Του Χρήστου Καλαντζή*

«Κάτσε παλικάρι μου να φας μια μπουκιά φαΐ.., μια μπουκιά ψωμί για να σε πιάσει!» ..ηχούσαν τα λόγια της μάνας μου όταν γύριζα κατάκοπος και πεινασμένος από το κτήμα. Ήταν βλέπετε η εποχή όπου η βιασύνη της νεανικότητας, μου στερούσε τη δυνατότητα της εκτίμησης της στιγμής, τη δυνατότητα της απόλαυσης του φαγητού βρε αδερφέ! Έπρεπε βλέπετε, βιαστικά να ικανοποιήσω τη βιολογική ανάγκη της πείνας πριν συνεχίσω.., επίσης βιαστικά! Ήταν οι εποχές που θεωρούσα ότι η ταχύτητα των επιλογών επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα. Τότε που το νεαρόν της ηλικίας γνωρίζει τα πάντα! Τότε που ο χρόνος, αν και θεωρητικά πλεονάζει.. το μυαλό τον σπαταλά! Εάν βέβαια μπορούν να θεωρηθούν σπατάλη οι νεανικές επιλογές!

Χθες το βράδυ σε μια ανάλογη στιγμή εκτίμησης, η Μαρία (πεθερά μου) έφτιαξε βραστό! Γίδα βραστή!! Ένα πιάτο που μου θύμισε το παρελθόν, ένα πιάτο που είχα καιρό να απολαύσω! Ένα ζεστό κομμάτι κρέας περιτριγυρισμένο από κρεμμυδάκι, πατατούλα και αυτό το απίστευτο ζουμί! Φαντάζομαι.. ότι κι εσείς θα έχετε μια ανάλογη εμπειρία! Γίδα βραστή με λεμόνι  και πιπέρι! ..άντε και λίγο αλατάκι!

Είναι βέβαια και τα χρόνια που σου επιτρέπουν να εκτιμάς με διαφορετικό τρόπο αυτό που έχεις! Ένα πιάτο φαΐ, την υγεία σου, την υγεία της οικογένειάς σου, την υγεία όλων! Σε όποιο επίπεδο κι αν διατίθεται!

Είναι η περίοδος που η εκτίμηση αυτών που μας προσφέρονται, συσχετίζεται με τον χρόνο στο ανθρώπινο μυαλό! Τότε που το πεπερασμένο γίνεται κατανοητό! Τότε που η εκτίμηση γίνεται κατανοητή! Εκτίμηση για όλους και για όλα όσα μας περιβάλλουν! Εκτίμηση για τη δουλειά αλλά και για το αποτέλεσμα, ανεξαρτήτως εάν αυτό μετασχηματιστεί επαρκώς σε χρήμα! Άλλωστε η αξία της εκτίμησης είναι διακριτή σε σχέση με αυτή του χρήματος! Διαφορετικό πεδίο ορισμού! Κι αν το χρήμα το χρειαζόμαστε για τις καθημερινές ανάγκες, την εκτίμηση και ιδιαίτερα την αυτοεκτίμηση, τη χρειαζόμαστε για την επιβίωση. Ως αποτέλεσμα του κόπου της καθημερινότητας, για την αξία της επιλογής και όχι της με το στανιό επιβολής, της αυτοπροβολής! Η εκτίμηση για το πόσο εν τέλει αξίζει για τον καθέναν από εμάς ένα πιάτο φαΐ, «..ένα πιάτο φαΐ για να μας πιάσει» βρε αδερφέ! Λέμε τώρα…