Μαλβίνα Κάραλη: Σαν σήμερα στις 7 Ιουνίου 2002 η πολυτάλαντη μορφή της δημοσιογραφίας και της συγγραφής, με το αστείρευτο χιούμορ, μας αποχαιρέτησε.

H Μαλβίνα Κάραλη ήταν μία εμβληματική προσωπικότητα της ελληνικής τηλεόρασης, δημοσιογράφος και χαρισματική συγγραφέας. Σύμφωνα με το ιδιόχειρο βιογραφικό της γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1952 στο Ισραήλ και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αν και έμεινε στην ιστορία με το όνομα Μαλβίνα Κάραλη, στην πραγματικότητα το προγραμματικό της όνομα ήταν Μαρία Σακκά. Η Μαρία Σακκά, λοιπόν, καταγόταν από τα Ψαρά από την πλευρά του πατέρα της και από την Πύλο από την πλευρά της μητέρας της, ενώ ήταν το πρώτο παιδί από τον δεύτερο γάμο του πατέρα της.

Η Μαλβίνα Κάραλη αποφοίτησε από το Αρσάκειο και έπειτα έφυγε για σπουδές στο Παρίσι. Όταν επέστρεψε ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και κατάφερε να μεταμορφωθεί σε μία από τις πιο επιδραστικές Ελληνίδες δημοσιογράφους και όχι μόνο. Η ίδια άλλωστη υπήρξε Ελληνίδα συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και παρουσιάστρια, η οποία μεταξύ άλλων συμμετείχε και σε ορισμένες ταινίες.

Για πάρα πολλά χρόνια δούλεψε σε εφημερίδες, όπως η Ελευθεροτυπία και η Απογευματινή, και περιοδικά, όπως το Κλικ, το Γυναίκα, το Επίκαιρα με τις στήλες και τα άρθρα της να κάνουν θραύση. Η στήλη βέβαια που ξεχώρισε ήταν η επονομαζόμενη «Επ’ Αυτοφώρω» στο περιοδικό Γυναίκα. Κάποια άρθρα της μάλιστα δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατό της.

Στον κινηματογράφο συμμετείχε με το πραγματικό της όνομα, δηλαδή ως Μαρία Σακκά, στις ταινίες «Ορφανή σε ξένα χέρια» (1962) του Ερρίκου Θαλασσινού, «Κατρακύλισμα… στο βούρκο» (1962) του Σπύρου Ζιάγκου και «Ορφανή στους πέντε δρόμους» του Παναγιώτη Κωνσταντίνου.

Ωστόσο, εκτός από τις λίγες συμμετοχές της στον κινηματογράφο και τη μακρά πορεία της στον Τύπο ακολούθησε εξίσου μακρά πορεία στην τηλεόραση για παραπάνω από 10 χρόνια. Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ («Οι νότες και τα λόγια», 1988 – 1989, «Μαγειρική τέχνη» μαζί με τον Δημήτρη Ποταμιάνο, 1992 – 1993. Έπειτα, “φιλοξενήθηκε” σε άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς, όπως Seven X νυν ΣΚΑΪ, ο ΑΝΤ1, το Star Channel και το ΣΚΑΪ νυν Alpha TV.

Σε όλα τα κανάλια ασχολήθηκε με την παρουσίαση εκπομπών, ενώ οι πιο δημοφιλείς εκπομπές της, οι οποίες αγαπήθηκαν ιδιαίτερα από το κοινό ήταν οι εξής: το Mea Culpa (Seven X), Malvina Live (ΣΚΑΪ), Μalvina Hostess (Mega Channel), Malvina Rixten (Star Channel). Ο χαρακτήρας αυτών των τηλεοπτικών show, που συνήθως προβάλλονταν πριν ή μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ήταν επιθεωρησιακός, προκαλώντας το γέλιο και τη διασκέδαση στο κοινό, που ως και σήμερα τη μνημονεύει.

Παράλληλα, ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.

Τέλος, η Μαλβίνα Κάραλη ασχολήθηκε και με τη συγγραφή βιβλίων. Έγραψε το πρώτο της βιβλίο το 1989 («Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδ. Καστανιώτη, 1989),), ενώ ένα από τα πιο γνωστά της ήταν το βιβλίο «Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» (εκδ. Κάκτος, 1996), το οποίο αποτελούσε συλλογή κειμένων από τη στήλη της «Επ’ αυτοφόρω» στο περιοδικό «Γυναίκα» από την περίοδο 1989 έως 1996. Ακόμη, ένα από τα βιβλία της που ξεχώρισε ήταν το βιβλίο “Σαββατογεννημένη” (εκδ. Τσαγκαρουσιάνος, 2005), το οποίο περιελάμβανε κείμενά της από το περιοδικό Symbol της εφημερίδας Επενδυτής. Αυτό το βιβλίο όμως κυκλοφόρησε μετά το θάνατό της.

Όσον αφορά την προσωπική της ζωή, παντρεύτηκε 3 φορές αποκτώντας τρία παιδιά. Ο πρώτος γάμος της ήταν με τον βιβλιοχαρτοπώλη Βαγγέλη Κάραλη, το επίθετο του οποίου υιοθέτησε και κράτησε ως το τέλος. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με το σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τελευταίος με το συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.

Η Μαλβίνα Κάραλη έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2002 από καρκίνο. Κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.

Διαβάστε ένα απόσπασμα από το άρθρο της Μαλβίνας Κάραλη, «Βλέπει τσόντα ο Πρόεδρος;» (Περιοδικό 01, 1995)

«Αυτοί οι τύποι, οι μικροαστοί, δε σκέφτονται ποτέ τους να αυτοκτονήσουν γιατί η ζωή τους ανήκει στο Θεό, αλλά στην ουσία, επειδή δεν αποφασίζουν ούτε για τη ζωή τους, ούτε για το θάνατό τους. Είναι αμνήμονες εκεί που τους συμφέρει, αλλά οραματιζόμενοι το μέλλον δε ζουν ποτέ ένα παρόν της προκοπής.

Κάνουν μακροπρόθεσμα όνειρα που, κατά κανόνα, τα προφταίνει ο θάνατος. Χτίζουν ντουβάρια. Αγοράζουν οικοπεδάκια. Δεν ψάχνουν τσάντες, γιατί σπάνια ερωτεύονται και όπως όλοι οι βλάκες, ποτέ δε νιώθουν ανίσχυροι.

Τρέμουν τις υποχρεώσεις, αλλά τελικά παντρεύονται μια υπομονετικιά, αφού την πρήξαν επί χρόνια τόσο, που δε θέλει πια ούτε να τους χέσει.Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί “ένα ίσον κανένα”. Ή τρία, αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια. Και βέβαια, τους αρέσουνε πολύ οι βιζιτούδες, τις οποίες πάντα ρωτάνε μετά το πήδημα: “Πώς ξέπεσες έτσι;”

Όχι, δεν έχουν αρκουδάκι οι μικροαστοί. Μόνο σκουπίδια. Σε τρόφιμα, σε ιδέες, σε τρόπο ζωής, σε πράξεις. Την ξέρω απέξω κι ανακατωτά την Αδελφότητα (…). Τρέμει μην πιαστεί κορόιδο και πάντα πιάνεται. Υπεκφεύγει. Στρεψοδικεί. Αναβάλλει. Υποκρίνεται. Ζητάει τα πάντα και δε δίνει τίποτα. Παριστάνει τη Δίκαιη.
Αρνείται τα τεστ πατρότητας για να γλιτώσει τη Διατροφή και πάντα είναι από κοντά ένας μειλίχιος και τίμιος επαρχιακός δικηγοράκος, πρόθυμος να σπιλώσει την άπορη κακομοίρα.

Ο Μικροαστός δε θέλει μπλεξίματα. Γι’ αυτό δε μπορεί να είναι ποτέ επαναστάτης, άρα παλικάρι. Δεν είναι αντιπαθής σαν υπέρμετρος, είναι σιχαμένος σαν πλαγιοδρόμος. Νομίζει πως είναι διπλωμάτης και πως λύνει γόρδιους δεσμούς, στην ουσία όμως ξεμπερδεύει μόνο τον εαυτό του και τρελαίνει όλο τον κόσμο γύρω του.

Κανείς δεν είναι πιο επικίνδυνος από αυτά τα ήσυχα, μειλίχια ανθρωπάκια, τους μικροαστούς».

Μαλβίνα Κάραλη: 12 μνημειώδεις φράσεις μιας σπουδαίας γυναίκας

1. Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν.
2. Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι”.
3. Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ότι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα. Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια Κόλαση. Ενώ από τον ατάλαντο άνθρωπο να μην περιμένεις τίποτα καλό. Και ο Παράδεισός του ανούσιος.
4. Στον έρωτα όταν έχεις σταθερές βάσεις, καλή ανατροφή, σωστές χαρακτηρολογικές δομές την χάνεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι στον άλλον… διαφορετικά είσαι βλάκας.
5. Σπάστηκα με την ατάκα σου «Κοίτα να διασκεδάσεις». Δε γουστάρω να περνάω καλά χωρίς εσένα. Θέλω να λες από μέσα σου να είναι όλα μαύρα εκεί που πάει χωρίς εμένα. – γιατί έτσι λέω κι εγώ. Τι να σου κάνω ανωτερότητες; Γιατί είμαστε έτσι φτιαγμένοι να μη μας αρέσει να περνάει καλά ο άλλος χωρίς εμάς.
6. Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να είσαι ο πραγματικός εαυτός σου. Εγώ έτσι είμαι μαζί σου και ξέρω πως με μένα είσαι ο εαυτός σου και θα είμαι ο υπασπιστής σου σε κάθε πετροπόλεμο.
7. Οι άνθρωποι όταν είναι να ξεπεραστούν, ξεπερνιούνται όπως οι μόδες.
8. Εμένα κάνε με κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια. Και τότε η καλύτερή σου είναι η καλύτερή μου. Αλλά ομόκεντρο. Αλλιώς ζηλεύω. Κι όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα.
9. Υποπτεύομαι βαθύτατα όσους διαφημίζουν την ευτυχία τους, ακόμη κι εμένα όποτε το έχω κάνει. Η απάντησή μου είναι: είμαι σχετικά καλά και είμαι ευγνώμων.
10. Η ένταση ενός καινούργιου έρωτα εξαρτάται από τη μοναξιά που προηγήθηκε από αυτόν. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γραφή. Ξαναγράφω, λοιπόν, με την έξαψη που ζεις έναν αργοπορημένο έρωτα.
11. Οι άνθρωποι όταν είναι να ξεπεραστούν, ξεπερνιούνται όπως οι μόδες.
12. Κι ό,τι αξίζει στον άνθρωπο είναι να ζήσει έστω και μια φορά στη ζωή του μια ιστορία της προκοπής.