*του Αντώνη Παπαϊωάννου

Τον Ιούλιο του 1899 η κυβέρνηση του Θεοτόκη που μόλις έχει διαδεχθεί την κυβέρνηση Ζαΐμη, φέρνει για επικύρωση στη Βουλή  σύμβαση με την Εταιρία Εργοληψιών, σύμφωνα με την οποία η εταιρία αναλαμβάνει να διοχετεύσει την πρωτεύουσα και τον Πειραιά με τα νερά της Στυμφαλίας. Μελέτες Άγγλων μηχανικών από την εποχή του Τρικούπη, αλλά και οι βροχοπτώσεις στη Ζήρεια, η οποία χαρακτηρίζεται σφουγγάρι και που ανατροφοδοτούν με νερό τη λίμνη, εγγυώνται επάρκεια ύδατος για αυτό το επιχείρημα.
Οι κάτοικοι των Αθηνών που ταλαιπωρούνται από την έλλειψη ύδατος και από τη σκόνη… πίνουν νερό στο όνομα της Στυμφαλίας, αλλά δεν το βλέπουν ακόμα.
Πολλοί διαμαρτύρονται για την αργοπορία να δοθεί λύση στο πρόβλημα, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που αντιδρούν για δικούς τους λόγους, δεν θα μπορούσε άλλωστε στην Ελλάδα να γίνει διαφορετικά, ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ακόμα και την αποξήρανσή της
Οι εφημερίδες γεμίζουν καθημερινά πρωτοσέλιδα και η Στυμφαλία είναι το πρώτο θέμα για καιρό. Όλοι έχουν γίνει ειδικοί για την ποιότητα του νερού της για τον όγκο της για τις παραπλήσιες λίμνες Κεφαλάρι και Χιόνια (προφανώς Κιόνια).
Θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο με τα άρθρα των εφημερίδων της εποχής  και θα ήταν μια καλή ιστορική παρακαταθήκη για το Δήμο και τους ειδικούς που θα ήθελαν να δουν τη σημασία που είχε και τη σημασία που έχει και σήμερα η Λίμνη και ο έξυπνος τρόπος διαχείρισης των υδάτων της

Η πρόταση που έφερε η εταιρία εργοληψιών αφού προηγουμένως είχε αποσύρει τις προτάσεις που είχε κάνει επί πρωθυπουργίας Ζαιμη συμπυκνώνεται στα εξής:
Προτείνομεν:

Να διοχετεύσομεν εκ των υδάτων της Στυμφαλίας κατ αρχάς το ποσόν οκάδων 178, αίτινες αναλογούσι προς 368 λίτρας ημερησίως, κατ’ άτομον επί πληθυσμού 180.000 κατοίκων αμφοτέρων των πόλεων (σ.σ. Αθήνας και Πειραιά).
Εφόσον ο πληθυσμός αυξάνει μέχρι 650.000 θα αυξάνομεν και το αναγκαίον ποσόν.
Παραιτούμεθα υπέρ του Δήμου του Αδριανείου Υδραγωγείου και πάντων εν γένει των υδάτων  άτινα χρησιμοποιεί νυν η πόλις
Αναλαμβάνομεν την κατασκευήν του συμπλέγματος των υπονόμων της πόλεως, του καθαρισμού αυτών και της εκμετελλεύσεως
Αναλαμβάνομεν εκ του περισσέυματος ύδατος να αρδρεύσομεν τους αγρούς, οίτινες εύρηνται επί του δρόμου της διοχετεύσεως
Καταβάλλομεν εγγύησηιν 500.000 δραχμών άμα τη υπογραφή της συμβάσεως και 1.000 000 δραχμές άμα τη κυρώσει του σχετικού νόμου

Αντ΄αυτού ζητούμε να μας παραχωρηθεί το προνόμιον δια 85 έτη της εκμεταλλεύσεως του ύδατος της πόλεως και τίποτε άλλο, ούτε εγγύησιν επί των δαπανηθησομένων κεφαλαίων, ούτε καμιάν άλλη συνδρομήν. Δείτε περισσότερα εδώ:

Μια πληρέστερη επισκόπηση των άρθρων της σύμβασης θα βρείτε επίσης εδώ: Μεγάλη έρευνα της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ με τίτλο: Τι λέγουν οι νοικοκυραίοι μας δίνει παραστατικά τον τρόπο που προσλαμβάνουν και σχολιάζουν την είδηση επιφανείς Αθηναίοι, πολιτικοί, έμποροι κλπ.

Ο Γεώργιος Παχύς ιδιοκτήτης του Πύργου Βασιλίσσης Αμαλίας που παράγει τον γνωστό οίνο Tour le Rein λέει: Να έρθει οπωσδήποτε το νερό και μάλιστα της Στυμφαλίας που είναι και καλόν και αφθονότατο. Βρίσκει όμως ακριβό εκείνο που είναι για άρδευση, αναφέροντας πως έχει 800 στρέμματα αμπελώνων στον Πύργο. 35 δραχμές το στρέμμα είναι πολύ, υποστηρίζει.
Ο γνωστός ράπτης κ. Χαλκωματάς υπεραμύνεται του νερού της Στυμφαλίας, προστατεύοντας τη φήμη του κλάδου του και των 50 ευρωπαϊκών εμπορικών καταστημάτων ρούχων, αφού η σκόνη των δρόμων κάνει τα ρούχα τους μέσα σε λίγες μέρες να μοιάζουν αποφόρια.
ο κ. Τζαμίχας ιδιοκτήτης του Ξενοδοχείου Μινέρβα λέει πως μόνο όσοι έχουν συμφέροντα αντιδρούν, αναφέροντας οι ξένοι επισκέπτες σπάνε τα κουδούνια κάθε πρωί ζητώντας de l eau, water wasser ή aqoua, θέλοντας 4 κουβάδες νερό ο καθένας.
Ο Βουλευτής Αλέξανδρος Σκουζές δηλώνει ότι ως άνθρωπος είναι υπέρ των υδάτων της Στυμφαλίας, αλλά ως βουλευτής…  δεν έχει προλάβει ακόμα να διαβάσει τη σύμβαση.
Ο κ. Αηδονόπουλος του εμπορικού ραπτικού οίκου «Αηδονόπουλος – Φακονόπουλος» δηλώνει από τους ενθουσιωδέστερους υποστηρικτές των νερών της Στυμφαλίας και δεν τον απασχολούν οι όροι της σύμβασης, λέγοντας ότι δεν πειράζει «να δώκωμεν και κάτι παραπάνω». «Ο θέλων να ζήσει εις μεγάλην πόλιν κύριε συντάκτα» αναφέρει «οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν του ότι θα υπόκειται και εις μερικούς φόρους. Οποιανού δεν του αρέσει ας πάγει να ζήσει εις το Μενίδι».
Δείτε περισσότερα σχόλια εδώ:

Δείτε ακόμα εδώ:μερικές ακόμα απόψεις Αθηναίων, αλλά και ένα ενδιαφέρον χρονογράφημα του Ν. Σπανδωνή που υποστηρίζει ότι το νερό της Στυμφαλίας είναι άριστον, άνευ υπολειμμάτων και ότι ο υδρομετρικός τύπος 103 προ της βάσεως και 307 μετ’ αυτήν, το κατατάσσει προς τα άριστα των υδάτων του κόσμου, ισόπαλον ή και ανώτερον προς το περιβόητον ύδωρ της Σέμμερινγκ της Βιέννης

Σημαντική ήταν και η θέση των τραπεζών στο ζήτημα, αφού επρόκειτο να εμπλακούν στη χρηματοδότηση του έργου.  Δείτε εδώ:την άποψη του κ. Ι .Γ. Πεσματζόγλου Γενικού Διευθυντού της Τράπεζας Αθηνών.

Τελικά το έργο δεν έγινε ποτέ. Τα νερά της Στυμφαλίας δεν προκρίθηκαν για την ύδρευση της πρωτεύουσας. Για μια δεκαπενταετία ακόμα όμως η Στυμφαλολογία, συνέχιζε να απασχολεί τους Αθηναίους τα δημοτικό συμβούλιο της πόλης, αλλά και τις εφημερίδες. Θα είχε ενδιαφέρον μια προβολή στο σήμερα, πώς θα ήταν δηλαδή τα πράγματα, αν είχε ισχύσει και μάλιστα για 85 χρόνια η σύμβαση.