Εξήντα χρόνια από το ξεχασμένο ναυάγιο της Λίμνης Πλαστήρα

Εξήντα χρόνια από το  ξεχασμένο ναυάγιο της Λίμνης Πλαστήρα

Εξήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το τραγικό ναυάγιο της 5ης Δεκέμβρη 1959, στο φράγμα του Μέγδοβα στη Λίμνη Πλαστήρα, που στοίχισε τη ζωή σε 20 εργάτες στα έργα του φράγματος.

«Τον μεγαλύτερο φόρο αίματος για την ολοκλήρωση του τιτάνιου (για τα δεδομένα της μετεμφυλιακής Ελλάδας) έργου πλήρωσε το παραλίμνιο Νεοχώρι καθώς οι 17 εκ των θυμάτων κατάγονταν από αυτό, με κάποιους μάλιστα να συνδέονται με συγγενικούς δεσμούς μεταξύ τους. Δυο από τα θύματα κατάγονταν από την Καρίτσα και ένα από το Μορφοβούνι, ιδιαίτερη πατρίδα του εμπνευστή της λίμνης του Ταυρωπού – όπως είναι επίσης γνωστή – Νικολάου Πλαστήρα», αναφέρει ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Καρακώστας ,περιγράφοντας τα γεγονότα εκείνης της μοιραίας νύχτας.

 Πώς έφτασε όμως η Λίμνη Πλαστήρα να γίνει ο υγρός τάφος των 20 ανθρώπων που εργάζονταν στα έργα του φράγματος;

Έτος 1959. Το μεγαλόπνοο έργο του φράγματος (Ταυρωπού ή Μέγδοβα), είχε αρχίσει να γεμίζει με νερό το οροπέδιο της Νεβρόπολης. Δεν είχαν περάσει δύο μήνες από τον κατακλυσμό της τεχνητής λίμνης και μια νέα πραγματικότητα δημιουργήθηκε στην περιοχή. Καλλιεργήσιμες εκτάσεις, βοσκοτόπια και δρόμοι πλημμύρισαν με τα νερά των βροχών. Η σύνδεση των χωριών με την Καρδίτσα μέσω του Τσαρδακίου, διακόπηκε. Εκείνο τον καιρό, ένας κάτοικος από το Νεοχώρι, ο Ηρακλής Μητσογιάννης, αγόρασε μια βάρκα και άρχισε τα καθημερινά δρομολόγια Τσαρδάκι-Νεοχώρι, εξυπηρετώντας έτσι τους κατοίκους των γύρω περιοχών. Η ζωή στην περιοχή της Νεβρόπολης είχε μπει σε νέα εποχή. Κανείς δεν φανταζόταν ότι η δημιουργία της λίμνης, ενός έργου που θα παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια, θα ύδρευε και θα άρδευε όλη την πεδιάδα της Καρδίτσας και όχι μόνο, θα έφερνε ένα ατύχημα που όμοιό του δεν είχε δει η περιοχή.

Το ημερολόγιο έδειχνε 5-12-1959, ημέρα Σάββατο.Παραμονή του Αγίου Νικολάου και η κακοκαιρία εκείνη τη βραδιά ήταν μεγάλη. Η Νεβρόπολη είχε γεμίσει νερό.Δρόμοι δεν υπήρχαν,καθώς είχαν αποκοπεί από τα νερά και οι καινούριοι δεν είχαν ακόμη διαμορφωθεί.

Εκείνη τη νύχτα είκοσι εργάτες στα έργα της λίμνης, γεμάτοι πράγματα για τις οικογένειές τους, αποφάσισαν να ξεκινήσουν από την περιοχή «Τσαρδάκι» για να φτάσουν απέναντι, εκεί που βρίσκεται τώρα ο Βοτανικός Κήπος Νεοχωρίου, με σκοπό να περάσουν τη γιορτή του Αγίου Νικολάου στα σπίτια τους. 

Μοναδικός τρόπος για το σύντομο αυτό ταξίδι ήταν η βάρκα  του Ηρακλή , που έκανε την διαδρομή Τσαρδάκι-Νεοχώρι.

Οι είκοσι εργάτες αψηφώντας τις προτροπές συντοπιτών τους που επέμεναν να μην επιχειρήσουν τον διάπλου της λίμνης,αποφάσισαν να το τολμήσουν καθώς ήθελαν οπωσδήποτε να βρίσκονται στα σπίτια τους για τη μεγάλη γιορτή της επομένης.

Ξεκίνησαν και πριν προλάβουν να φτάσουν στα μισά της διαδρομής, η υπερφορτωμένη βάρκα στην οποία επέβαιναν, δεν άντεξε στον δυνατό αέρα και στις άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν και ανατράπηκε με αποτέλεσμα και οι είκοσι επιβαίνοντες να πνιγούν. 

Κανείς δεν ήξερε κολύμπι. Σωσίβια ή άλλα μέτρα ασφαλείας δεν υπήρχαν και τα νερά ήταν παγωμένα. Μόνο ένας προσπάθησε να σωθεί αλλά μάταια. Βρέθηκαν όλοι πνιγμένοι στον πάτο της λίμνης μετά από πολύ καιρό και έρευνες ομάδων δυτών. Τα άσχημα νέα συγκλόνισαν όλη την Ελλάδα και η περιοχή βυθίστηκε στο πένθος. Ο θάνατός τους άφησε πίσω γυναίκες, παιδιά, φίλους, όνειρα…

Ο Βασίλης Γακιόπουλος συνεισφέροντας στη συλλογική μνήμη, έγραψε κι ερμήνευσε ένα μοιρολόι για το τραγικό αυτό ναυάγιο, με τίτλο Μέγδοβας.[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=0U_YmlYPKRs[/embedyt]

Το ναυάγιο αυτό όμως έμελλε να είναι καθοριστικό στην ιστορική εξέλιξη της περιοχής. Παραδόσεις, ήθη και έθιμα έπαψαν να πραγματοποιούνται και το μεταναστευτικό ρεύμα που ήδη είχε ξεκινήσει, επιταχύνθηκε με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί ο πληθυσμός.

Google+ Linkedin