Με δεδομένο ότι οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία έχει πολιτικά χαρακτηριστικά, είναι προφανές ότι και από τις δημοτικές εκλογές εξάγονται πολιτικά συμπεράσματα τόσο για την λεγόμενη «πολιτική ωριμότητα» των τοπικών κοινωνιών όσο και για την «πολιτική και ιδεολογική καθαρότητα» κάποιων δήθεν προοδευτικών υποψηφίων , που ενώ διατείνονται ότι διεκδικούν το δημαρχιακό αξίωμα – από την πίσω πόρτα προσφέρουν υπηρεσίες «χρήσιμου ηλίθιου» σε νεοφιλελέ διεκδικητές του δημαρχιακού θώκου.

Στην αυτοδιοικητική ιστορία και ειδικά σε προεκλογική περίοδο , ποιος δεν έχει ακούσει για πλείστες όσες περιπτώσεις «λαγών» υποψηφίων ,  που εντέχνως παρουσιάζουν την εικόνα μιας αξιόπιστης  και προοδευτικής «εναλλακτικής» πρότασης προκειμένου να εγκλωβίσουν το εκλογικό σώμα , κυρίως των δυσαρεστημένων – στην ουσία όμως υπηρετούν  σε διατεταγμένη υπηρεσία τη διαμόρφωση αναχωμάτων σε ευρύτερες συσπειρώσεις  πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων , που πραγματικά βλέπουν σε προοδευτική κατεύθυνση.

Βέβαια τέτοιες περιπτώσεις ποτέ δεν ήταν κεραυνός σε ξάστερο ουρανό. Πάντα ήταν κρίκος μιας αλυσίδας, ειδικά στις μικρές κοινωνίες που όλοι γνωρίζουμε τις διαδρομές του καθενός…

Παραδείγματος χάριν,  ανατρέχοντας στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν του 2014 , σε ποια σφαίρα της «κοινής λογικής» μπορεί κάποιος να αναζητήσει τους λόγους πολιτικής ουσίας που ο τότε πασόκος Φάνης Μπρακούλιας αποτέλεσε το ισχυρό ανάχωμα στην πορεία της ριζοσπαστικής ενωτικής κίνησης «Συμπολιτεία Ξυλοκάστρου Ευρωστίνης» για να μπει στο δεύτερο γύρο και να κερδίσει τις εκλογές , απέναντι στους «μοναχοφάηδες» δεξιούς υποψήφιους  Ηλία Ανδρικόπουλο και  Βλάση Τσιώτο;

Αν ανατρέξει κανείς στο «αρχείο συναισθημάτων» της πάλαι ποτέ «Συμπολιτείας» ειλικρινά είναι απορίας άξιον πως πρώην στελέχη της σήμερα εμφανίζουν μνήμη χρυσόψαρου…και δεν αντιλαμβάνονται  ότι η ευκαιριακή σύμπραξη Μπρακούλια – Κατσούλα είναι επανάληψη  του «Στο ίδιο έργο θεατές… »

Αυτό το λέμε γιατί και το 2019 η ιστορία επαναλήφθηκε καρμπόν. Ο κ. Μπρακούλιας αφού ως δόκιμος ΝεοΣυριζαίος καρπώθηκε «αβρόχοις ποσί» μέρος από την κληρονομιά της «Συμπολιτείας» συνέχισε σαν «σώγαμπρος» να έχει τον ίδιο σταθερό φιλοδεξιό προσανατολισμό , κάνοντας διασπαστικό παιχνίδι στον «κεντροαριστερό χώρο» που έμεινε χωρίς καμία εκπροσώπηση στον δεύτερου γύρο ,με συνέπεια η δημαρχία να αλλάξει μέν χέρια , να παραμείνει δέ στο «γαλάζιο» στρατόπεδο!

Αλλά και στην τρέχουσα δημοτική περίοδο όταν γνωρίζεις τον άδηλο κοινό παρονομαστή στενών συνεργατών του κ. Μπρακούλια με τον απερχόμενο δημάρχο Βλάση Τσιώτο , τότε πως να μην δικαιώσεις την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας του Ξυλοκάστρου που βοά ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάνει τον καιροσκοπισμό και την ανάγκη τους να βολευτούν τρόπο ζωής;

Συμπερασματικά , λοιπόν ,  στην αυτοδιοίκηση όπως και στην πολιτική η διαχείριση της λαϊκής δυσαρέσκειας επιβάλλει τη διαμόρφωση εφεδρειών ικανών να συμβάλουν στον εγκλωβισμό των πολιτών – ψηφοφόρων.

Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι ινστρούχτορες της παραπαίουσας δημοτικής αρχής  Τσιώτου και όπως φαίνεται είναι αποφασισμένοι να πληρώσουν όσο-όσο ένα ευκαιριακό ανάχωμα τύπου Μπρακούλια, που θα κάνει το ίδιο βρώμικο διασπαστικό παιχνίδι στον «κεντροαριστερό χώρο», καθότι πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο συστατικό και αναπότρεπτο στοιχείο του πολιτικού ανταγωνισµού τους με την καθαρά αυτοδιοικητική υποψηφιότητα του Σπύρου Καραβά.

Όμως, στο χέρι των προοδευτικών πολιτών είναι αυτή τη φορά να ακυρώσουν τα σχέδια του Βλάση Τσιώτου…στην κάλπη.

Αρκεί να επιλέξουν ανάμεσα από το «Στο ίδιο έργο θεατές… »  ή το «Πάμε Αλλιώς… » ,το δεύτερο.