Πρόσωπο αυτής της εβδομάδας έχει γίνει η νεαρή μαθήτρια  που τράβηξε πάνω της όλα τα βλέμματα γιατί συμμετείχε στην παρέλαση του σχολείου της φορώντας τη μαντίλα – σύμβολο της θρησκείας της.

Η νεαρή  Άγια Ιμπραήμ που κατάγεται από την Αίγυπτο αλλά έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα και μετέρχεται της ελληνικής παιδείας…απαντά στους επικριτές της και υπερασπίζεται την εμφάνισή της λέγοντας:«Ο καθένας πρέπει να σέβεται τον άλλο, να τον αγαπάει να τον αποδέχεται όπως είναι, να μην του λέει ότι πρέπει να αλλάξει ούτε θρησκεία, ούτε χώρα. Έτσι θα ζούμε καλύτερα» 

Φυσικά  δεν είναι  η πρώτη φορά που η εμφάνιση ενός μαθητή ή μιας μαθήτριας σε μαθητική παρέλαση προκαλεί συζητήσεις και αντεγκλήσεις στον «πόλεμο των social media »,αντί να έθετε επιτέλους το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις και να τροφοδοτούσε μια ψύχραιμη ανταλλαγή απόψεων για τα πραγματικά νοήματα που κρύβει η επετειακή μεταμφίεση των μαθητών σε κουρδιστά στρατιωτάκια…

Ίσως αξίζει να θυμηθούμε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία ισχύει ακόμα ο θεσμός των μαθητικών παρελάσεων,που μας επέβαλλε ο Μεταξάς το 1936. Πρότυπο του Μεταξά ήταν ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ, οι οποίοι υποχρέωναν τη νεολαία να συμμετέχει σε στρατιωτικού τύπου επιδείξεις κατά την διάρκεια εθνικών και άλλων εορτασμών.

Πριν μερικά χρόνια ήταν ο Αντετοκούμπο…Τώρα η κοπέλα με τη μαντήλα…Του χρόνου ποιος ξέρει τι θα ενοχλήσει τους “μικρομεσαίους πατριώτες” που ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να  διερευνήσουν τα πραγματικά νοήματα που κρύβει η επετειακή μεταμφίεση των μαθητών σε κουρδιστά στρατιωτάκια…Που ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να  διερευνήσουν πώς μπορεί μια σταθερή και δίκαιη κοινωνία ελεύθερων και ίσων πολιτών να ζει σε ομόνοια, όταν διαιρείται βαθιά από όλα αυτά τα εύλογα αλλά και ασύμβατα μεταξύ τους δόγματα…

Προσωπική μας άποψη είναι ότι η  πίστη είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και θεμελιώνεται στη ψυχή του. Εξάλλου κανείς πιστός δεν χάνει τη πίστη του αν βρεθεί γυμνός στο κρεβάτι ενός χειρουργείου…

Από κει και πέρα όμως,η νεαρή μαθήτρια είχε το δικαίωμα  να υπερασπίζεται την χρήση της μαντίλας στην μαθητική παρέλαση,όταν αυτή η στάση της αποτελεί εκδήλωση της θρησκευτικής της ελευθερίας και ως τέτοια σίγουρα δεν παραβιάζει καμιά ρήτρα χρηστότητας,ούτε βέβαια τα κοσμικά χαρακτηριστικά και την θρησκευτική ουδετερότητα του ελληνικού κράτους – ενώ αντιθέτως η απαγόρευσή της θα συνιστούσε δυσμενή διάκριση σε βάρος της; 

Γνωρίζουν άραγε αυτοί οι “μικρομεσαίοι πατριώτες” ότι η θρησκευτική ουδετερότητα κατοχυρώνεται στο άρθρο 13 παρ.1 του ελληνικού Συντάγματος ;

Μήπως επιτέλους πρέπει να συμφωνήσουμε ότι ουδετεροθρησκεία σημαίνει δέσμευση να εγγυηθούμε στον καθένα τη δυνατότητα να χειραφετηθεί από την όποια ένταξή του και από την καταγωγή του ; 

Μήπως επιτέλους πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το σχολείο μπορεί να οδηγήσει το παιδί σε αυτή την απελευθέρωση και όχι να την απαιτεί εξαρχής;

Μήπως τελικά μια «εύτακτη κοινωνία» οφείλει να δημιουργεί χώρο για την έκφραση των  πεποιθήσεων των μελών της, συμπεριλαμβανομένων και των θρησκευτικών  πεποιθήσεων ; 

Την απάντηση μας την δίνει ο Αμερικανός φιλόσοφος Τζον Ρωλς, κυρίαρχη φιγούρα της ηθικής και πολιτικής φιλοσοφίας του 20ού αιώνα,και στηρίζεται σε έναν νέο ορισμό της εύτακτης κοινωνίας. «Εύτακτη δεν είναι πλέον η κοινωνία που ενώνεται από τις βασικές ηθικές της αντιλήψεις, αλλά εκείνη που ενώνεται από την πολιτική της αντίληψη περί δικαιοσύνης, και στην οποία επιπλέον υπάρχει μια επάλληλη συναίνεση των εύλογων περιεκτικών δογμάτων που εστιάζεται σε τούτη την αντίληψη.»

Εν κατακλείδι, δεν χρειαζόμαστε την ανελεύθερη «εθνικοφροσύνη»/κοσμικότητα  που αναπτύσσουν /φλυαρώντας οι διάφοροι  “μικρομεσαίοι πατριώτες” της διπλανής πόρτας…. ρίχνοντας νερό στον μύλο της χρυσαλήτικης  προπαγάνδας   για τη χρήση της μαντήλας…