Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας – Τι διεκδικεί το γυναικείο κίνημα στη σημερινή εποχή ;

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας,που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8  Μάρτη, έχει καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση ως ημέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών, ημέρα αποτίμησης των κατακτήσεών τους και αφετηρία νέων αγώνων ενάντια στην εκμετάλλευση και στις διακρίσεις που βασίζονται στο φύλο...

Η πρώτη “Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας” γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ,και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η μέρα του Μάρτη  ως επίσημη Αργία. 

Ο 20ος αιώνας χαρακτηρίσθηκε ως ο αιώνας της ισότητας των φύλων. Ως γνωστόν οι γυναίκες απέκτησαν πολιτικά δικαιώματα, η ισότητα αναγνωρίσθηκε ως συνταγματική αρχή, ο ΟΗΕ και οι άλλοι διεθνείς οργανισμοί ασχολήθηκαν  με την εφαρμογή της ισότητας στην πράξη.

Ακόμα όμως και στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου οι διακρίσεις έχουν καταργηθεί στο νομικό επίπεδο, οι γυναίκες συχνά αντιμετωπίζουν την επιλογή είτε να αιχμαλωτιστούν μέσα στη θηλυκότητά τους είτε να μεταμφιεστούν σε άφυλα υποκείμενα. 

Για την Μποβουάρ, η γυναίκα δεν είχε την υποχρέωση να διαλέξει ανάμεσα στην ισότητα και τη διαφορετικότητα. Εξηγώντας – στο πολυδιαβασμένο βιβλίο της «Το δεύτερο φύλο» – τι εννοούσε, ανέφερε ένα παράδειγμα. Στη διάρκεια μιας θεωρητικής συζήτησης, κάποιος της είπε: «Το λέτε αυτό επειδή είστε γυναίκα». Αν εκείνη απαντούσε «Το λέω επειδή είναι αλήθεια», γράφει, θα ήταν σαν να εξαφάνιζε την ίδια την υποκειμενικότητά της, τη βιωμένη εμπειρία της. Αλλά αν έλεγε «Ναι, το λέω επειδή είμαι γυναίκα», θα έμενε φυλακισμένη στο φύλο της και θα απαρνιόταν τη δυνατότητα να πει κάτι με γενική αξία…

Τι διεκδικεί το γυναικείο κίνημα στη σημερινή εποχή ; 

Σήμερα εξ’ αιτίας των πολιτικών που εφαρμόζονται.. έντονοι είναι οι προβληματισμοί για τα προβλήματα που εκδηλώνονται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και προσωπικής ζωής της γυναίκας, και που σε τελευταία ανάλυση πηγάζουν από τις ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης.

Συνεπώς οι πολιτικές ελευθερίες  (όπως το δικαίωμα ψήφου) δεν αρκούν για να εξασφαλίσουν την ισότιμη θέση της γυναίκας εάν δεν υπάρχουν και οι όροι ,για την υγεία, τη μόρφωση,την εργασία, που εξασφαλίζουν την  ανεξαρτησία της γυναικείας προσωπικότητας…

Google+ Linkedin