Η πολιτική διαδρομή του σημερινού επικεφαλής του νέου κόμματος με την ονομασία «Λαϊκή Ενότητα» προέρχεται από πολύ μακριά…

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δικαίως έχει αποκληθεί «παιδί του Χαρίλαου Φλωράκη». Ενδεικτικό της πολιτικής αξίας που κουβαλά ο κ. Λαφαζάνης είναι το γεγονός ότι  ήταν αυτός που έγραφε τους λόγους του ηγέτη του ΚΚΕ, αυτός που ανέλαβε να κάνει προσβάσιμο στο ευρύ κοινό τον ακατέργαστο λόγο του Χαρίλαου Φλωράκη.

«Εσύ μανούλα μου σε λίγο θα φέρεις και το κρεβάτι σου να κοιμάσαι εδώ!». Η ατάκα του Χαρίλαου Φλωράκη δεν απείχε πολύ απ’ την πραγματικότητα. Απευθυνόταν στον νεαρό τότε Παναγιώτη Λαφαζάνη. Τον αιώνιο φοιτητή της Φυσικομαθηματικής, που όμως πρώτευσε στην ΚΝΕ…όντας συντονιστής στην κατάληψη της Νομικής το 1973, στυλοβάτης του πρώτου Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ κλπ….

Εκείνη τη μακρινή εποχή, στα τέλη του ’70, ο Μ. Ανδρουλάκης ήταν το δεξί χέρι του Φλωράκη, ο Π. Λαφαζάνης ήταν το δεξί χέρι του Ανδρουλάκη…

Με τις ραγδαίες εξελίξεις στην πρώην ΕΣΣΔ, ο  Ανδρουλάκης έπεισε τον Λαφαζάνη να τον ακολουθήσει στους «ανανεωτικούς»: να διεκδικήσουν την ένωση όλων των “αριστερών” κομμάτων…

Τον Φεβρουάριο του 1991, δύο μέρες πριν από το δραματικό 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, ο Π. Λαφαζάνης με τον Μ. Ανδρουλάκη πήγαν μαζί στο σπίτι του Χαρ. Φλωράκη στο Χαλάνδρι, στην οδό Πυθίας 6, για να του ζητήσουν να ξαναγίνει εκείνος γ.γ. του ΚΚΕ, για να ισορροπήσει η Αριστερά. Ο Χαρ. Φλωράκης, όμως, απάντησε: «Ρε μαγκούφηδες, εμείς οι παλιοί φεύγουμε, το κόμμα είναι στα δικά σας χέρια. Τι το τραβάτε το σχοινί;». 

Το σχοινί, όμως, είχε ήδη κοπεί… Στις 27 Φεβρουαρίου του 1991, η Αλέκα Παπαρήγα θα γινόταν γενική γραμματέας με 47 ψήφους έναντι 44 του Γιάννη Δραγασάκη. 

Ήταν η ημέρα που ο Χαρίλαος Φλωράκης πρότεινε ο ίδιος για γραμματέα την Αλ. Παπαρήγα, εκτιμώντας πως οι «ανανεωτικοί» έχουν στόχο να διαλύσουν το ΚΚΕ και να το ενσωματώσουν σε έναν ενιαίο Συνασπισμό….

Αμέσως μετά ο Χαρίλαος επιβεβαιώθηκε,καθώς οι «ανανεωτικοι» βρήκαν καταφύγιο στον Συνασπισμό της Μαρίας Δαμανάκη. 

Για τους πιο πολλούς, ο Χαρ. Φλωράκης δεν είπε τίποτα. Μόνο για τον Π. Λαφαζάνη τον άκουσαν να μονολογεί «αφού έφυγε και ο Παναγιώτης…»

Η αλήθεια είναι πως ο Παναγιώτης ποτέ δεν έφυγε πραγματικά από το ΚΚΕ. Ποτέ δεν στράφηκε εναντίον του κόμματος, ποτέ δεν απαρνήθηκε τον Μαρξ, ενώ ακόμα και την ιστοσελίδα του τη βάφτισε «iskra», από το όνομα της πρώτης εφημερίδας που έβγαλε ο Λένιν. 

Σε προσωπικό επίπεδο, όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν για τον Φλωράκη, ο Λαφαζάνης ήταν από τους λίγους που τον επισκέπτονταν ανελλιπώς στο νοσοκομείο, μέχρι το τέλος. 

Ήταν όμως πια στέλεχος του ΣΥΝ. Το 2000, θα έβγαινε βουλευτής στον Πειραιά και αργότερα, με τον Αλ. Αλαβάνο αρχηγό, θα γινόταν νούμερο δύο στο κόμμα, ως ιδρυτής του «Αριστερού Ρεύματος» από το 1992, στο οποίο θήτευσε και ο Αλ. Τσίπρας…

Όταν ο φέρελπις νεαρός Τσίπρας μπήκε σφήνα στην αρχηγία, ο Π. Λαφαζάνης δεν δίστασε: «Το κόμμα δεν είναι παιχνίδι στα χέρια κανενός», κατακεραύνωσε τον παλιό του φίλο, τον Αλ. Αλαβάνο, που έφευγε γκρινιάζοντας για τα κομματικά αποδυτήρια. 

Υπό τη νέα ηγεσία, ο Π. Λαφαζάνης συνέχισε να δουλεύει και να καπνίζει ακατάπαυστα…

 Άλλωστε, ανάμεσα στη ΡΟΖΑ, την ΚΟΤΑ και τη συνιστώσα του Γιώργου Πάντζα, το δικό του «Αριστερό Ρεύμα» ήταν εύκολο να ξεχωρίζει. Και για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν και εξαιρετικά χρήσιμο: ήταν το αριστερό αντίβαρο ενός όχι και τόσο αριστερού κόμματος. Μόνο που όπως λένε οι ναυτικοί, στη φουρτούνα το αντίβαρο εύκολα γίνεται βαρίδι…