Η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα στην Κόρινθο
Σε πολιτική συγκέντρωση στην Κόρινθο μίλησε το απόγευμα της Δευτέρας ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Η συγκέντρωση, που έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου «Θωμάς Θωμαΐδης», είχε θέμα «Οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας για σύγχρονους όρους δουλειάς, αμοιβής και ζωής! Με το ΚΚΕ μπορούμε!».
Στη συγκέντρωση παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, τα μέλη της ΚΕ Τηλέμαχος Δημουλάς και Νίκος Κουτουμάνος (γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου). 
Επίσης παρευρέθηκε ο δήμαρχος Κορίνθου, Βασίλης Νανόπουλος. Το «παρών» έδωσαν οι εκλεγμένοι περιφερειακοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Νίκος Γόντικας και Γιάννης Κελλάρης, οι επικεφαλης των δημοτικων παραταξεων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Βιβή Τζέκου (Κορινθιων), Χρήστος Ασημακόπουλος (Λουτρακιου) και Βασίλης Νανόπουλος(Σικυωνίων) .
Πριν την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα προβλήθηκε το βίντεο του Κόμματος που είναι αφιερωμένο στη συμπλήρωση δύο ετών από το ξέσπασμα της πανδημίας, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις που αναπτύχθηκαν το διάστημα αυτό κόντρα στην επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.
Παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα:
«Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εδώ στην Κόρινθο, σ’ αυτήν εδώ την πλευρά της Πελοποννήσου, μια ανάσα από την Αθήνα, απευθύνουμε κάλεσμα προς όλους τους εργάτες, τους εργαζόμενους ανθρώπους του μόχθου, στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και των χωριών, στα νέα παιδιά και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, που δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης σ’ αυτόν εδώ τον τόπο.
Τώρα είναι η ώρα, ο καθένας και η καθεμιά να κάνει μια επιλογή που πριν δεν είχε σκεφτεί ή μπορεί και να είχε απορρίψει. Να πάρει τη θέση του στον αγώνα δίπλα στο ΚΚΕ.
Τώρα είναι η ώρα να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας για σύγχρονους όρους δουλειάς, αμοιβής και ζωής. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Και αυτή η επιλογή της οργάνωσης της πάλης, για να μπορέσει ο εργάτης που δουλεύει στις βιομηχανίες της περιοχής να έχει μεροκάματο και να τα βγάζει πέρα, ο νέος στον κλάδο του Τουρισμού και του Επισιτισμού να έχει εισόδημα, ο βιοπαλαιστής αγρότης και ο αυτοαπασχολούμενος να επιβιώσει στον τόπο του απαλλαγμένος από χρέη.
Δεν μπορεί να αναβάλλεται για μετά, όταν, όπως για χρόνια του λένε, δήθεν, θα το επιτρέψουν οι συνθήκες. Γιατί οι συνθήκες σ’ αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα δεν επιτρέπουν ποτέ να μπουν στο επίκεντρο οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, το αντίθετο: Στο επίκεντρο βρίσκεται μόνιμα η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων στο βωμό της οποίας θυσιάζονται οι δικές μας, όλες οι λαϊκές ανάγκες.
Τα έχουμε ζήσει άλλωστε. Τη μια ήταν η καπιταλιστική κρίση και τα μνημόνια, για να βγούμε δήθεν στο ξέφωτο της ανάπτυξης. Μετά ήρθε η σχετική ανάκαμψη και με την απειλή μη τυχόν και μας φύγει, πάλι ο λαός θυσίες να κάνει. Μετά μας έτυχε η πανδημία, που έφερε πιο γρήγορα μια νέα κρίση και ακολούθησαν τα σπασμένα της, οι ανατιμήσεις και η ακρίβεια. Και τώρα ο πόλεμος…
Ο λαός της Ουκρανίας «σάκος του μποξ» αδίστακτων ιμπεριαλιστών
Δέκα χρόνια και πλέον πέρασαν και ο ελληνικός λαός πληρώνει τη μια καπιταλιστική κρίση μετά την άλλη, με φτωχοποίηση, τρία μνημόνια και εκατοντάδες αντιλαϊκούς αντεργατικούς νόμους.
Πληρώνει και την ανάκαμψη, καταβάλλοντας μόνιμα νέες θυσίες για να θωρακιστεί η κερδοφορία λίγων επιχειρηματικών ομίλων.
Τώρα του λένε πως πρέπει να πληρώσει και το τίμημα της συμμετοχής της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να πληρώσει “το τίμημα της συμμετοχής στον πόλεμο για την ελευθερία”, όπως είπε και ο Μητσοτάκης.
Να τους δώσουμε ένα μαντήλι να σκουπίσουν τα κροκοδείλια δάκρυά τους για τον πολύπαθο λαό της Ουκρανίας, τώρα που δήθεν τους έπιασε ο πόνος για την ελευθερία του!
Ο λαός της Ουκρανίας χάνει τη ζωή του, τα παιδιά του, το σπίτι του, ξεριζώνεται από τον τόπο του, γιατί έχει στην κυριολεξία μετατραπεί σε “σάκο του μποξ” ανάμεσα σε αδίστακτους ιμπεριαλιστές.
Από τη μια η Ρωσία, από την άλλη το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ που λύνουν τους ανταγωνισμούς τους, τις διαφορές τους πάνω στις πλάτες του ουκρανικού λαού για το μοίρασμα του ορυκτού πλούτου, της Ενέργειας, των εδαφών και του εργατικού δυναμικού, των αγωγών και των δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων, των αγορών.
Υπάρχουν, δηλαδή, δύο στρατόπεδα ληστών, εκπροσώπων μονοπωλιακών συμφερόντων, που χρόνια τώρα επιτίθενται σε έναν λαό για να αρπάξουν τον πλούτο της χώρας του, που κατέχει σημαντική γεωστρατηγική θέση στη Μαύρη Θάλασσα, έχει σημαντικές παραγωγικές δυνατότητες, λόγω και της σοσιαλιστικής κληρονομιάς της, έχει πλούσια, αχανή καλλιεργήσιμα εδάφη και κυρίως έναν σπάνιο και άφθονο ορυκτό πλούτο.
Αυτόν τον πλούτο ο σοσιαλισμός τον είχε θέσει για δεκαετίες στην υπηρεσία της ευημερίας του λαού, που ζούσε αδελφωμένος κάτω από τη ίδια στέγη.
Εδώ και 30 χρόνια, όμως, μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ο πλούτος αυτός από ευλογία έγινε κατάρα για τον λαό. Γιατί αποτέλεσε και αποτελεί αντικείμενο καταλήστευσης από τα μονοπώλια της Ουκρανίας και άλλων κρατών, αλλά αποτέλεσε και το “μήλον της Έριδος” στον ανταγωνισμό ανάμεσα σε αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για το ποιος θα τον βάλει στο χέρι, βάζοντας την Ουκρανία στη δική του σφαίρα επιρροής, απέναντι στα συμφέροντα του αντιπάλου του. Αυτή ήταν η “καύσιμη ύλη” που οδήγησε στον σημερινό ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Κι ας κάνουν πως “δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα” η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, τα άλλα κόμματα μαζί με τα παπαγαλάκια του συστήματος, που λίγο ακόμα και θα ζητήσουν από τον ελληνικό λαό δηλώσεις υποταγής στη λεγόμενη Δύση, δηλαδή στους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους. Κάνουν ότι δεν ξέρουν πως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν προέκυψε πριν δυο βδομάδες, με την απαράδεκτη και καταδικαστέα ρώσικη εισβολή, αλλά προετοιμάζεται χρόνια τώρα και με το σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας.
Δεν διαλέγουμε στρατόπεδο ληστών, αυτή η επιλογή μάς βάζει στη σωστή πλευρά της Ιστορίας
Απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στον κίνδυνο αυτός να γενικευτεί, η απάντηση από τη σκοπιά των λαών είναι μόνο μία:
Δεν διαλέγουμε στρατόπεδο ληστών. Αυτή η επιλογή βάζει τον λαό μας στη σωστή πλευρά της Ιστορίας στο πλευρό όλων των άλλων λαών, απέναντι από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, τις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις τους.
Απαιτούμε απεμπλοκή τώρα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Να μη χρησιμοποιείται το ελληνικό έδαφος, η θάλασσα και ο αέρας ως πολεμικά ορμητήρια.
Καμία συμμετοχή ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε αμερικανοΝΑΤΟικές αποστολές με κανέναν τρόπο ή πρόσχημα.
Αυτή είναι μόνη συνεπής πατριωτική στάση υπέρ του ελληνικού λαού και η αληθινή αλληλεγγύη στους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας, των άλλων γειτονικών λαών.
Σύσσωμα τα αστικά επιτελεία και όλοι όσοι μιλούν με “ναι μεν αλλά”, προσπαθούν με ψέματα να αποσπάσουν τη συμφωνία του ελληνικού λαού στην εμπλοκή της χώρας βαθύτερα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να τον κάνουν συνένοχο στο έγκλημα.
Λένε ψέματα όταν προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αναβάθμιση της ελληνικής εμπλοκής που, πέρα από τις βάσεις, τα εδάφη, το πολεμικό υλικό, είναι έτοιμοι να στείλουν και στρατιωτικές δυνάμεις, παιδιά του ελληνικού λαού, με το πρόσχημα ότι έτσι “στηρίζουμε τον ουκρανικό λαό”!
Όλοι τους, με χέρια και με πόδια και μοιρασμένους ρόλους, στηρίζουν τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, οι οποίοι εδώ και χρόνια οδηγούν τον ουκρανικό λαό στην καταστροφή, παίζοντας πάνω στις πλάτες του ένα ολέθριο παιχνίδι με τη Ρωσία για τα δικά τους συμφέροντα.
Λένε ψέματα όταν υποστηρίζουν ότι έτσι “πολεμάνε τον αναθεωρητισμό”, γιατί οι μεγαλύτεροι “αναθεωρητές” είναι οι σύμμαχοί τους, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, που δεν διστάζουν να κάνουν αυτό ακριβώς που κάνει και η Ρωσία στην Ουκρανία, να παρεμβαίνουν στρατιωτικά για να διαλύουν χώρες, να αλλάζουν σύνορα.
Λένε ψέματα όταν επιμένουν ότι προσφέρουμε τώρα τη βοήθεια, την αλληλεγγύη μας, για να μπορούμε να τη ζητήσουμε κι εμείς όταν θα μας επιτεθεί η Τουρκία. Μα η Τουρκία κάνει ό,τι κάνει, προκαλεί, αμφισβητεί, διεκδικεί, αναθεωρεί, ακριβώς γιατί έχει τις πλάτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν κυριαρχικά δικαιώματα και σύνορα, αλλά μόνο “ΝΑΤΟικό έδαφος”, σπρώχνουν σε επικίνδυνες διευθετήσεις στο Αιγαίο και αλλού.
Και τώρα αυτό που τους καίει είναι η πάση θυσία διατήρηση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, ειδικά τώρα σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης. Γι’ αυτό και βάζουν τον Ερντογάν να παίζει το παιχνίδι του “διαμεσολαβητή”! Γι’ αυτό και αρχίζουν τα “πάρε – δώσε” Μητσοτάκη – Ερντογάν!
Λένε ψέματα, για να ξεγελάσουν τον λαό, λέγοντας ότι η εμπλοκή συνιστά “μια νέα ευκαιρία”.
Τα ίδια έλεγαν και για την έξοδο από την κρίση και για την έξοδο από την πανδημία. Μόνο που η κρίση και η πανδημία αποδείχτηκαν πάλι μια μεγάλη ευκαιρία για το κεφάλαιο για να φορτώσει τα βάρη στους εργαζόμενους, τον λαό, με τις κυβερνήσεις να υλοποιούν μία προς μία τις απαιτήσεις του.
Ο λαός μπορεί να χαράξει δική του αυτοτελή ανεξάρτητη γραμμή
Τώρα η νέα “ευκαιρία”, ο νέος στόχος για το κεφάλαιο στη χώρα μας είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε διεθνή κόμβο μεταφοράς Ενέργειας, στο πλαίσιο των ευρωατλαντικών ενεργειακών σχεδιασμών, ο οποίος δήθεν θα ωφελήσει και τον ελληνικό λαό.
Τα ίδια έλεγαν και στον λαό της Ουκρανίας, που η χώρα του είναι ένας σημαντικός ενεργειακός και διαμετακομιστικός κόμβος, με μια ιδιαίτερα σημαντική γεωστρατηγική θέση.
Αλήθεια, ποια ήταν τα οφέλη για το λαό της;
Μήπως μπόρεσε να γευτεί τα “καλά” από τη μετατροπή της χώρας του σε ενεργειακό κόμβο, μήπως σώθηκε από τη φτώχεια, μήπως εξασφάλισε ευημερία, έστω μια ήσυχη και ασφαλή ζωή;
Όχι, βέβαια. Εδώ και χρόνια βρίσκεται στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα.
Το δράμα του ουκρανικού λαού είναι άλλη μια απόδειξη για ποιο λόγο η εργατική τάξη, ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να στοιχίζεται πίσω από τους στόχους, τα οράματα της αστικής τάξης.
Η εργατική τάξη, ο λαός μπορούν και πρέπει να χαράξουν τη δική τους αυτοτελή ανεξάρτητη γραμμή, μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια, με τους δικούς τους στόχους, το δικό τους σχέδιο για να κάνουν επιτελούς πράξη το δικό τους όραμα για μια ζωή χωρίς φτώχεια και πολέμους.
Τώρα πρέπει να οργανωθεί η πάλη για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, με μοιρασμένους ρόλους, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, μεγαλοεργοδοσία και τα επιτελεία τους λένε στον λαό να κάνει λίγο υπομονή, να μη ζητάει πολλά, να αφήσει πίσω τις διεκδικήσεις του, γιατί τώρα η κατάσταση είναι δύσκολη, τα πράγματα δεν είναι πάλι όπως τα υπολόγιζαν.
Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου, χρόνια τώρα.
Και κάθε φορά ο λογαριασμός απ’ αυτή την κατάσταση πήγαινε στον μόνιμο αποδέκτη, στον λαό, όλο και πιο φουσκωμένος. Φουσκωμένος έρχεται τώρα και ο λογαριασμός που πρέπει να πληρώσει ο λαός, όχι μόνο για την εμπλοκή της χώρας μας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς με τους νέους εξοπλισμούς, αλλά και με την εκτόξευση των τιμών στην Ενέργεια, τα καύσιμα, που παίρνουν αμπάριζα και τα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης και διαβίωσης.
Πόση υπομονή μπορεί να κάνει μια εργατική – λαϊκή οικογένεια και εδώ στην Κόρινθο και παντού, η οποία βλέπει το εισόδημά της να εξανεμίζεται από τις ανατιμήσεις, την ακρίβεια στην Ενέργεια και στα καύσιμα, που δεν είναι μόνο συνέπεια του πολέμου στην Ουκρανία, όπως βολεύεται να λέει η κυβέρνηση;
Είναι και το αποτέλεσμα της πολιτικής απελευθέρωσης της Ενέργειας, της λεγόμενης “πράσινης μετάβασης” με την απολιγνιτοποίηση, το χρηματιστήριο ρύπων, που βήμα-βήμα υλοποίησαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Τι σημαίνει για μια λαϊκή οικογένεια να μη ζητάει πολλά, όταν τώρα έχει ανάγκη να στηριχτεί το εισόδημά της, και όχι όταν και όποτε το επιτρέψουν οι αντοχές της οικονομίας, δηλαδή ποτέ!
Τώρα είναι που πρέπει να οργανωθεί η πάλη για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος, η απαίτηση για μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας, για ουσιαστική ανακούφιση από τους υπέρογκους λογαριασμούς, για κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, για απαλλαγή από χρέη, για αυξήσεις στους μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Η πρόταση πάλης που καταθέτουν τα Σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο που θα τροφοδοτήσει αυτήν τη διεκδίκηση και μπροστά στην πανεργατική πανελλαδική απεργία της 6ης Απρίλη, μαζί με τις διεκδικήσεις από κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο.
Αυτή η συζήτηση πρέπει να ανοίξει και δω στην Κόρινθο με τους εργάτες στα εργοστάσια της περιοχής, που κατά κύριο λόγο ανήκουν στον κλάδο της Ενέργειας, εργοστάσια μεγάλων ομίλων που παράγουν από καλώδια που μεταφέρουν ρεύμα, μετρητές ρεύματος, αλλά και το ίδιο το ηλεκτρικό ρεύμα.
Τι ειρωνεία! Να πληρώνεις ακριβά το ηλεκτρικό ρεύμα, δηλαδή αυτό που εσύ παράγεις με τον κόπο σου, με τον ιδρώτα σου κι όλα αυτά σε συνθήκες εντατικοποίησης, τρομοκρατίας και με το φόβο ενός εργατικού ατυχήματος.
Ο αγώνας δεν παίρνει αναβολή
Και όταν μιλάμε για τον φόβο, τον κίνδυνο ενός εργατικού ατυχήματος, εδώ στην Κορινθία, μιλάμε για τον κίνδυνο να προκληθεί ένα ατύχημα μεγάλης έκτασης. Ακριβώς λόγω του ότι οι μεγάλες εργοστασιακές μονάδες της περιοχής ανήκουν στην κατηγορία υψηλής επικινδυνότητας για την πρόκληση ενός τέτοιου ατυχήματος.
Μιλάμε για βιομηχανίες οι οποίες διαχειρίζονται μεγάλες ποσότητες εύφλεκτων και τοξικών ουσιών, ενώ οι αποστάσεις μεταξύ τους είναι μικρές, γεγονός που ενέχει και τον κίνδυνο για την εκδήλωση ενός φαινομένου “ντόμινο” στην περιοχή σε περίπτωση ατυχήματος ή φυσικής καταστροφής. Και μάλιστα σε σχετικά μικρή απόσταση από τον οικιστικό ιστό.
Το αστικό κράτος και οι “αρμόδιοι” φορείς, όταν πρόκειται για νέες επενδύσεις όπως αυτές της “ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ”, της ΦΟΥΛΓΚΟΡ”, τρέχουν με χίλια την αδειοδότηση νέων εγκαταστάσεων και έργων. Όταν όμως πρόκειται για τη λήψη αναγκαίων μέτρων ασφάλειας σε μια περιοχή που μυρίζει κυριολεκτικά μπαρούτι και όπου δεν υπάρχει Σχέδιο Αντιμετώπισης Τεχνολογικών Ατυχημάτων Μεγάλης Έκτασης, τότε βάζουν χειρόφρενο.
Μπορεί λοιπόν να αναβάλλεται αυτός ο αγώνας, για να παρθούν μέτρα ασφάλειας από ένα τέτοιο μεγάλο εργατικό ατύχημα;
Ένας αγώνας, βέβαια, ο οποίος δεν περιορίζεται μέσα στα εργοστάσια, αλλά πρέπει να αγκαλιάσει ολόκληρη την περιοχή. Να γίνει αγώνας κοινός των εργατών και όλων των κατοίκων.
Αλήθεια, μπορεί ο αγώνας για να υπάρχει σχέδιο διαφυγής των εργατών, αλλά και των κατοίκων σε περίπτωση μιας μεγάλης πυρκαγιάς, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν, να μετατίθεται για το μέλλον;
Ο αγώνας για τη δουλειά, για το μεροκάματο, για να γυρίζει ο εργάτης ασφαλής στο σπίτι του. Ο αγώνας για να μείνουν στα χαρτιά οι αντιλαϊκοί – αντεργατικοί νόμοι, όπως ο νόμος Χατζηδάκη, δεν μπορεί να αναβάλλεται για μετά, στο όνομα δήθεν μιας λύσης “από τα πάνω”, που όλοι περιμένουν και ποτέ δεν έρχεται ή αναμένοντας κάποια κυβερνητική εναλλαγή στις καρέκλες της εξουσίας, με τη μάταιη ελπίδα ότι δήθεν κάτι θα ματαιώσει, κάτι θα αλλάξει. Γιατί στην αναμονή, το κοντέρ δεν σταματά, συνεχίζει να γράφει, να χρεώνει τους εργαζόμενους, τον λαό με νέα αντεργατικά μέτρα.
Κι αυτό το ξέρουν καλά οι εργάτες σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις. Έδωσαν και δίνουν έναν ηρωικό αγώνα σε αρκετούς κλάδους, όπως οι εργάτες στο λιμάνι της COSCO, οι εργαζόμενοι – διανομείς της “efood”, στα “Πετρέλαια” και τα “Λιπάσματα Καβάλας”, στην επιχείρηση “Βαρβαρέσος”.
Το ξέρουν καλά οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, που δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα όχι μόνο για να κρατήσουν τη δουλειά τους, για να μην ξεσπιτωθούν, αλλά για να μείνει ανοιχτή και να αναπτυχθεί μια στρατηγικής σημασίας επιχείρηση, η μοναδική επιχείρηση που παράγει νικέλιο στην ΕΕ, του οποίου η τιμή την περασμένη εβδομάδα εκτοξεύτηκε, επιβεβαιώνοντας ότι η ΛΑΡΚΟ είναι επιχείρηση βιώσιμη, χρυσός για όλη τη χώρα.
Η ΛΑΡΚΟ, ένα πραγματικό χρυσωρυχείο. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την καπιταλιστική ανάπτυξη. Σκεφτείτε τον παραλογισμό των κυβερνώντων που ξεπουλάνε τη ΛΑΡΚΟ!
Τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία, που η τιμή του νικελίου έχει εκτοξευθεί σε πρωτοφανή ιστορικά ύψη, η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να πετάξει στον δρόμο αυτούς τους εργάτες που μπορούν να παράγουν κάθε μέρα τόνους νικελίου!
Δεν μπορείς με λόγια να χαρακτηρίσεις αυτές τις ενέργειες!
Η διέξοδος για τον λαό δεν βρίσκεται στους παλιούς ή νέους σωτήρες, αλλά στον δρόμο της ανατροπής
Φίλες και φίλοι,
Αλήθεια, μπορεί να κάνουν πίσω οι βιοπαλαιστές αγρότες από τα δίκαια αιτήματά τους να μειωθεί το κόστος παραγωγής, που έχει εκτοξευθεί και λόγω των αυξήσεων στα καύσιμα με συγκεκριμένα μέτρα, αλλά και εγγυημένες κατώτατες τιμές για τα προϊόντα τους;
Ειδικά εδώ στην Κορινθία οι βιοπαλαιστές αγρότες παραγωγοί της κορινθιακής σταφίδας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, λόγω των χαμηλών τιμών, της αδιάθετης παραγωγής, ειδικά μετά την πτώση των εξαγωγών με τον κορονοϊό, αλλά και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των εμπόρων.
Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι αγρότες από την καταστροφή στο επιτραπέζιο σταφύλι από τον καύσωνα του καλοκαιριού.
Κι όμως αυτή η έστω μικρή παραγωγή σταφίδας που έχει απομείνει στην Ελλάδα, ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής αγοράς και της ΚΑΠ που εφάρμοσαν κι εφαρμόζουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, θα μπορούσε να διατίθεται για την κάλυψη εγχώριων αναγκών.
Το ίδιο ισχύει και για τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες και εμπόρους, που τώρα πρέπει να απαλλαγούν από τα χρέη που φορτώθηκαν από την πανδημία, να στηριχτούν για να επιβιώσουν σ’ αυτές τις συνθήκες εκτόξευσης των τιμών της Ενέργειας.
Όταν μιλάμε, αγαπητές φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, για σύγχρονους όρους ζωής, μιλάμε και για την Υγεία, για την Παιδεία των παιδιών μας και για την ποιότητα ζωής συνολικά.
Και αυτό στην περιοχή της Κορινθίας δεν συμβιβάζεται, για παράδειγμα, με ένα νοσοκομείο, όπως αυτό της Κορίνθου, που λόγω των ελλείψεων σε υποδομές και ιατρικό προσωπικό, φτάνει στο σημείο οι παροχές Δημόσιας Υγείας να παραπέμπουν σε προηγούμενες δεκαετίες.
Κι αυτό είναι το λιγότερο που πρέπει να ειπωθεί για μια περιοχή, όπου συναντιούνται δυο εθνικοί οδικοί άξονες, όπου συχνά γίνονται τροχαία δυστυχήματα. Μια περιοχή όπου υπάρχει αύξηση επισκεπτών, λόγω του τουρισμού και της κοντινής απόστασης από την Αττική. Χώρια που υπάρχουν και οι μεγάλοι βιομηχανικοί χώροι εργασίας, με αρκετά εργατικά ατυχήματα.
Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε τις αυξημένες ανάγκες λόγω της πανδημίας, η οποία δεν τελείωσε, επειδή έτσι αποφάσισε η κυβέρνηση της ΝΔ, είναι εδώ και συνεχίζει να καταγράφει απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, λόγω της έλλειψης μέτρων προστασίας, της θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Όταν μιλάμε για ποιότητα ζωής, μιλάμε και για τα αναγκαία μέτρα προστασίας της ζωής του λαού από τις φυσικές καταστροφές, που βρίσκονται μόνιμα στην ημερήσια διάταξη.
Αυτό σημαίνει και μέτρα αντιπυρικής προστασίας ιδιαίτερα σ’ αυτή την περιοχή που έχει πληρώσει ακριβά την έλλειψή της, και μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας και άλλες υποδομές που μπορούν να λύσουν χρόνια και σοβαρά προβλήματα των κατοίκων. Όπως είναι για παράδειγμα η έλλειψη νερού, ιδιαίτερα το καλοκαίρι σε βασικούς δήμους της περιοχής, όπως ο Δήμος Κορινθίων, Λουτρακίου, Αγίων Θεοδώρων και ο Δήμος Σικυωνίων.
Είναι δυνατόν, σε έναν νομό με τις γνωστές σε όλη την Ελλάδα πηγές Λουτρακίου ή τη λίμνη της Στυμφαλίας, να υπάρχει έλλειψη νερού γιατί τα απαραίτητα έργα έχουν στοιχειώσει;
Γιατί την ίδια ώρα που μεγάλες εταιρείες εμπορεύονται το νερό, οι κάτοικοι των πόλεων και οικισμών του νομού δεν έχουν νερό και οι αγρότες πληρώνουν χρυσάφι το ρεύμα για να αντλήσουν ή να μεταφέρουν το νερό από γεωτρήσεις, ενώ αν είχαν φτιαχτεί τα αναγκαία έργα και δούλευαν σε όφελός τους, θα τους απάλλασσαν από το υπέρογκο κόστος.
Όλα αυτά, ίδια και απαράλλαχτα προβλήματα που αντιμετωπίζουν λίγο πολύ οι εργαζόμενοι, ο λαός σε όλη την Ελλάδα, τα αναδεικνύουμε, για να φωτίσουμε ότι η απάντηση, η λύση βρίσκεται στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας.
Βρίσκεται σε αυτή την κοινωνική οργάνωση, σ’ αυτό το κοινωνικό οικονομικό πολιτικό σύστημα που θυσιάζει τις σύγχρονες ανάγκες στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους και του αδηφάγου καπιταλιστικού ανταγωνισμού.
Βρίσκεται στο χαρακτήρα αυτού του κράτους, που είναι ένα κράτος εχθρικό απέναντι στις εργατικές – λαϊκές ανάγκες, γιατί είναι το κράτος των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και γι’ αυτό είναι φτιαγμένο να θωρακίζει τα κέρδη τους.
Και, φυσικά, μέρος του πολιτικού προβλήματος είναι οι κυβερνήσεις, που υπηρετούν αυτό το σύστημα και διαχειρίζονται την κρατική εξουσία. Μηδενός εξαιρουμένου: Από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, τις προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διέξοδος, η προοπτική για τον λαό βρίσκεται μόνο στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, που με τη στάση του, τη δράση του, αλλά και την εναλλακτική του πρόταση φωτίζει την πραγματική και μοναδική διέξοδο για το λαό που δεν βρίσκεται στους παλιούς ή νέους σωτήρες, αλλά στο δρόμο της ανατροπής.
Γιατί μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό, με την οργάνωση της πάλης, για να μη δεχτεί να πληρώσει τον πόλεμο! Δεν είναι δικό του χρέος!
Να μη συμβιβαστεί με το νέο αντιλαϊκό κορσέ και τα μέτρα που του ετοιμάζουν στο όνομα των έκτακτων αναγκών.
Να απαιτήσει άμεσα μέτρα υπεράσπισης του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος από την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια.
Πρόοδος δεν είναι η συμμετοχή, αλλά η απεμπλοκή από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο
Οι μάσκες έπεσαν και μαζί τους έπεσε και το ψεύτικο προσωπείο της δήθεν προοδευτικής διακυβέρνησης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας ξανά να κοροϊδέψει.
Γιατί η συμμετοχή στον πόλεμο στο όνομα της ειρήνης, μαζί με τις στρατιωτικές αποστολές, άσχετα αν φορούν τον μανδύα του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ, δεν είναι πρόοδος, ούτε μικρότερο κακό. Ούτε οι στρατιωτικές βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, στη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, που εγκαινίασε η δική του κυβέρνηση και τώρα γίνονται ορμητήρια πολέμου, είναι συμβολή στην πρόοδο και μικρότερο κακό.
Το αφήγημα της δήθεν προοδευτικής διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ χρεοκόπησε μαζί με τις δήθεν προοδευτικές κυβερνήσεις ανά τον κόσμο από τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ μέχρι τους Ισπανούς σοσιαλιστές, οι οποίοι βρίσκονται εκεί στην πρώτη γραμμή της πολεμικής προετοιμασίας.
Τα ίδια που κάνει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία φόρεσε ήδη τη στολή παραλλαγής, θα έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ αν ήταν στην κυβέρνηση.
Σήμερα, όμως, πρόοδος δεν είναι η συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αλλά η πάλη για να απεμπλακούμε εδώ και τώρα από αυτόν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο από όλες τις πλευρές.
Η πραγματική πρόοδος είναι η πάλη για αποδέσμευση από τις διάφορες ιμπεριαλιστικές επιθετικές ενώσεις, με τον λαό πραγματικά στο τιμόνι της εξουσίας. Σε αυτόν τον αγώνα, το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις, ώστε ο ελληνικός λαός και οι άλλοι λαοί να αγωνίζονται ενάντια στον εθνικισμό και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες των αστικών τάξεων, για να δυναμώσει η κοινή πάλη των εργαζομένων, να ξεμπερδέψουν τελικά με το σύστημα που γεννά μόνο φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους.
Σας καλούμε όλες και όλες και εδώ στην Κόρινθο, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Για να γίνουμε ακόμα πιο υπολογίσιμη δύναμη για το καλό του λαού και του τόπου μας».
Πηγή: 902.gr
