Έφυγε από τη ζωή ο πηγαίος μάστορας του λαϊκού μας τραγουδιού Τάκης Μουσαφίρης

Έφυγε από τη ζωή ο πηγαίος μάστορας του λαϊκού μας τραγουδιού Τάκης Μουσαφίρης

Έφυγε από τη ζωή ο πηγαίος μάστορας του λαϊκού μας τραγουδιού Τάκης Μουσαφίρης. Σύμφωνα με ανακοίνωση της οικογένειας, λίγες ημέρες νωρίτερα είχε αναρρώσει από τη νόσο του κορωνοϊού αλλά νικήθηκε από ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε τους τελευταίους έξι μήνες.

Ο Τάκης Μουσαφίρης γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1938. Μεγάλωσε σε μουσική οικογένεια. Προτού μετακομίσει στην Αθήνα, έπαιζε σε ταβέρνες και κουτούκια των Ιωαννίνων. Και οι δύο γονείς του ήταν μουσικά καταρτισμένοι και του μετέδωσαν τις γνώσεις τους. Όλοι μαζί μετακόμισαν, για μια καλύτερη τύχη στην πρωτεύουσα όπου και έκανε τις πρώτες του μουσικές δουλειές.

Δημιουργός πολλών μεγάλων επιτυχιών, ο Τάκης Μουσαφίρης μεσουράνησε στη δισκογραφία τις δεκαετίες του 1970 και 1980, δίνοντας τραγούδια σε κορυφαίους Έλληνες τραγουδιστές, όπως οι Στράτος Διονυσίου, Δημήτρης Μητροπάνος, Ρίτα Σακελλαρίου, Μιχάλης Μενιδιάτης, Γιώργος Μαργαρίτης, Κατερίνα Στανίση, Δούκισσα, Τόλης Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Βίκυ Μοσχολιού, Τζένη Βάνου κ.α.

Ο Τάκης Μουσαφίρης με τον Στράτο Διονυσίου.

Κάποια από τα πιο δημοφιλή του τραγούδια, είναι τα «Κάνε κάτι να χάσω το τρένο», «Ένα τραγούδι πες μου ακόμα», «Ο ταξιτζής», «Μυστικέ μου έρωτα», «Σ’ αγαπώ ακόμα», «Άκου», «Θα τα βροντήξω», «Μια ζωή πληρώνω», «Ατάκα κι επί τόπου», «Σε μια στοίβα καλαμιές», «Ένα λεπτό περιπτερά», «Χιονάνθρωπος», «Εγώ ο ξένος», «Άγνωστε φίλε», «Αγαπάω δύσκολα», «Εγώ να δεις», «Το “Σ’ αγαπώ” δεν το λέω», «Λέγε μου “Σ’ αγαπώ” (Θέλω να τ’ ακούω)», «Ένας φίλος», «Οι ξενύχτες», «Και μόνο που με κοιτάς λιώνω». Επίσης χρεώθηκε στ’ όνομά του τη μουσική και τους στίχους κάποιων τραγουδιών τα οποία είχε συνθέσει ο Γιώργος Χατζηνάσιος όπως το «Πες μου πού πουλάν καρδιές».αντίστοιχα στον Δημήτρη Μητροπάνο («Κάνε κάτι να χάσω το τρένο», «Πες μου πού πουλάν καρδιές», «Σε μια στοίβα καλαμιές», «Χιονάνθρωπος» κ.ά.) και τον Στράτο Διονυσίου («Ο ταξιτζής», «Εγώ ο ξένος», «Ένα λεπτό περιπτερά», «Εγώ να δεις» κ.ά.).

Το τραγούδι τού Μουσαφίρη, που είναι πάντα λαϊκό, απευθύνεται βεβαίως στον πολύ κόσμο, αλλά το αγαπούν ιδιαιτέρως και οι… λαϊκές μειονότητες. Αποκτά, έτσι, άκρες μέσα στο περιθωριακό, λούμπεν και σκυλάδικο περιβάλλον των λαϊκών μπαρ, των σκληρών μαγαζιών της νύχτας, που βρίσκει στα τραγούδια τού Μουσαφίρη κάτι για να ταυτιστεί. Κάτι για να πάει μαζί τους. Κάτι γνήσιο, ορίτζιναλ, μα και ακραίο συνάμα. Ή και καταδικαστικό. Τα τραγούδια τού Μουσαφίρη παίζουν με τα όρια και αυτό δεν περνάει απαρατήρητο από ανθρώπους που ζούνε σε αυτά, και ξέρουν να εκτιμούν και να ανακαλύπτουν, με το αλάνθαστο ένστικτό τους, την αλήθεια. Αυτό το προσάπτουμε όχι ως μομφή φυσικά, μα ως τιμή για την τραγουδοποιία του.

Κι όλα αυτά μ’ ένα στιλό και αμέτρητα πακέτα τσιγάρων… όπου συχνά αποτελούσαν το «τετράδιο» της σκέψης του.

Τα πρώτα ακούσματά του ήταν τα παραδοσιακά τραγούδια της Ηπείρου. Ο ίδιος έχει πει ότι οι πρώτες εμπνεύσεις του γεννήθηκαν από τους ήχους που έκαναν τα πέταλα των αλόγων και τα κουδούνια των προβάτων του χωριού του (ο πατέρας του καταγόταν από το χωριό Καλαρρύτες)

«Γεμάτος» από επιτυχίες και αναγνώριση μα πάντα δημιουργικός, ο Τάκης Μουσαφίρης τα τελευταία χρόνια ζούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Google+ Linkedin