Πέρασαν ήδη 19 χρόνια από τη μέρα που έφυγε από τη ζωή, στις 24 του Σεπτέμβρη 2000 στα 63 του χρόνια , αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο έργο και μια πλούσια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.Η κηδεία του ήταν πολιτική,είναι η πρώτη που έγινε στη χώρα μας και έγινε σύμφωνα με την δική του επιθυμία.

Ο λόγος για τον Λεων. Αυδή (όπως ο ίδιος ήθελε να γράφεται το όνομα του).

Ο Λέων (Λεωνίδας) Αυδής  ήταν μαχόμενος δικηγόρος και κομμουνιστής πολιτικός, βουλευτής του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων ως επικεφαλής της δημοτικής παράταξης “Αγωνιστική Συνεργασία για την Αθήνα”.Το 1968 εκτοπίστηκε από την Απριλιανή δικτατορία, στη Σίκινο.Υπήρξε ένας σπάνιος άνθρωπος, που έχαιρε της εκτίμησης και της αγάπης των συντρόφων και του σεβασμού και της αναγνώρισης των αντιπάλων και των απλών ανθρώπων, ανεξάρτητα από την πολιτική ή κομματική τοποθέτησή τους.

«Ο Λέων Αυδής διέψευσε πανηγυρικά – είχε πει η Αλέκα Παπαρήγα – όλους εκείνους που διακηρύσσουν ότι η ένταξη ενός διανοούμενου στον οργανωμένο αγώνα, στον αγώνα του λαού, στον κομμουνιστικό αγώνα, οδηγεί στην ισοπέδωση της προσωπικότητας. Η προσωπικότητά του αναδείχτηκε μέσα στο συλλογικό αγώνα, καθώς και οι ιδιαίτερες αρετές του».

«Διανοούμενος της δράσης, της αναμέτρησης με τα προβλήματα», όπως τον χαρακτήρισε ο Σπύρος Χαλβατζής, ο Λέων Αυδής ήταν με τη μεριά των φτωχών και αδικημένων, βρισκόταν πάντα στο πλευρό των εργαζομένων, σταθερός συμπαραστάτης στους αγώνες τους, αταλάντευτος υπερασπιστής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, έδωσε μάχες για το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και επιλογής του καθενός, πολέμησε το ρατσισμό και την ξενοφοβία, υπερασπίστηκε τους ξένους εργάτες.

«Δεν είμαστε εδώ για να υποσχεθούμε κι εμείς ότι ήρθαμε να λύσουμε τα προβλήματα. Αγώνα υποσχόμαστε…Να ενισχύσουμε τον κόσμο, το μαζικό κίνημα, είναι ο στόχος μας…Να βοηθήσουμε να ξεπεραστεί το στάδιο της παθητικότητας, να προχωρήσουμε στη δράση…Μια πόλη δεν είναι καρτ-ποστάλ…μια ωραία πόλη με ανέργους, δεν είναι ωραία πόλη. Μια ωραία πόλη με υποαπασχολούμενος, με αποκλεισμένους, μια πόλη θυμάτων δεν είναι ωραία πόλη», έλεγε ο Λέων Αυδής απευθυνόμενος στο λαό, οργώνοντας τις συνοικίες της Αθήνας, παραμονές των Δημοτικών Εκλογών του 1998, όντας επικεφαλής της «Αγωνιστικής Συνεργασίας».

Ο Λέων Αυδής ήταν φτιαγμένος από τη σπάνια στόφα, με την οποία φτιάχνονται – όπως θα ‘λεγε ο Μαγιακόφσκι – οι «ανθρώπινοι άνθρωποι». 

Κατάκτησε να του αναγνωρίζεται ότι ήταν ανιδιοτελής. Ηθικός. Σεμνός.Διανοούμενος. Εργάτης. Αγωνιστής.Ότι ήταν «κύριος» με κεφαλαίο «Κ».Τίποτα παραπανίσιο. Τίποτα ψεύτικο. Με μια λέξη, ήταν κομμουνιστής.

Ο Γιάννης Ρίτσος γράφει κάπου: «Να λείπεις – δεν είναι τίποτα να λείπεις. Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει θα ‘σαι για πάντα μέσα σ΄ όλα εκείνα που γι’ αυτά έχεις λείψει, θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλο τον κόσμο…».