Αλληλεγγύη.Ίσως η πιο μοδάτη πολιτική λέξη που “φορέθηκε” και το φετινό καλοκαίρι σε συναυλιακές εκδηλώσεις της περιοχής μας. Η τιμή της ποικίλει ανάλογα την περίσταση…

Στο Ξυλόκαστρο ας πούμε η «αλληλεγγύη» στο στόμα των «εθελοντών» μπορεί να στοιχίζει 12 ευρώ προκειμένου να «ξεγελάσουν» κοινό και εφορία… ενώ στο Κιάτο να είναι χορηγία κάποιας μεμονωμένης ομάδας “συνδημοτών” που αντιλαμβάνονται την «αλληλεγγύη» ως προκάλυμμα μικροπολιτικής , που υπόκειται σε διαδικασίες «δούναι» και «λαβείν»… 

Βεβαίως,ουδείς λέει κουβέντα για το αν η χαρακτηριζομένη ως αλληλέγγυα δράση είναι όντως αλληλέγγυα και από ποιούς προς ποιους;;, ούτε κοιτάμε αν μια δράση που μπορεί να είναι αλληλέγγυα κατ’ αρχήν ή στις προθέσεις της, λειτουργεί όντως ως αλληλεγγύη στην ευρύτερη κοινότητα μέσα στην οποία λαμβάνει χώρα…

Καλώς η κακώς, η λέξη “αλληλεγγύη” βγήκε από τα συρτάρια του υποσυνήδειτου της κοινωνίας και αυτό βολεύει… δια πάσα νόσο ,όμως η γενική αρχή «να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας», είναι μια αισχρή υποκρισία, ειδικά όταν οι λέξεις αυτές βγαίνουν από το στόμα ανθρώπων που κεφαλαιοποιούν την αναγνώριση που φέρνει η φιλανθρωπία τους για πολιτική και κοινωνική κερδοφορία…

Άλλωστε η φιλανθρωπία ασκείται από εκείνους που υπεροπτικά δηλώνουν «φίλοι του ανθρώπου»!

Προφανώς η αλληλεγγύη δεν είναι υποχρέωση, δεν είναι μια πράξη φιλανθρωπίας και ούτε περιορίζεται σε κάποιες ξεκομμένες στιγμές στο χρόνο ή σε θεαματικές κινήσεις βοήθειας συνανθρώπων μας. Αλληλεγγύη είναι ο κοινός αγώνας για να αντιμετωπιστεί η βαρβαρότητα. χωρίς να αναμένει κανείς κάποιο «σωτήρα»,ούτε εξαρτάται από γνωριμίες και διαπροσωπικές σχέσεις…

Με άλλα λόγια, αν είναι να μιλήσει κανείς για αλληλεγγύη, είναι απαραίτητο να εξηγήσει πρώτα για ποια κοινωνία πρόκειται, με ποιές πολιτικές δομές, με ποιούς οικονομικούς μηχανισμούς λειτουργεί και μετά να δούμε τί είναι αλληλεγγύη και πώς λειτουργεί πλέον αυτή ως δημόσια δράση.