Του Χρήστου Καλαντζή*

Μια καθημερινή δραστηριότητα περιλαμβάνει την συνεκπαίδευσή μου με τα παιδία και τη Φρύνη! Ξέρετε είναι ανακόλουθο να θεωρούμε πως εκπαιδεύουμε και δεν εκπαιδευόμαστε! Ότι μόνο νουθετούμε και δεν νουθετούμαστε! Οπότε κατά τη σημερινή (25/1/2024) αλληλεπίδραση γονιών και τέκνων, διάβασα τον παρακάτω στίχο..

«..στο σκοτάδι μαστορεύουν πέντε ποντικοί! Τι σκεπάρνια! Τι πριόνια! Τι μαστορική!».

Πολύ ωραίος στίχος αναλογίστηκα! Η μέρα πέρασε και όταν η νύχτα άπλωσε το πέπλο της φέρνοντας την ηρεμία στο σπίτι, άνοιξα ένα μπουκάλι κρασί, Στροφιλιά Γαλάρι, εξαιρετικό!  Κάθισα δίπλα στο τζάκι… ξέρετε είναι μαγικό το παιχνίδι της φλόγας στο γυαλί, μέσα στο λιγοστό φως!  Έβαλα το ποτήρι στα χείλη και η μια γουλιά έφερε την επόμενη. Ανέσυρα τη  μέρα που πέρασε από τη μνήμη και ξαναεμφανίστηκαν οι ποντικοί στο παιδικό βιβλίο! Ακόμα μια γουλιά και…

…Ήταν μια ποντικοχώρα όμορφη προσοδοφόρα, παραλία και ενδοχώρα, πλούσια σε οπωροφόρα, σε τσαρδιά και τροχοφόρα!

Έψαχνε να βρει μια λύση για ανάπτυξη στην κρίση!

Εμφανίστηκε ο αρουραίος, πόσο πονηρός και ωραίος.. όλο κομπορρημοσύνη και τους έταξε αλλαγή και ομπρέλα στη βροχή!

Επεισθήκανε οι ποντικοί, αφελείς και δεκτικοί και τον ‘βάλαν αρχηγό για να σώσει το λαό!

Ήταν όλοι πια πεισμένοι, πως οι νέοι εκλεγμένοι θα αλλάξουν τη ροή και θα κλείσει η διαρροή, που προκάλεσε η σπατάλη κι η ανέφελη ζωή!

Πονηροί οι αρουραίοι εριχτήκαν στη δουλειά για να αλλάξουν τα σκαλιά, που ‘χαν τάχα πια σαπίσει  μα οι ίδιοι ροκανίσει!

Πήραν σκεπάρνια και πριόνια, δάνεια μέσα στα χιόνια!

Μία ράβουν μια ξηλώνουν την κατασκευή! Όσα χρόνια και αν τους πάρει δεν τους καίγεται καρφί!

Τι κι αν μείνουν δίχως στέγη, δίχως θαλπωρή, δεν τους νοιάζει μήτε κρύο, μήτε και βροχή, μήτε κι αν ροκανίζουν το σκαλί που τους κρατεί!

Φτάνει μόνο να κραυγάζουν για την προβολή.. για τη θέση στο λαγούμι και για το τυρί!

Όλα τα ‘χουν ροκανίσει, όλα τα ‘χουν κανονίσει.. όλα τα ‘χουν πια ψηφίσει!

Το γατούλη δεν τον βλέπουν παρά μόνο τη βολή, έχοντας εξασφαλίσει λαϊκή υποταγή!

Και σαν έρθει ο γατούλης την τροφή να τους στερήσει, το σκαλί που τους κρατούσε θα έχουν πλέον ροκανίσει!

Κι ο μέγας αρουραίος διάγγελμα θα διαλαλήσει.. όσα πάνε κι όσα ‘ρθούνε, ατυχήσαμε θα πούνε και θα αποχαιρετήσει!

Φάτε τώρα που μπορείτε σύντροφοι μου ποντικοί, διότι δεν θα ξαναβρείτε πια διαθέσιμο τσαρδί!

Και με τούτα και μ’ εκείνα, πέρασε κι η γερακίνα κι αρπάζει το νερό.. μέλλον πλέον θολερό!

Προσπαθεί κι ο αρουραίος το χρέος να δικαιολογήσει.. κι επιλέγει ποντικό, πρόθυμο και πονηρό, αξίωμα για να του δώσει και το σφάλμα να φορτώσει!

Το βλέπουν κι άλλοι ποντικοί.. πρόθυμοι μα και λωλοί! Κι είναι πλέον πια πολλοί!!..

Αξίωμα όλοι ζητούνε! Θέση στο τσαρδί να βρούνε!

Μα οι ποντικοί δε βλέπουν ότι με προοπτική, ο έξυπνος ο αρουραίος, συνένοχους τους έκανε με δόλο και τυρί!

Ω! φτωχοί ποντικαραίοι που θαρρείτε οι αρουραίοι, θα σας δώσουνε τη λύση και θ’ αλλάξουνε τη φύση!

Ποντικαραίοι τυχεροί(;) σαν γευτείτε το τυρί, θα ‘ρθει η ώρα η στερνή, που θ’ ανοίξετε τη βρύση… μα…  ..θα ‘ναι δύσκολη η λύση μέσα σε καινούρια κρίση!

Και θ΄ αναζητείτε λύση όχι πλέον πια στην κρίση μα στη λαίμαργή σας φύση και στην πονηρή σας κρίση! Ω! Ποντικαραίοι! Αδελφοί και Αρουραίοι! Πονηροί μα και μοιραίοι!..»

…και το κρασί τελείωσε! Εξαιρετικό! Αρκεί βέβαια να ανοίγουν το κάθε νέο μπουκάλι μπροστά σου σε κάθε συνεστίαση! Έτσι για να απολαμβάνεις τον ήχο του φελλού! Φλάπ!

Καληνύχτα και Καλημέρα!