Εκείνο το βράδυ το φεγγάρι ήταν ολόγιομο …η όμορφη πόλη της Δυτικής Κορινθίας έσφυζε από κόσμο…αλλά το μουσικό φως του Γιώργου Ζαμπέτα έλειπε από την παράσταση που πρόχειρα είχε στηθεί,υποτίθεται για να τον τιμήσει.

Εκ του αποτελέσματος ,ο εμπνευστής της παράστασης – που σερβιρίστηκε σε συσκευασία των 10 ευρώ – δεν ήταν “ο πιο καλός ο μαθητής” για να αποτυπώσει με σεβασμό την προσωπικότητα,το ύφος και τη μουσική παιδεία ενός από τους βασικούς μοχλούς του λαϊκού πολιτισμού στη μεταπολεμική Ελλάδα.

Ο τεράστιος Ζαμπέτας άφησε παρακαταθήκη λόγο και πενιά, νόημα και νεύμα, μαγκιά και κιμπαριλίκι, νταλκά αλλά και χαρά της ζωής, υπέροχα τραγούδια και απολαυστικές παρλάτες. Αυτά όμως δεν φάνηκαν στη χθεσινή παράσταση.

Έλειπε ο συνδυασμός λόγου και μουσικής που ενδεχομένως θα μπορούσε να διατρέξει όλη τη μουσική διαδρομή του Γιώργου Ζαμπέτα ,από το ρεμπέτικο και το πολιτικό τραγούδι…

έως το θρυλικό πάρτι στις Κάννες,όπου ο βιρτουόζος του μπουζουκιού «κέντησε» με τις ξεχωριστές πενιές του το “Ποτέ την Κυριακή”…

και τη στροφή που έκανε στη σάτιρα υπό μορφή σόου, με τις γνωστές του επιτυχίες «Ο Θανάσης», «Ο πενηντάρης», «Μάλιστα κύριε» κ.λ.π….

μέχρι την δεκαετία του ’80 και το «Χίλια περιστέρια» που έκλεισε δισκογραφικά την καριέρα του

Βεβαίως,αυτό που περίσσευε ήταν οι βαρετές όσο και επιλεκτικές φιλοφρονήσεις του διοργανωτή προς τους παρευρισκόμενους θεσμικούς της πόλης και τον τοπικό βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ,Γιώργο Ψυχογιό…αν και σ΄αυτές αγνόησε τον παρευρισκόμενο πρώην δήμαρχο,αφήνοντας τον Ηλία στην απέξω  !

Ίσως γιαυτό δεν επέδειξε και την ανάλογη μαστοριά και διάθεση να παρουσιάσει στους λιγοστούς θεατές της εκδήλωσης  τον άνθρωπο που σύστησε το μπουζούκι στην…υψηλή κοινωνία.

Ούτε καν είχε ψήγμα από το χιούμορ του Ζαμπέτα να μας θυμίσει έστω το “ΩΔΗ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ” και ας ήταν αφιερωμένο στον …απόμαχο πρόξενο !!

Σίγουρα σε μια τέτοια εκδήλωση τιμής , στον γενναιόδωρο σύνθετη , δεν ταίριαζαν και οι μικρόψυχες σπόντες  του διοργανωτή ,που χθες έπεφταν στρέιτ θρου… γιατί  κάποιοι διερχόμενοι “εκμεταλλεύτηκαν” την ανοιχτή θέαση του όμορφου αμφιθεατρικού δημόσιου χώρου και στα κλεφτά «έπαιρναν μάτι» την παράσταση !

Αν μη τι άλλο αυτό δείχνει ότι ο διοργανωτής της εκδήλωσης ,ενώ γνώριζε ότι το μουσικό φως της Αυστρίας είναι ο Mozart…αγνοούσε ότι το μουσικό φως της Ελλάδας είναι ο Γιώργος Ζαμπέτας…και σίγουρα αυτό το φως δεν φυλακίζεται !

Βέβαια από το “αφιέρωμα” που χθες παρακολουθήσαμε στο Ανοιχτό Θέατρο “Βασίλης Γεωργιάδης”, στο Ξυλόκαστρο , απουσίαζε η φωτογραφία του μέγιστου συνθέτη, τραγουδιστή και ξεχωριστού δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Γιώργου Ζαμπέτα…

Ίσως γιατί και η φωτογραφία του Γιώργου Ζαμπέτα,όπως συμβαίνει και με τους πολύ σοβαρούς ανθρώπους, απαξίωσε τη σοβαροφάνεια μιας τέτοιας εκδήλωσης που δεν είχε τίποτα από την ψυχή του μεγάλου λαϊκού σολίστα και συνθέτη.

Ίσως γιατί και η φωτογραφία του Γιώργου Ζαμπέτα θυμήθηκε ότι κάποτε ο μεγάλος λαϊκός συνθέτης είχε πει “Θέλει ψυχούλα το τραγούδι και για να το γράψεις και για τα το πεις…”

Κάποιοι όμως δεν κατάλαβαν ότι θέλει και ψυχούλα για να μπορείς να προσεγγίσεις το μεγαλείο του Ζαμπέτα και εν είδει αφιερώματος να το παρουσιάσεις στους φίλους του…

Υ.Γ. Προφανώς δεν αναφερόμαστε στους μουσικούς και στην εξαιρετική ερμηνεύτρια Μόρφω Τσαϊρέλη , που κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να σώσει την παρτίδα…