκοπο «τζίνι» ,  ως νέος « Απόστολος » του  Φιακά ,ότι το χωριό Μποζικάς οφείλει να στηρίξει την τοπική τρόικα των “νενέκων” ώστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να πάνε ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ, για το φαγοπότι της επόμενης πενταετίας!

Βεβαίως , αν τα τσορομπίλια του Σταματόπουλου  διέθεταν  πολιτισμική και ιστορική μνήμη αλλά και δημοκρατική αξιοπρέπεια  ίσως να καταλάβαιναν ότι αυτό το  κιτς που υπηρετούν , για την άσκηση προπαγάνδας υπέρ του Σταματόπουλου και τη χειραγώγηση της ψήφου μιας ελάχιστης εξαρτημένης  μειοψηφίας στο δημοκρατικό χωριό Μποζικά, δεν είναι ούτε πολιτική , πολλώ δε μάλλον δεν είναι πολιτισμός.

Απλά είναι το δυσάρεστο συναίσθημα να βλέπεις νέους ανθρώπους , στην αρχή της κοινωνικής τους παρουσίας στα δημοτικά πράγματα , να γίνονται «χρήσιμοι ηλίθιοι» μιας καθεστωτικής νοοτροπίας που  δεν έχει καμία ηθική διάσταση στον δημόσιο διάλογο , γιατί ουσιαστικά το μόνο που υπηρετεί πλέον είναι η  διαιώνιση φαινόμενων «αυτοδιοικητικού δεινοσαυρισμού » στο χρεωκοπημένο προσωπείο ενός αποτυχημένου δημάρχου.

Συμπερασματικά , λοιπόν, είναι κρίμα νέοι άνθρωποι να γίνονται αναλώσιμοι υμνωδοί της  προεκλογικής προπαγάνδας  Σταματόπουλου, που στους έχοντες ιστορική μνήμη θυμίζει τα κέφια της χούντας και περιγράφεται με εκφραστικό πλούτο από τα λόγια ενός ανατρεπτικού ποιητή , του Νικόλα του Άσιμου , αν θέλει κάποιος να τα ακούσει με το βλέμα στραμμένο στις κάλπες του Οκτώβρη…