Θέμα των ημερών τείνει να γίνει στην τοπική επικαιρότητα ο πόλεμος που «άναψε» μεταξύ του Διευθύνοντα Συμβούλου της Πελοπόννησος ΑΕ , Σωτήρη Μουρίκη , και του επιμελητηριακού κόσμου της Πελοποννήσου.

Ειλικρινά όταν άκουσα την τοποθέτηση του φίλου μου του Σωτήρη για τα Επιμελητήρια στο μυαλό μου ήρθε η αξέχαστη ατάκα του Βασίλη Διαμαντόπουλου “Παιδί μου, μήπως έγινες κομμουνιστής;”

Να τα έλεγε αυτά ο Νίκος ο Γόντικας ,άντε να το καταλάβαινα…

Λογικό είναι ένας κομμουνιστής να βλέπει τα επιμελητήρια σαν μηχανισμό συμβούλων των κυβερνήσεων που εξυπηρετούν στην πράξη αστικούς σχεδιασμούς.

Εξάλλου ο Γόντικας και τους Αναπτυξιακούς Οργανισμούς των ΟΤΑ (βλέπε Πελοπόννησος ΑΕ) τους βλέπει σαν μηχανισμούς που διοχετεύουν ευρωπαϊκό χρήμα όπου και όσο θέλουν…, μακριά από το δημόσιο λογιστικό και την στοιχειώδη διαφάνεια – οπότε κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι κάνει διακρίσεις…, εκτός από τον Καμπόσο!

Έμπαση περιπτώση , το θέμα μας δεν είναι αν θα πάρουμε στα σοβαρά τον ασόβαρο Καμπόσο ή τι θα έλεγε ο Γόντικας  για τον επιμελητηριακό θεσμό στην Ελλάδα.

Το θέμα είναι  γιατί ο Μουρίκης τα ‘μπλεξε κι έμπλεξε σε μια προσωπική κόντρα με «δυσοίωνο» γι’αυτόν αποτέλεσμα.

Ήδη ακούγονται φωνές από γνωρίζοντες το πολιτικό παρασκήνιο της περιφέρειας που λένε ότι ο Νίκας άναψε το «πράσινο φως» στον Μουρίκη να πάρει τον κουβά µε τη λάσπη…κατά των επιμεληρηρίων , προβοκάρωντας την αναβάθμιση του ρόλου τους , γιατί όπως διατείνονται ο περιφερειάρχης θέλει να χειραγωγήσει την «αγορά παροχής υπηρεσιών» των Αναπτυξιακών Οργανισμών , δημιουργώντας ένα ευέλικτο μηχανισμό προθύμων, που δεν θα αμφισβητεί ούτε τον σχεδιασμό και τις προτεραιότητες που τίθενται από την περιφέρεια, ούτε τις διαδικασίες, την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα των έργων.

Αυτό σε πρώτο στάδιο μπορεί να το πετύχει με κατακερματισμό των υπηρεσιών στήριξης και προώθησης της επιχειρηματικότητας – εκτός των επιμελητηρίων , που μάλλον δεν ελέγχει πολιτικά.

Ενδέχεται βέβαια ο κ. Μουρίκης να πιέζεται και από τα ενδοπαραταξιακά του προβλήματα στο Επιμελητήριο Κορινθίας, που έχουν να κάνουν με την καθολική διαφοροποίηση του προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Κορίνθου , Βασίλη Γεώργαρη , στην ψήφιση του προϋπολογισμού του Επιμελητηριου Κορινθίας και σε άλλα θέματα ή να νοιώθει άβολα με τα επικοινωνιακά παιχνίδια που παίζουν φιλικά προς τον κ. Λουζιώτη τοπικά site και εμφανίζουν τον κ. Μουρίκη ως το δευτερότριτο βιολί της ευκαιριακής κομπανίας , που εφήυρε τον ευφάνταστο τίτλο της «σταθερής (αντιτιθέμενης) πλειοψηφίας της αντιπολίτευσης» !

Αυτό το δευτερότριτο βιολί φυσικό είναι να εκνευρίζει έναν bon viveur, με ισχυρή πολιτική άποψη , όπως ο κ. Μουρικης , που ξέρει ότι «το τανγκό και ο καβγάς θέλουν δύο» , γιαυτό και επανήλθε με μειωτικές επιθέσεις κατά του Πιτσάκη – αλλά απ΄οτι φαίνεται ο άλλος δεν τσιμπάει!

Όπως και να ΄χουν τα πράγματα , το σίγουρο είναι οτι δεν υπάρχει κάποιος «θαυματουργός δρόμος» για τον Σωτήρη ή κάποιο ευφυές grand plan που να του επιτρέπει να είναι «και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα»

Αναμφίβολα όμως οι προσλαμβάνουσες που έχει από την πετυχημένη διαδρομή του στο συνδικαλιστικό κίνημα και στην αυτοδιοίκηση είναι ένας χρήσιμος «μπούσουλας» για να μην γίνεται αναλώσιμος του καθένα.

Σίγουρα με την εμπειρία του θα μπορούσε να συνθέτει προτάσεις με πυρήνα την δική του πολιτική οπτική είτε ως αντιπολίτευση στο Επιμελητήριο, που ενδεχομένως θα μπορούσαν να ενταχθούν και στο σχέδιο του προϋπολογισμού , είτε ως διευθύνων σύμβουλος στην Πελοπόννησος ΑΕ. προκειμένου να άρει τα αδιέξοδα που οδηγούν την εταιρεία σε «λουκέτο».

Συμπερασματικά , λοιπόν , δεν χρειάζονται ούτε οι απαξιωτικές τοποθετήσεις απέναντι στον επιμελητηριακό θεσμό, ούτε οι μειωτικές εκφράσεις ενάντια στον Πιτσάκη ,ούτε η “άρνηση για την άρνηση” επί του προϋπολογισμού που ευθέως υπονομεύει την αυτοτελή και ανεξάρτητη λειτουργία του Επιμελητηρίου Κορινθίας.