Μία εβδομάδα πριν ανοίξουν οι κάλπες υπάρχει τέτοιο ρεύμα αδιαφορίας και  απαξίωσης της εκλογικής διαδικασίας  που έχει προκαλέσει  το απόλυτο χάος στις εταιρίες που ιχνηλατούν προεκλογικές κινήσεις και τάσεις. 

Σχεδόν είναι αδύνατη κάθε πρόβλεψη για το που θα φτάσει η αποχή σ’ αυτές τις εκλογές,που ουσιαστικά γίνονται κατ’ εντολή και απόφαση των δανειστών! 

Βεβαίως η κοινοβουλευτική παράδοση είναι μακρά, έχει δημιουργήσει ρίζες, καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στη φενακισμένη κοινωνική συνείδηση…

Ο  Λένιν έγραφε : «Το καθολικό εκλογικό δικαίωμα αποτελεί δείκτη της ωριμότητας των διαφόρων τάξεων στην κατανόηση των καθηκόντων τους. Δείχνει πώς σκέπτονται οι διάφορες τάξεις να λύσουν τα προβλήματά τους. Η ίδια η επίλυση των προβλημάτων αυτών δεν κατορθώνεται με τις ψηφοφορίες, αλλά με όλες τις μορφές της ταξικής πάλης…»

Ποιο είναι το πρίσμα υπό το οποίο εμείς πρέπει να καθορίσουμε τη στάση μας απέναντι σε αυτές τις εκλογές της πάσχουσας λογικής και πρακτικής της ανάθεσης ; Υπάρχει διακύβευμα ; Τι θα τεθεί σε κίνδυνο αν οι πολίτες απέχουν ; 

Ποιος αμφιβάλει για το :ό,τι και να ρίξεις η κάλπη βγάζει κινεζοποίηση !

Ποιος αμφιβάλει ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δεν κατόρθωσαν όχι να ανασχέσουν αλλά ούτε καν να καθυστερήσουν την επέλαση του προγράμματος κινεζοποίησης που μας επέβαλαν οι “θεσμοί” ;

Επιπλέον ποιος αμφιβάλει ότι η πολιτική τους διγλωσσία έδωσε την δυνατότητα στη Νέα Δημοκρατία ,αλλά και στα μικρότερα μνημονιακά κόμματα να σηκώσουν κεφάλι !

Συμπερασματικά,εκείνα τα «ηρωικά» του παρελθόντος, περί κατάργησης των μνημονίων πήγαν περίπατο…μόνο η “Λαϊκή Ενότητα” απέμεινε πλέον να αναμηρυκάζει την αφερέγγυα συριζέικη ρητορική του παρελθόντος !

Άρα :ουσιαστικό διακύβευμα σ’ αυτές τις εκλογές ΔΕΝ υπάρχει…

Ενδεχομένως θα μπορούσε να υπάρξει αν το ταξικό κίνημα εκφραζόταν ενιαία από ένα επαναστατικό πολιτικό υποκείμενο το οποίο θα χρησιμοποιούσε τις εκλογές ως μια μορφή μετάβασης,με στόχο τη μετατροπή της πολιτικής κρίσης σε επαναστατική κατάσταση…

Υπάρχει ,όμως,το επαναστατικό πολιτικό υποκείμενο,με τη μαχόμενη υλιστική έννοια της αλλαγής της πραγματικότητας; Ποιά είναι η κοινωνική βάση του επαναστατικού υποκειμένου; 

Είναι η εργατική τάξη γενικώς και αορίστως; Είναι τα απομονωμένα και περιθωριοποιημένα τμήματα που υφίστανται την ένταση των απόλυτων μορφών εκμετάλλευσης; 

Είναι η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ ,έτσι όπως τουλάχιστον εκφράζεται από τα εδώ τοπικά καθοδηγητικά της όργανα,επειδή έχουν την μικροαστική μανία να πιστεύουν ότι κατέχουν την ιδιοκτησία των ιδεών και το copyright ; 

Πώς συγκροτείται το πολιτικό επαναστατικό υποκείμενο και ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην τάξη και την πρωτοπορία;

Μήπως στα δύσκολα χρόνια που έρχονται…επιβάλλεται να επανακαθοριστεί το τοπίο στην Αριστερά; 

Να γίνουν  προσπάθειες για την ενότητα δράσης των  ρευμάτων της Αριστεράς, την ολική επαναφορά στις αρχές του διαλεκτικού υλισμού και τις επαναστατικές παρακαταθήκες των Μαρξ και Λένιν, φυσικά όχι ως “νεκρά φύση” αλλά ως ζώσα δύναμη και μέθοδο σκέψης…