Μία γυναίκα σύμβολο που στιγμάτισε με τα λόγια, τις πράξεις και την παρουσία της ολόκληρο τον κόσμο. Πάλεψε για την Ελλάδα και έζησε με μία και μόνο ανάγκη. Να δει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στην πατρίδα τους.

Αγωνίστηκε, πολεμήθηκε, αγαπήθηκε και αγάπησε. Έπαιξε, ερμήνευσε, έφτασε στην κορυφή. Οι κορυφές ήταν για την Μελίνα. Η φωνή της, το χαμόγελό της, τα μεγάλα της μάτια, η τεράστια αγκαλιά της.

Έκλαιγε κάθε φορά που άκουγε την Edith Piah στο τελευταίο της κοντσέρτο, γελούσαν τα μάτια της όταν ήταν δίπλα στον Τζούλη της, τρελαινόταν όταν άκουγε να αποκαλούν την κληρονομιά της χώρας της ”Ελγίνεια μάρμαρα”.

”Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας, να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς, ου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί. Στα χείλη καίει πικρό μικρό φιλί ποιο μακρινό ταξίδι σε καλεί”.