Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου σε ένα αποχαιρετισμό στο κλείσιμο ενός μεγάλου, υπέροχου κύκλου και, για κάποιους, ίσως σε ένα τέλος εποχής. Από τη στερνή του συναυλία σε αυτό τον κύκλο των 25 χρόνων, στο Θέατρο Βράχων, στις 16 Ιουνίου 2024, συμπτωματικά τη “μέρα του Άρη”. Και μια “συμβουλή” του Θανάση προς όλους μας:

“Ζήστε τη στιγμή, το παρόν, σαν να μην υπάρχει αύριο. Αλλά, όμως, όχι άτσαλα. Να θυμάστε πάντα αυτούς που υπήρξαν πριν από εμάς και αυτούς που θα υπάρξουν μετά από εμάς”.

Σιμούν και αποχαιρετισμός λοιπόν αυτούσια όπως ειπώθηκαν δια στόματος του ιδίου, δίχως «φτιασιδώματα» και λοιπές παρεμβάσεις. «Λοιπόν, θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ! Και εσάς που είστε εδώ σήμερα – και αυτούς που ήτανε στο παρελθόν-. Το μεγαλύτερο που έχετε κάνει είναι ότι παραβλέψατε τις ανεπάρκειές μου…ναι ρε γαμώτο! Και σταθήκατε στην ουσία. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Δεν είναι εύκολο αυτό. Το επόμενο διάστημα θα συναντιόμαστε δισκογραφικά – τουλάχιστον. Θέλω να πω όμως το εξής: – Το λέω συνέχεια θα το πω για ακόμη μία φορά. Νομίζω ότι η ανταπόκριση που υπήρχε και η αγάπη… Νομίζω ήταν υπερβολική! (γέλια) Ακούστε, ακούστε… θα το εξηγήσω για μία ακόμα φορά Αυτό που έκανα, δηλαδή να ασχοληθώ με τα τραγούδια… εντάξει, ήταν μία ανάγκη που δεν μπορούσα να την ελέγξω… Αντιλήφθηκα όμως ότι το έκανα για τη δικιά μου την ύπαρξη. Για να μπορέσω να σταθώ όρθιος σ’ αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο που είναι η ζωή, έτσι; Άρα, εν ολίγοις , η δημιουργία είναι μία εγωιστική διαδικασία. Το λέω συνέχεια… Αυτό που στεφανώνει την ανθρώπινη ύπαρξη είναι η θυσία -παιδιά- κι εγώ δεν ένιωσα ότι θυσίασα κάτι. Οπότε… Κρατήστε τα τραγούδια και ’μένα ξεχάστε με! Επίσης θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ τους συνεργάτες. Και τους σημερινούς και αυτούς που υπήρχαν στο παρελθόν, που μ’ αντέξανε… Μ’ αντέξανε… Βλέπω διάφορα πρόσωπα εδώ και μπροστά και στους συνεργάτες, λυπημένα και στενοχωρημένα κλπ. Μη στεναχωριέστε! Ζήστε τη στιγμή! Ζήστε το παρόν! Σα να μην υπάρχει αύριο! Αλλά όμως, αλλά όμως… Όχι άτσαλα, να θυμάστε πάντα αυτούς που υπήρξαν πριν από μάς και αυτούς που θα υπάρξουν μετά από εμάς». Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Και στο τέλος, η “παραγγελιά” του Θανάση – ένα τραγούδι “εκτός προγράμματος “Ένα βράδυ βγήκε ο Χάρος”. Με τον Κωνσταντή Πιστιόλη.

Καλή αντάμωση στα επόμενα.
Αλλού, αλλιώς, άλλοι, σε άλλες όχθες, άλλες θάλασσες…