Την 21η Ιουνίου 1975 ο μισητός Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού της Χούντας, Κωνσταντίνος Ασλανίδης, συνελήφθη από Ιταλούς καραμπινιέρι στη μισθωμένη βίλα «Σάντα Μαργκερίτα» στο Πόρτο Φίνο της Ιταλικής Ριβιέρας. Έφερε διπλωματικό διαβατήριο με αριθμό 172 με ημερομηνία εκδόσεως την 28η Σεπτεμβρίου 1973, το οποίο τον ανέφερε ως Υπουργό Παιδείας. Μαζί του συνελήφθησαν η Αφροδίτη Κατώπη και ένας ακόμη Έλληνας πολίτης, ο Ιωάννης Αναγνωστόπουλος, οι οποίοι τον φιλοξενούσαν.
Στις 27 Ιουνίου από τις Ελληνικές αρχές, επιδόθηκαν στις αντίστοιχες της Ιταλίας, τα έγγραφα με τα οποία ζητήθηκε η έκδοση του.
Κλείστηκε στις φυλακές «Μαράσσι» στο Κιάβερι στην περιοχή της Γένοβας και μέσω του συνηγόρου του, δικηγόρου Γένοβας, Ρενάτο Πιτσιμίνο, ζήτησε πολιτικό άσυλο. Το Εφετείο της Γένοβας που εξέτασε το αίτημα της εκδόσεως του, ανέβαλε την έκδοση αποφάσεως καθώς ο Ασλανίδης προσκόμισε βεβαίωση των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού που κατέθεσαν ενυπογράφως ότι ο Ασλανίδης τους έδωσε μετρητά τα χρήματα για τα οποία κατηγορούνταν ότι διέπραξε το αδίκημα της καταχρήσεως.
Στις 3 Μαρτίου 1976, το Εφετείο της Γένοβας απέρριψε την αίτηση των Ελληνικών αρχών για την έκδοση του Ασλανίδη και συντάχθηκε με την πρόταση του εισαγγελέα Κόκο που αργότερα δολοφονήθηκε από την οργάνωση “Ερυθρές Ταξιαρχίες”.
Το δικαστήριο απέρριψε την έκδοση με το πρόσθετο επιχείρημα ότι ο Ασλανίδης κατηγορείται επίσης «για διάπραξη πολύ σοβαρών πολιτικών εγκλημάτων, για τα οποία διατρέχει τον κίνδυνο να καταδικασθεί στην εσχάτη των ποινών».
Στις 20 Ιουλίου 1976 το Ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της Ιταλίας επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου της Γένοβας και την επόμενη ημέρα, στις 21 Ιουλίου 1976, ο Ασλανίδης αφέθηκε ελεύθερος. Μετά την απελευθέρωση του στην Ιταλία, κατέφυγε στη Βραζιλία και επέστρεψε στην  Ελλάδα το 1984, αφού έλαβε ειδική άδεια όντας άρρωστος από καρκίνο.

Ο ποδοσφαιρικός “γύψος” 1967 – 1974

Ο Κωνσταντίνος Ασλανίδης ήταν βασικός εκπρόσωπος της χούντας στα θέματα του αθλητισμού και όχι μόνο, καθώς ορίστηκε ως υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Με το άρθρο 22 που ορίζει ο Ασλανίδης, η χούντα τίθεται ουσιαστικά διαχειριστής όλων των συλλόγων στη χώρα, αφού μπορεί πλέον να αποφασίσει για οτιδήποτε στο εσωτερικό κάθε ομάδας!
Οι ομάδες διοικούνταν από κυβερνητικούς επιτρόπους, έτσι είχαν ονομαστεί οι μεσάζοντες ανάμεσα στους συλλόγους και το καθεστώς που έπρεπε να κάνουν τα γούστα της χούντας.
Με το διάταγμα 76 ορίζει πως κάθε νομός της χώρας θα πρέπει να έχει μόνο μια ομάδα στη Β εθνική. Δεκάδες ομάδες διαλύονται ή συγχωνεύονται, παίκτες φεύγουν και μεταπηδούν σε άλλους συλλόγους, κάποιοι μπαίνουν φυλακή ή δεν μπορούν να βρουν ομάδα λόγω των κοινονικων τους φρονηματων, καθώς αποβάλλονται από τους συλλόγου που ανήκαν.
Τα μέτρα αυτά ευνοούν τις μεγάλες ομάδες που παίρνουν “κοψοχρονιά” ταλαντούχους παίκτες, ενώ τις μεταγραφές τις κανόνιζε ο ίδιος ο  Ασλανίδης. Ο Ολυμπιακός τον Συνετόπουλο και ο Παναθηναϊκός τον Αντωνιάδη.

Η πιο γνωστή ιστορία παρέμβασης του Ασλανίδη σε ποδοσφαιρικό σύλλογο είναι αυτή στον Εργοτέλη , που ιδρύθηκε το 1929, και είχε ευρύτατο λαϊκό έρεισμα στο Ηράκλειο. Μια (διπλή) συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο «Μαρτινένγκο», το γήπεδο του Εργοτέλη, ήταν το γεγονός του καλοκαιριού στο Ηράκλειο το ταραγμένο 1966. Οκτώ μήνες μετά η χούντα εκδικούταν τον ιστορικό σύλλογο, διαλύοντας τη διοίκησή του και αποφασίζοντας τον υποβιβασμό του στο τοπικό πρωτάθλημα.