Στις 30 Ιουλίου του 1628 έλαβε χώρα το λεγόμενο «Ρεμπελιό των Ποπολάρων», μια λαϊκή εξέγερση κατά των αρχόντων της Ζακύνθου

Η Ελλάδα ζούσε τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Βρισκόταν σχεδόν 200 χρόνια από την απελευθέρωση. Στα Επτάνησα από την άλλη ποτέ δεν υπήρξε τουρκική κατοχή. Από το 1484 μέχρι το 1797, ζούσε κάτω από την εξουσία των Ενετών, οι οποίοι είχαν φροντίσει να δώσουν ανεξιθρησκεία στα νησιά, αλλά και να επιτρέψουν στους ντόπιους να ασκούν εξουσία. Την αυτοδιοίκηση με λίγα λόγια, αφού οι μεγάλες αποφάσεις έρχονταν από την Βενετία.

Η Ζάκυνθος αυτή την περίοδο έζησε μια άνθηση του εμπορίου αλλά και αύξηση του πληθυσμού. Η αδικία και η ανισότητα όμως συνέχιζαν να είναι καθημερινότητα. Οι πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές λειτουργίες του νησιού ελέγχονταν από τον βενετό προβλεπτή, ενώ οι «πολίτες» δηλαδή οι ευγενείς του νησιού που είχαν υψηλά εισοδήματα χωρίς να ασκούν χειρωνακτική εργασία, ήταν οι μόνοι που είχαν πολιτικά δικαιώματα.

Όλοι τους ήταν γραμμένοι στο «Libro D’ Oro» ή αλλιώς στην «χρυσή βίβλο». Οι Ποπολάροι από την άλλη, από το ιταλικό popolo που σημαίνει λαός, χωρίζονταν στους αστούς και στους χωρικούς και γενικότερα στους πιο φτωχούς. Μερικοί από τους πρώτους, μέσω του εμπορίου σταφίδας, είχαν κατορθώσει να κάνουν πολλά χρήματα και να καταφέρουν να γραφτούν στο «Libro D’ Οro». Όμως όσο η λίστα μεγάλωνε, οι ευγενείς ζήτησαν από τους Βενετούς να αυστηροποιήσουν τα κριτήρια. Περισσότερο για να μην μοιράζονται την εξουσία αλλά και τις «αμοιβές» που απορρέαν από αυτήν.

Οι Ποπολάροι αστοί αντέδρασαν και και έστρεψαν όλους του Ποπολάρους εναντίον των Ευγενών. Οι Ποπολάροι εκτός του ότι δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα, ήταν εκείνοι που υπερασπίζονταν στο νησί σε περίπτωση επίθεσης, κυρίως πειρατών. Τον Ιούλιο του 1628, η κατάσταση ήταν έκρυθμη. Οι ενετικές αρχές και οι ευγενείς θέλησαν νωρίτερα να καταγράψουν τον πληθυσμό, ώστε να αντιμετωπιστεί ενδεχόμενη πειρατική εισβολή.

Οι Ποπολάροι που δεν επιθυμούσαν να καταγραφούν αντέδρασαν . Δεν ήθελαν να υπερασπιστούν τους ευγενείς ενώ υποψιάζονταν πως η καταγραφή θα οδηγούσε σε περισσότερους φόρους.

Στις 30 Ιουλίου έλαβε χώρα το λεγόμενο «Ρεμπελιό των Ποπολάρων», μια λαϊκή εξέγερση κατά των αρχόντων του νησιού.

Η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα από τον νέο Προβλεπτή που είχε φτάσει από την Βενετία. Οι επικεφαλής της φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, ενώ οι περιουσίες τους καταστράφηκαν και κατασχέθηκαν. Μετά από τέσσερα χρόνια ταξικής διαμάχης, οι ευγενείς κατάφεραν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και οι Ποπολάροι με την σειρά τους, κέρδισαν κι αυτοί κάποιες προσβάσεις στην διοίκηση.

Από το 1797 μέχρι το 1809, τα Επτάνησα άλλαξαν χέρια τέσσερις φορές. Από το 1809 μέχρι το 1864 ήρθε η Αγγλοκρατία, μέχρι που η Βασίλισσα της Αγγλίας τα δώρισε στον νέο βασιλιά της Ελλάδας, Γεώργιο τον Α’, οπότε και ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος.