Πέρασαν 46 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο

Πέρασαν 46 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο

Στις 5 το πρωί της 20ής Ιούλη 1974, Τούρκοι αλεξιπτωτιστές και δυνάμεις καταδρομών κατέλαβαν ενισχυμένες θέσεις στον τουρκοκυπριακό θύλακα Λευκωσίας – Αγύρτας. Ήταν η έναρξη της επιχείρησης που πέρασε στην ιστορία με το όνομα «ΑΤΤΙΛΑΣ 1».

Οι κάτοικοι της Λευκωσίας ξυπνούν από το θόρυβο των αεροπλάνων και στο πρώτο φως βλέπουν να πέφτουν κατά κύματα οι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές. Πέφτουν οι πρώτοι πυροβολισμοί και οι εγκαταστάσεις της Εθνοφρουράς βομβαρδίζονται με ναπάλμ. Στις 6.30 π.μ., οι πρώτοι Τούρκοι στρατιώτες αποβιβάζονται στην παραλία της Κυρήνειας.

Την ίδια ώρα, στην Αθήνα, σε αλλεπάλληλες συσκέψεις με τους χουντικούς, αξιωματούχοι των ΗΠΑ ξεκαθάριζαν ότι εκείνο που προείχε ήταν να διαφυλαχτεί ανέπαφη η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, πράγμα που σήμαινε πως η Ελλάδα όφειλε να μην αναλάβει στρατιωτική πρωτοβουλία σε βάρος της Τουρκίας.

Στις 5 το απόγευμα, η τουρκική απόβαση έχει ολοκληρωθεί,καθώς  η αντίσταση που συνάντησαν ήταν μηδαμινή.

Διεθνοποίηση και αποδιεθνοποίηση

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο έγινε θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που αργά το βράδυ της 20ής Ιούλη κατέληξε  στο Ψήφισμα 353.

Το ψήφισμα αυτό ζητούσε παύση των εχθροπραξιών και των ξένων στρατιωτικών επεμβάσεων στην Κύπρο, σεβασμό στην ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα, άμεση αποχώρηση από το νησί κάθε ξένου στρατιωτικού δυναμικού που υπήρχε εκεί και έναρξη διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε Ελλάδα, Τουρκία και Βρετανία για αποκατάσταση της ειρήνης και της συνταγματικής κυπριακής κυβέρνησης.

Το ψήφισμα είναι ομόφωνο, αλλά ο Ετσεβίτ γνωρίζει ότι έχει την υποστήριξη των Αμερικανών και διατάσσει τον απηνή βομβαρδισμό, αδιακρίτως, στρατιωτικών στόχων και αμάχων. Η επιχείρηση ονομάστηκε «Βροχή θανάτου» και ξεκίνησε από το πρωί της 21ης Ιούλη.

Στις 22 Ιούλη έγινε ανακωχή. Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις (που ξεκίνησαν στη Γενεύη στις 8 Αυγούστου με τη συμμετοχή Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας) ναυάγησαν.

Στις 14 Αυγούστου ακολούθησε νέα τουρκική επίθεση («ΑΤΤΙΛΑΣ 2»), που κατέληξε στην κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους.

Δεν ήταν ξαφνικό
Στις 2 Ιούλη 1974, ο Μακάριος ζήτησε από τον Φαίδωνα Γκιζίκη να αποσυρθούν από την Κύπρο οι Έλληνες αξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς, καταγγέλλοντας τις παρεμβάσεις της Χούντας. Στις 15 Ιούλη η χούντα των Αθηνών, διά των οργάνων της στη Μεγαλόνησο (Εθνική Φρουρά, ΕΛΔΥΚ, ΕΟΚΑ Β’), ανατρέπει τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, και εγκαθιστά κυβέρνηση «μαριονετών» υπό το δημοσιογράφο Νικόλαο Σαμψών.

Στις 19 Ιούλη, ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζ. Σίσκο, μετέβη εσπευσμένα στην Αθήνα για το Κυπριακό. Το απόγευμα έφυγε για την Άγκυρα και την επομένη τμήματα του τουρκικού στρατού εισβάλλουν στις βόρειες ακτές της Κύπρου.

Και οι δύο ενέργειες ήσαν πράξεις που απέβλεπαν στην εξυπηρέτηση του ίδιου σχεδίου του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, του διαμελισμού της Κύπρου και της μετατροπής της σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση.

Στις 23 Ιούλη 1974 ,η στρατιωτική δικτατορία των Αθηνών έπεσε κάτω από το βάρος της προδοσίας που διέπραξε.Τα ξημερώματα της 24ης Ιούλη 1974 ορκίστηκε η «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Ο βιασμός της Κύπρου

Δείτε το ντοκιμαντέρ του Μιχάλη Κακογιάννη με τίτλο “Αττίλας ’74”, παραγωγής 1975:

 

 

Google+ Linkedin