Καταγράμμα…super ανάρτηση για tv !
Τη φράση “Μεγάλη μέρα ξημέρωσε στον κάμπο…” ,από την κινηματογραφική ταινία “Το χώμα βάφτηκε κόκκινο” μας θύμισε η παρακάτω ανοιχτή επιστολή : Προς παράσιτους (και σε «αυλές» σιτιζόμενους) εκβιαστές…που έχουμε την αίσθηση ότι μάλλον επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τον απόηχο του «ανένδοτου» Κάππου , κατά της διαπλεκόμενης διαφθοράς τοπικών Μέσων της Κορινθίας.
Καλά, τώρα θυμήθηκαν τα “παλικάρια της φακής” να παραστήσουν τους γενναίους και να φωνάξουν δυνατά: «προστασία» σε εκβιαστές και νταβαντζήδες δεν πληρώνουμε !
Τόσα χρόνια γιατί σιωπούσαν,αφού όπως λένε γνώριζαν τον τιμοκατάλογο της προστασίας… αλλα και της πολιτικής βίζιτας…και άφηναν την δημοσιογραφική πιάτσα της Κορινθίας να εξελιχθεί σε super προτεκτοράτο της μαφίας ;
Κάτι μου λέει ότι από δω και πέρα θα έχει πολύ σασπένς το ξεκατίνιασμα…
Ακολουθεί η ανοιχτή επιστολή… καταγράμμα :
Προς παράσιτους (και σε «αυλές» σιτιζόμενους) εκβιαστές.
Νταβαντζήδες εμείς δεν πληρώνουμε όσο κι αν μας εκβιάζουν. Μπορεί να έχουν μάθει με τις κατάλληλες «πιέσεις» να παίρνουν το «μερτικό τους» από άλλους. Από εμάς μια φορά δεν έχουν να λάβουν τίποτα, όσο κι αν γκαρίξουν. Άνθρωποι ανίκανοι, που ένα μεροκάματο παραγωγικό στη ζωή τους δεν έχουν κάνει, έχουν μάθει να ζουν εις βάρος των άλλων.
Αυτά τα λίγα που έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς 40 περίπου χρόνων, αλλά και συνεχούς έρευνας και μελέτης. Εμείς δεν καταναλώνουμε τις μέρες μας στους καφενέδες και στα μπαράκια καταστρώνοντας σχέδια πως θα εκβιάσουμε πρόσωπα και καταστάσεις για να μας τα «χώσουν». Έχουμε μάθει στη ζωή μας να ασχολούμαστε με πράγματα δημιουργικά και παραγωγικά, συνεισφέροντας επαγγελματικά στον εαυτό μας και την οικογένειά μας. Αλλά και να βάζουμε το χέρι στην τσέπη συνεισφέροντας από το υστέρημά μας και στο κοινωνικό σύνολο όταν κρίνουμε, άλλο αν δεν το διαλαλούμε όπως κάνουν μερικοί που ακόμη και τον ελεύθερο χρόνο τους να διαθέσουν μόνο, το διατυμπανίζουν δεξιά κι αριστερά. Επομένως δεν χρωστάμε τίποτα σε τέτοιους τύπους. Αν θέλουν μερίδιο να έλθουν να εργαστούν σε μας και να δουν «τι εστί βερίκοκο» και τί σημαίνει παραγωγή (λέξη άγνωστη σ’ αυτούς).
(Ο πιο θρασύς πήρε κάποτε και τηλέφωνο λέγοντας: τότε, εσύ από εκείνη τη δουλειά πήρες τόσα, εγώ τίποτα, καλάαα … λες και δουλέψαμε μαζί)
Γνωρίζουμε ότι κατά καιρούς χαλάμε «τη σούπα» σε μερικούς, αλλά τι να κάνουμε, πρέπει να προχωράμε μπροστά. Έτσι κι αλλιώς ως άνθρωποι είμαστε από άλλο ανέκδοτο..
Το φωνάζουμε και πάλι δυνατά: «προστασία» σε εκβιαστές και νταβαντζήδες δεν πληρώνουμε. Και ίσως είναι καιρός να δημοσιοποιήσουμε σιγά – σιγά την μέχρι σήμερα δημιουργία μας, προπάντων στο χώρο του βιβλίου. Και να μας δείξουν κι αυτοί τι έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα στην κοινωνία. Παράσιτα, ε παράσιτα.
Νταβαντζήδες εμείς δεν πληρώνουμε όσο κι αν μας εκβιάζουν. Μπορεί να έχουν μάθει με τις κατάλληλες «πιέσεις» να παίρνουν το «μερτικό τους» από άλλους. Από εμάς μια φορά δεν έχουν να λάβουν τίποτα, όσο κι αν γκαρίξουν. Άνθρωποι ανίκανοι, που ένα μεροκάματο παραγωγικό στη ζωή τους δεν έχουν κάνει, έχουν μάθει να ζουν εις βάρος των άλλων.
Αυτά τα λίγα που έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς 40 περίπου χρόνων, αλλά και συνεχούς έρευνας και μελέτης. Εμείς δεν καταναλώνουμε τις μέρες μας στους καφενέδες και στα μπαράκια καταστρώνοντας σχέδια πως θα εκβιάσουμε πρόσωπα και καταστάσεις για να μας τα «χώσουν». Έχουμε μάθει στη ζωή μας να ασχολούμαστε με πράγματα δημιουργικά και παραγωγικά, συνεισφέροντας επαγγελματικά στον εαυτό μας και την οικογένειά μας. Αλλά και να βάζουμε το χέρι στην τσέπη συνεισφέροντας από το υστέρημά μας και στο κοινωνικό σύνολο όταν κρίνουμε, άλλο αν δεν το διαλαλούμε όπως κάνουν μερικοί που ακόμη και τον ελεύθερο χρόνο τους να διαθέσουν μόνο, το διατυμπανίζουν δεξιά κι αριστερά. Επομένως δεν χρωστάμε τίποτα σε τέτοιους τύπους. Αν θέλουν μερίδιο να έλθουν να εργαστούν σε μας και να δουν «τι εστί βερίκοκο» και τί σημαίνει παραγωγή (λέξη άγνωστη σ’ αυτούς).
(Ο πιο θρασύς πήρε κάποτε και τηλέφωνο λέγοντας: τότε, εσύ από εκείνη τη δουλειά πήρες τόσα, εγώ τίποτα, καλάαα … λες και δουλέψαμε μαζί)
Γνωρίζουμε ότι κατά καιρούς χαλάμε «τη σούπα» σε μερικούς, αλλά τι να κάνουμε, πρέπει να προχωράμε μπροστά. Έτσι κι αλλιώς ως άνθρωποι είμαστε από άλλο ανέκδοτο..
Το φωνάζουμε και πάλι δυνατά: «προστασία» σε εκβιαστές και νταβαντζήδες δεν πληρώνουμε. Και ίσως είναι καιρός να δημοσιοποιήσουμε σιγά – σιγά την μέχρι σήμερα δημιουργία μας, προπάντων στο χώρο του βιβλίου. Και να μας δείξουν κι αυτοί τι έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα στην κοινωνία. Παράσιτα, ε παράσιτα.
