Barber shop Prokopis : Το vintage μπαρμπέρικο της Κορίνθου που έγινε σημείο αναφοράς
Προκόπης Ντερτιλής: «Ο πελάτης βγαίνει από το μπαρμπέρικο
… άλλος άνθρωπος από αυτόν που μπήκε
Με τον Προκόπη Ντερτιλή έχουμε μιλήσει ξανά στο παρελθόν για το vintage μπαρμπέρικο που είχε ανοίξει στην Κόρινθο, Κολιάτσου… και μας είχε εντυπωσιάσει με τις ξεκαθαρισμένες απόψεις του για τη δουλειά και για την προσπάθειά του αυτή.
Σήμερα χαιρόμαστε βλέποντας το μπαρμπέρικο αυτό να έχει καθιερωθεί και να έχει γίνει ένας αγαπημένος χώρος αναφοράς για τους πελάτες του που πρώτα είναι φίλοι και μετά πελάτες.
Κουρέας τρίτης γενιάς, ο Προκόπης ήταν «καταδικασμένος», χωρίς να αισθάνεται έτσι, να ακολουθήσει το επάγγελμα, όχι σαν μια μόδα που δημιουργούν τα αναρίθμητα, vintage μπαρμπέρικα που εμφανίζονται, αλλά από αγάπη για αυτό , μια αγάπη που γεννήθηκε μέσα από την οικογενειακή παράδοση.
Το δικό του μπαρμπέρικο συμπυκνώνει μια μακρά ιστορία και έχει χτιστεί με αυθεντικές μνήμες και αυθεντικά αντικείμενα που ξεκινούν από τον παππού του Προκόπη.
Τελευταία βλέπουμε να επικρατεί μια τάση ή και μόδα, θα έλεγα, για σύγχρονα κουρεία που αισθητικά και σχεδιαστικά παραπέμπουν σε παλιά μπαρμπέρικα.Αποτέλεσμα αυτής της τάσης είναι και το δικό σου μπαρμπέρικο;
Αυτή η μόδα υπάρχει σίγουρα, αλλά δεν ξέρω αν ξεκίνησε από την ανάγκη του ίδιου του ιδιοκτήτη – κουρέα να εκφραστεί ή είναι αποτέλεσμα designers και συμβούλων. Εκείνο όμως που παρατηρώ είναι ότι τα περισσότερα δεν παραπέμπουν στο αυθεντικό παραδοσιακό ελληνικό κουρείο, αλλά είναι εικόνες από αντίστοιχα vintage ευρωπαϊκά που μπορεί να βρει κανείς στο internet. Χωρίς να θέλω να μειώσω κανέναν αναρωτιέμαι αν πολλοί συνάδελφου που ανοίγουν vintage κουρεία και μπαρμπέρικα έχουν τέτοια εικόνα, αφού, όπως κι εγώ αναφερόμαστε σε μια εποχή πριν γεννηθούμε. Εγώ όμως ως τρίτης γενιάς κουρέας, έχω μνήμες από τον παππού μου, οικογενειακές φωτογραφίες, έχω ακούσει ιστορίες που η επιλογή αυτή δεν έχει να κάνει με το μάρκετινγκ, αλλά με τη δική μου ανάγκη να συνδεθώ με την οικογενειακή μου παράδοση και με εκείνα τα στοιχεί που με ώθησαν να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα και όχι κάποιο άλλο. Αυτά που δικαιώνουν την επιλογή μου.
Δηλαδή η οικογενειακή παράδοση και όχι κάποιο ταλέντο σε ώθησαν σε αυτή τη δουλειά;
Τα μισά επαγγέλματα στην Ελλάδα από οικογενειακή παράδοση δεν προέρχονται; Ας θυμηθούμε τα παλιά επαγγελματικά σινάφια. Τώρα το όποιο ταλέντο μπορεί να έχει κανείς, σε μια δουλειά η σε μια τέχνη, αναπτύσσεται καλύτερα αν μεγαλώνει μέσα στο περιβάλλον αυτής της δουλειάς. Θα μπορούσα να ονομάσω αυτό το περιβάλλον σαν έναν επαγγελματικό βιότοπο. Όμως το ταλέντο δεν οδηγεί πουθενά, αν δεν εμπλουτιστεί με γνώσεις. Και η επιλογή ενός vintage μπαρμπέρικου με ιστορικές αναφορές μπορεί να είναι μια επιπλέον πηγή γνώσεων, όχι μόνο για τον κουρέα, αλλά και για τον πελάτη.
Δηλαδή, πρέπει να έχει γνώσεις ο πελάτης για να κουρευτεί;
Φυσικά. Μοιραζόμαστε μια ευθύνη. Πρέπει να ξέρει τι ζητάει όταν έρχεται στο κουρείο. Πρέπει να συζητά με τον κουρέα του τι περιμένει να συμβεί στον εαυτό του όταν φύγει από το μπαρμπέρικο. Γιατί κακά τα ψέματα, ο πελάτης όταν φεύγει από το μπαρμπέρικο είναι… άλλος άνθρωπος, από αυτόν που μπήκε όχι μόνο σε σχέση με την εμφάνισή του, αλλά και ψυχολογικά. Αν φύγει ευχαριστημένος νιώθει ανανεωμένος, αποκτά αυτοπεποίθηση, ψυχολογική ευεξία. Αν φύγει δυσαρεστημένος, είναι γεμάτος ανασφάλεια.
Θες να πεις ότι ένα κούρεμα είναι περισσότερα από όσα νομίζει κανείς;
Ένα κούρεμα, μέσα από μια γκάμα στυλ και τάσεων είναι το πιο εύκολο για έναν έμπειρο κουρέα. Δεν αρκεί όμως αυτό. Ο μπαρμπέρης – κουρέας «ερμηνεύει» με το κούρεμά του την ψυχική κατάσταση και την προσωπικότητα του πελάτη. Δεν του προσφέρει ένα απλό κούρεμα, αλλά εμπειρίες που θα αποκομίσει στην κοινωνική του ζωή με αφορμή αυτό το κούρεμα. Τον τρόπο δηλαδή που θα τον δει η κοπέλα του, οι συνάδελφοί του ο κοινωνικός του περίγυρος. Το «με γεια το κούρεμα», δείχνει ότι η επίσκεψή του στο μπαρμπέρικο δεν περνάει απαρατήρητη
Πελάτες είναι μόνο άντρες. Τι συζητήσεις γίνονται;
Παλιά, ο Παππούς μου έλεγε ότι ένα κουρείο το παρομοίαζαν με μια «μικρή Βουλή». Σήμερα οι συζητήσεις δεν περιορίζονται μόνο στην πολιτική, αλλά επεκτείνονται σε όλους τους τομείς που αφορούν τα προβλήματα, την ανεργία, τα χόμπι, το ποδόσφαιρο. Τα vintage μπαρμπέρικα προδιαθέτουν ως περιβάλλον ώστε να ξαναγίνουν χώροι κοινωνικής αναφοράς.
Είναι μια επιχείρηση με την οποία μπορεί να ζήσει κάποιος την οικογένειά του;
Αν αγαπάς αυτή τη δουλειά ναι. Γιατί θα χρειαστεί να κάνεις πολλές θυσίες και να εργαστείς σκληρά για να τη στηρίξεις, ώστε να σε στηρίξει στη συνέχεια και αυτή. Τίποτα δεν είναι εύκολο στην οικονομική συγκυρία που ζούμε για κανένα επάγγελμα. Όσο εξακολουθούμε όμως να προσφέρουμε εξατομικευμένη εξυπηρέτηση σε καλές τιμές και σε ένα τόσο ξεχωριστό περιβάλλον, δεν θα έχουμε πρόβλημα. Η κομμωτική δε θα γίνει ποτέ, ελπίζω βέβαια, μια απρόσωπη τυποποιημένη τέχνη που θα προσφέρεται στα σούπερ μάρκετ.
Πώς αντιμετωπίσατε την κατάσταση με τον κορωνοϊό ;
Όπως όλοι. Μείναμε για ένα διάστημα κλειστοί με ότι συνέπεια έχει αυτό, αλλά συνεχίζουμε τηρώντας αυστηρά όλα τα πρωτόκολλα ασφαλείας και υγιεινής που προβλέπονται λόγω της φύσης της δουλειάς και ευελπιστούμε με αισιοδοξία ότι θα επανέλθουμε στους ρυθμούς που έχουμε συνηθίσει.
Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι να συνεχίσεις με την ίδια αισιοδοξία και αγάπη για τη δουλειά, γιατί στις μέρες μας έχουμε ανάγκη να είναι μεταδοτική η αισιοδοξία και όχι ο πανικός.
Ευχαριστώ και εγώ και εύχομαι καλό καλοκαίρι!
* Η συνέντευξη δόθηκε στον Γρηγόρη Δημόπουλο για το kavos news.gr