Πέτρος Θεοτοκάτος :Το γράψιμο, ήταν πάντα ένα αντίβαρο στη μουσική μου…

Το Σάββατο 9 Νοέμβρη ο πολυχώρος Τέχνης και Πολιτισμού Barrio Nuevo Arte,στο Κιάτο,υποδέχεται ένα ξεχωριστό καλλιτέχνη,με ιδιότυπο  ύφος, με  σημαντική συνθετική και τραγουδιστική παρουσία στο χώρο του καλού ελληνικού τραγουδιού.

Ο Πέτρος Θεοτοκάτος περί ου ο λόγος διαμόρφωσε το δικό του στυλ και με το πρώτο του άλμπουμ το 1997 κέρδισε σύντομα την εκτίμηση του κοινού.

 Επέστρεψε δύο χρόνια αργότερα, με νέο δίσκο και τίτλο «η ελευθερία δε νικιέται», επιλέγοντας να μη συμβαδίσει με τις απαιτήσεις των δισκογραφικών εταιρειών που έψαχναν νέα χιτ και φυσικά νέα κέρδη.

Το 2013, 14 χρόνια μετά, η ελευθερία βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο. Τα δικαιώματα καταπατώνται και τα κεκτημένα παύουν να υφίστανται…                                                         Ο Πέτρος Θεοτοκάτος  γεννήθηκε το ’67, όταν το μαύρο πέπλο της χούντας είχε αρχίσει να σκεπάζει τον ελληνικό ουρανό και η λέξη ελευθερία φάνταζε με ουτοπία…

Τα πρώτα του μουσικά ερεθίσματα,στην ελληνόφωνη rock,τα πήρε ακούγοντας τον “πρίγκιπα”… τότε που ο Παύλος ο Σιδηρόπουλος άνοιξε το δικό του δρόμο…σε μια εποχή που κυριαρχούσαν το πολιτικό τραγούδι και η ανάλαφρη ποπ..Ο «Παύλος» ήταν ο βασικός λόγος που με «κέρδισε» ο ελληνικός στίχος,σημειώνει ο  Πέτρος Θεοτοκάτος...

-Πέτρο,ας ξεκινήσουμε από την αρχή…Ήταν για σένα στόχος η ενασχόληση με το τραγούδι ή το έφερε η ζωή; 

Πάντως από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γύρω απ τη μουσική γυρνούσα, πιάνο στα 5 μου, κιθάρα μετά, το συγκρότημα στο λύκειο. Τώρα που μου δίνεις την ευκαιρία να το σκεφτώ βλέπω πως ήταν στόχος, αν και πολλές φορές τον πολέμησα για να μην με καταπιεί και χάσω ας πούμε μια ελευθερία καλλιτεχνική που δε θα περιοριζόταν στη δισκογραφία και τη συνήθη καριέρα αλλά σε μια περισσότερο διευρυμένη καλλιτεχνική υπόσταση.


-Πρότυπα έχεις; Ή αν όχι πρότυπα με την ακριβή έννοια του όρου, υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζεις και παρακολουθείς το έργο τους ανελλιπώς

Έχω ακούσει πολύ μουσική και έχω αγαπήσει πολλά διαφορετικά πράγματα, δουλειές, προσωπικότητες, τις ιστορίες τους το μύθο τους, τον ήχο τους, είτε ήταν από τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, την Αθήνα τη Θεσσαλονίκη.

Στο διάστημα αυτό μέχρι σήμερα έχω χάσει κάποιες δουλειές τους, έχω παρακολουθήσει άλλες.

Ίσως δεν εντυπωσιάζομαι πια όπως παλιά, όμως παρακολουθώ και ενδιαφέρομαι για κάθε προσπάθεια.


-Βασικός άξονας στις δουλειές σου είναι ο λόγος… Γράφεις βιωματικά τραγούδια; Τι είναι αυτό που σε εμπνέει; 

Ότι με συγκινεί στις προσωπικές μου σχέσεις με τους ανθρώπους, κινήσεις και εκφράσεις ουσιαστικές, ποιητικές, ανθρώπινες κλπ. Πάντα με απασχολούσε το γράψιμο, ήταν πάντα ένα αντίβαρο στη μουσική μου, ένας συμπληρωματικός τρόπος έκφρασης, γι αυτό και έφτιαξα ένα μπλογκ που εκεί γράφω διάφορες ιδέες, κείμενα κλπ. 

Με μια φράση, τι τίτλο θα έδινες στην μέχρι τώρα πορεία σου, στο τραγούδι; 

“Αυτό που καίγεται” με την έννοια του διακαούς πόθου.


-Το νέο άλμπουμ που ετοιμάζεις διαφοροποιείται από τις προηγούμενες δουλειές σου, τόσο σε επίπεδο ύφους, όσο και σε επίπεδο στιχουργικής;

Δεν ξέρω ακόμη πως θα είναι στην ενορχήστρωση. Επίσης δεν ξέρω τι θα μπει τελικά σε ένα άλμπουμ μιας και το υλικό είναι πολύ μεγάλο, τραγούδια και μουσικές των τελευταίων 3 ετών. Σιγά σιγά στις πρόβες θα αποκαλυφθεί κι ο δίσκος.

Συνέντευξη του Πέτρου Θεοτοκάτου στον Γρηγόρη Δημόπουλο για το kavos news.gr                       

Google+ Linkedin