Παρακολούθησα  χθες το βράδυ,στο Κιάτο, το ξεκίνημα  του προεκλογικού αγώνα των υποψήφιων βουλευτών της Λαϊκής Ενότητας και ειλικρινά αναρωτήθηκα :Σε πολιτική συγκέντρωση της αριστεράς ήρθα ή σε κάποια ημερίδα του ΚΕΘΕΑ με θέμα :“Πολιτική απεξάρτηση –  το εύκολο “καμουφλάζ” για εκείνους που ευαγγελίζονται νέες εναλλακτικές, κρύβουν όμως μέσα  τους εντέχνως,αμφιλεγόμενες πολιτικές αποχρώσεις…”

Φταίω εγώ αν δεν κατάλαβα τι σόι  είναι τούτη η ” Λαϊκή Ενότητα” που συγκροτεί ψηφοδέλτιο στην Κορινθία ,χωρίς να αποκλείει κανέναν  από τις γραμμές της ,προς άγρα ψήφων; 

Που κολλάει η πολιτική παρουσία της κυρίας Μαίρης Ρίσκα στο ίδιο πάνελ – ψηφοδέλτιο με τον φερόμενο ως  “Απεξαρτημένο – Αντιμνημονιακό Ελληνα” Σταύρο Σταυρίδη ;

Στη “Λαϊκή Ενότητα”  έχουν θέση όλοι  (αριστεροί και δεξιοί…) είπε στο χαιρετισμό του ο εκ Πάτρας ορμώμενος Σταύρος Σταυρίδης…αρκεί ,ως “ευρωσκεπτικιστές”,να έχουν κοινή γραμμή στην έξοδο από το ευρώ !

Βεβαίως ο υποψήφιος με την Λαϊκή Ενότητα στην Κορινθία παρέλειψε να μας πει ότι στη χώρα μας τη σημαία του καθόλου αθώου “ευρωσκεπτικισμου” σήκωναν μέχρι τώρα κυρίως δυνάμεις τόσο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (με εκπροσώπους το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής του Αλ. Αλαβάνου και δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) όσο και του εθνικισμού (Ανεξάρτητοι Έλληνες του Π. Καμμένου), η φασιστική Χρυσή Αυγή και οι πρωτοβουλίες του αστού πολιτικού Β. Μαρκεζίνη…

Εν πάση περιπτώσει…ο κ. Σταυρίδης μπορεί να λέει ότι θέλει… όμως,τα τοπικά κομματικά όργανα δεν είχαν την στοιχειώδη πολιτική διορατικότητα  να συγκροτήσουν ένα αξιοπρεπές ψηφοδέλτιο…αφού πρώτα απομονώσουν  τις ευκαιριακές “πολιτικές ομάδες” που μπορεί να αυτοχαρακτηρίζονται ριζοσπαστικές,αλλά στην πράξη ενδεχομένως να εμπεριέχουν ακροδεξιά ρεύματα, που κάτω από τις εθνικιστικές σημαίες του “ευρωσκεπτικισμου”  χρησιμοποιούνται ποικιλοτρόπως από  συγκεκριμένα συμφέροντα…

Και κάτι τελευταίο για τον φίλο  μου τον Τάκη τον Κόλλια,που με το καλημέρα στην πολιτική κονίστρα…τα ‘χώσε στο ΚΚΕ !

Φίλε Τάκη,οφείλω να σου υπενθυμίσω πως πάγια θέση του ΚΚΕ είναι ότι  καμιά αλλαγή νομισματικής πολιτικής  δεν μπορεί να γεφυρώσει τη βασική αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας που οξύνεται, ούτε να αποτρέψει τις συνεχείς θυσίες του λαού στο βωμό της ανταγωνιστικότητας…