Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλάτου σήμερα και ευκαιρία είναι να ασχοληθούμε με τις ορθοπεταλιές των αυτοδιοικητικών αρχόντων της περιοχής μας κυριολεκτικά και μεταφορικά ,επιχειρώντας μια γρήγορη « ποδηλατοβόλτα» σε δυο δήμους της  Κορινθίας.

Ξεκινώντας απο το δήμο Βέλου – Βόχας παρότι βλέπουμε ότι είχαμε δυο ανεξαρτητοποιήσεις δημοτικών συμβούλων τόσο από την παράταξη του δημάρχου Θανάση Μανάβη όσο και απο του πρώην δημάρχου Αννίβα Παπακυριαάκου , εκτίμησή μας είναι ότι  δεν φαίνονται ικανές να δημιουργήσουν κλίμα αμφισβήτησης και ανησυχίας για κανέναν απο τους αρχηγούς των παρατάξεων.

Ειδικά ο νυν δήμαρχος απ’ ό,τι δείχνουν οι επικοινωνιακές κινήσεις του στο facebook το πάει… ορθοπεταλιά !

Σε θέματα καθημερινότητας έχει βρει το ρυθμό του και αυτό του δίνει  πολιτικές ανάσες να ψάχνει για το τρίποντο με το νερό ή να εντάξει προς χρηματοδότηση κάποιο άλλο εμβληματικό έργο που θα του δώσει άλλον αέρα να διαχειριστεί τη δύσκολη συνέχεια.

Αντίθετα στο Κιάτο οι ρυθμοί του «πρωταθλητή» Σταματόπουλου θυμίζουν το «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι »…για να ενισχύσουμε και την αστική κτηνοτροφία στο Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής!

Αυτό αναδείχθηκε στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου αλλά και στην καθυστερημένη λογοδοσία της δημοτικής αρχής , που την σημάδεψαν τόσο οι σιωπές των απόντων υπευθύνων αντιδημάρχων σε «καυτά» ερωτήματα της μειοψηφίας όσο και η γνωστή στρεψοδικοπανουργία του δημάρχου,  που ως  «τροπαιούχος  του άδειου λόγου»  έριχνε τις ευθύνες για το βάλτωμα των έργων και το διπλασιασμό του κόστους υλοποίησής τους στις ελλείψεις μηχανικών της τεχνικής υπηρεσίας.

Βεβαίως ο Σπύρος ως άριστος γνώστης που είναι σε ότι έχει να κάνει με το ποδήλατο αλλά και με την πολιτική γνωρίζει ότι η διαχείριση των έργων είναι σαν το πετάλι του ποδηλάτου…

Όταν βαλτώνεις, πέφτεις…

Μια και το ‘φερε ο λόγος όμως περί λογοδοσίας οφείλουμε να πούμε ότι και σε αυτή την συνεδρίαση άλλος έκλεψε την παράσταση , επιβεβαιώνοντας τα κείμενα του σημαντικού Έλληνα κοινωνιολόγου Ευάγγελου Λεμπέση για την «τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στον σύγχρονο βίο » , όταν μας ανέλυσε τη σχέση κόστους-ωφέλειας των ναυαγοσωστών λέγοντας ότι είναι προτιμότερο να πληρώνουμε πρόστιμο παρά να τους προσλαμβάνουμε!

Από μια πρώτη άποψη βέβαια αν υιοθετήσουμε την οπτική Λεμπέση τότε πρέπει να παραδεχθούμε ότι η βλακοκρατία είναι ευεργετική για την κοινωνία διότι χωρίς αυτή δε θα υπήρχε εκμετάλλευση και χωρίς την εκμετάλλευση δεν θα υπήρχε πολιτισμός.

Επιπροσθέτως αν δεν υπήρχαν οι βλάκες πως θα υπήρχαν οι ευφυείς δήμαρχοι να υπόσχονται τουριστική ανάπτυξη με golden visa στο γήπεδο του Πέλοπα ή να μοιράζουν λευκές επιταγές σε απευθείας αναθέσεις για εκμαγεία έργων  του Λυσίππου;

Ο βλάκας , λοιπόν , είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών…γιαυτό έχει και  ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν με την ιδιότητα του  “κοινωνικού αναρριχητικού” αποκτά ηγετική θέση στη δημόσια ζωή η οποία περνάει μέσα απο την αγελοποίηση των δημοτικών συμβούλων και μπορεί  να φθάσει ορθοπεταλιά ακόμη και μέχρι του αξιώματος του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου!

Όπως και να έχουν τα πράγματα όμως με τους βλάκες, η ζωή είναι σαν το ποδήλατο, πάει μόνο μπροστά κοιτάζοντας την επόμενη μέρα…