Μουσικός, συγγραφέας, ποιητής, στιχουργός και front-man ενός από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα που πέρασαν ποτέ από την ιστορία της μουσικής, ένας θρύλος που κατέκτησε όλους αυτούς τους τίτλους μέσα σε μόλις 27 χρόνια ζωής. Ο λόγος για τον τραγουδιστή των Doors  Τζιμ Μόρισον , που σαν σήμερα το 1971, στα 27 του έτη , έφυγε από τη ζωή.

Ο θάνατός του στο Παρίσι άφησε εμβρόντητους τους εκατομμύρια ανά τον κόσμο θαυμαστές του. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πέθανε και ο μυστικός ενταφιασμός του έγιναν αφορμή για ατελείωτες φήμες και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο μυστήριο που εξακολουθεί να τον περιβάλλει.

Επίσημη αιτία θανάτου του: η καρδιακή προσβολή. Νεκροψία δεν έγινε ποτέ στο πτώμα, καθώς δεν υπήρχαν ενδείξεις εγκληματικής ενέργειας. Πολλοί λένε ότι ο Τζιμ έφυγε από υπερβολική δόση και πως η Κουρσόν, η αγαπημένη του, τον βρήκε νεκρό στην μπανιέρα του σπιτιού του.

Ο James Jim Douglas Morrison, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1943 στη Μελβούρνη της Φλόριντα.

Έπειτα από κάποια χρόνια, και συγκεκριμένα το 1949, κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής εκδρομής στο Νέο Μεξικό, ο Morrison περιγράφει ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα που του συνέβησαν ποτέ:

“Η πρώτη φορά που ανακάλυψα τον θάνατο ήταν σε ηλικία τεσσάρων ετών, όταν διασχίζαμε την έρημο ένα πρωινό μαζί με την μητέρα μου, τον πατέρα μου, τον παππού μου και τη γιαγιά μου.

Ένα φορτηγό γεμάτο Ινδιάνους είχε χτυπήσει ένα άλλο αυτοκίνητο ή κάτι τέτοιο, υπήρχαν Ινδιάνοι σκορπισμένοι παντού στην εθνική οδό, αιμορραγώντας μέχρι θανάτου.

Ήμουν πολύ μικρός τότε κι οπότε έπρεπε να μείνω στο αμάξι όσο ο πατέρας και ο παππούς μου βγήκαν να δουν τι γινόταν.

Το μόνο που κατάφερα να δω ήταν η παράξενη κόκκινη μπογιά και ανθρώπους πεσμένους παντού στον δρόμο, ήξερα πως κάτι συνέβαινε γιατί μπορούσα να νιώσω τις δονήσεις των ανθρώπων γύρω μου και ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ούτε οι δικοί μου μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε.

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικό φόβο…

Πιστεύω πως εκείνη τη στιγμή οι ψυχές εκείνων των νεκρών Ινδιάνων, ίσως μια ή δυο απ’ αυτές, έτρεχαν έξαλλες εδώ κι εκεί και μπήκαν στην ψυχή μου, ενώ εγώ ήμουν σαν σφουγγάρι, έτοιμος να τις απορροφήσω…”

Ο Τζιμ Μόρισον, έδειξε πως από τη γέννησή του μέχρι τα 27 του χρόνια, είχε για όπλο μια φυσική οξυδέρκεια, σαν αυτή που καταλαμβάνει μεγάλο χώρο στο μυαλό κάθε επαγγελματία ταραχοποιού. Η φαντασία του, όμως, αν κρίνουμε από τους στίχους του, ήταν ακόμα μεγαλύτερη από αυτή. Ναι, τελικά ήταν δημιούργημα του ανήσυχου μυαλού του. Δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα όνειρο. Έχει σημασία; Καμία. Αυτό που έχει σημασία, είναι πως έκανε το λάθος να σατιρίσει τη ζωή με επιπόλαιο τρόπο, νομίζοντας πως είναι αθάνατος. Αρκετοί, είναι η αλήθεια, έχουν αυτό το αίσθημα όταν είναι νέοι. Εκείνος όμως το τράβηξε, το ξεχείλωσε, έκανε τη ζωή να μοιάζει με γελοίο παιχνίδι. Ίσως έτσι ήθελε να τη ζήσει, ίσως έτσι να είναι τελικά η ζωή.