Τίποτα δεν ήταν ικανά να σταματήσουν μία μικροκαμωμένη Παριζιάνα, από το να γίνει η πρώτη γυναίκα σταρ που γνώρισε η ανθρωπότητα…μικρή το δέμας και εύθραυστη η “mome Piaf” (το σπουργιτάκι) όπως την έλεγαν, έγινε η υπ’ αριθμόν ένα βεντέτα του γαλλικού τραγουδιού.

Η ζωή της Εντίθ Πιάφ μπορεί να μην ήταν αντίστοιχη με τη μεγάλη μεταπολεμική της επιτυχία La vie en rose,τίποτα στην ζωή της δεν ήταν σαν τριαντάφυλλο, παρά μόνο η φωνή της και η παρουσία της στη σκηνή. Και εν τέλει αυτή ήταν και ολόκληρη η ζωή της…

Έγινε η πρώτη κυρία της σόου μπιζ, που την κατέκτησε όχι με την χάρη και την ομορφιά της, όχι με το σεξ απίλ της, όχι με τον τρόπο ζωή της, όχι με τον χαρακτήρα της, αλλά με την φωνή της και αυτή την βραχνάδα που ανατρίχιαζε και ανατριχιάζει ακόμη και σήμερα τα πλήθη.

Αυτή η φωνή που έβγαινε από μέσα της, ήταν αυτό ακριβώς που αισθανόταν. Μία απέραντη θλίψη, την οποία δεν μπόρεσε ποτέ να καταπολεμήσει και να ξεπεράσει ούτε  με το ποτό, ούτε με τον τρόπο ζωής της.

Μια ζωή που η λέξη δράμα δεν φτάνει να περιγράψει όλα όσα έζησε. Την εγκατέλειψε η μητέρα της όταν ήταν ακόμη μικρό παιδί, έχασε το φως της στα 8 χρόνια της και το ξαναβρήκε στα 12, ήταν παιδί του δρόμου και η πρώτη της δουλειά ήταν να βοηθά τον πατέρα της στο νούμερό του ως ακροβάτης σε τσίρκο. Επί της ουσίας εγκατέλειψε και η ίδια το παιδί της όταν ήταν ακόμη μωρό και το έχασε όταν ήταν 2 ετών από μηνιγγίτιδα. «Ολη η θλίψη στη ζωή της οφείλονταν σε αυτό το γεγονός» λένε όσοι την έζησαν, αλλά η ίδια σε ένα από τα τραγούδια της μας είπε «Non, Je ne regrette rien» (δεν μετανιώνω για τίποτα). Και μας το είπε με τόσο πάθος που δεν ξέρεις γιατί απ’ όλα δεν κατάφερε να μετανιώσει…

Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η Εντίθ Πιαθ έγινε η παρηγοριά των Γάλλων και έφτασε μέχρι την Γερμανία για να τραγουδήσει στους Γάλλους αιχμαλώτους πολέμου. Κατέκτησε την Αμερική παρά το γεγονός ότι οι πρώτες παραστάσεις της ήταν μία σκέτη αποτυχία. Στη συνέχεια λατρεύτηκε και άπαντες υποκλίθηκαν στο ταλέντο της. Έζησε μία ζωή που για την εποχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και κολασμένη. Ακόμη και σήμερα η ζωή της θα χαρακτηρίζονταν αμαρτωλή, αλλά έτσι ήταν η Εντίθ Πιάφ και έτσι κατέκτησε ολόκληρο τον κόσμο.

Η Εντίθ Πιάφ πέθανε σε ηλικία 47 ετών  στις 10 Οκτωβρίου 1963. Ο θάνατός της κρατήθηκε κρυφός για μία ημέρα, διότι η επιθυμία της ήταν να μην γίνει γνωστό ότι πέθανε σε ένα χωριό της Νότιας Γαλλίας όπου είχε καταφύγει για να αναρρώσει από πνευμονικό οίδημα. Ο τότε άνδρας της την μετέφερε στο Παρίσι και δήλωσε εκεί τον θάνατό της. Επισήμως τα έγραφα αναφέρουν ότι πέθανε 11 Οκτωβρίου στο Παρίσι γιατί έτσι επιθυμούσε «το σπουργιτάκι του Παρισιού…»