Μόνο τρεις ημέρες μας χωρίζουν από την κορυφαία στιγμή που  θα παραμερίσουμε το παραβάν και θα βρεθούμε ενώπιοι ενωπίοις με τα ψηφοδέλτια στο χέρι για να δηλώσουμε παρών στο μέλλον που έρχεται για τον τόπο μας και εν προκειμένω για τον Δήμο Σικυωνίων.

Την Κυριακή,λοιπόν,οφείλουμε να επιλέξουμε ποιον δήμο και ποια αυτοδιοίκηση θέλουμε…

Σε όλο το προηγούμενο διάστημα δεχτήκαμε καταιγισμό μηνυμάτων και προεκλογικού υλικού,κυρίως από πρωτοεμφανιζόμενα εκλογικά σχήματα, που σε πολλές περιπτώσεις παρέπεμπαν σε εκθέσεις ιδεών μιας ανέφικτης πραγματικότητας.

Βεβαίως, πολλοί ισχυρίζονται ότι «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» – στην αυτοδιοίκηση όμως η  αποδοχή αυτής της έννοιας  είναι τόσο αληθής όσο ότι «η ζωγραφική είναι ανακατεμένα χρώματα με πινέλο»

Η Αυτοδιοίκηση είναι χώρος εφαρμοσμένης πολιτικής,με μετρήσιμα αποτελέσματα και ρεαλιστικές προτάσεις τόσο για την επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας του πολίτη όσο και για τις προϋποθέσεις ανάπτυξης ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος τοπικής οικονομίας.

Σε ότι αφορά την δημοτική αρχή Σταματόπουλου προφανώς έχει μετρήσιμα αποτελέσματα που αφενός κατατάσσουν τον Δήμο Σικυωνίων ανάμεσα στους Πρώτους Πανελλαδικά στην Απορρόφηση Ευρωπαϊκών Χρηματοδοτήσεων και αφετέρου έχει γίνει το ζωντανό παράδειγμα σε αυτό που σήμερα λέμε Ανταγωνιστική πόλη – Δήμος.

Ποιος αμφιβάλει ότι στο Κιάτο ,κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες,δημιουργήθηκαν  συνθήκες τοπικής οικονομίας  που βασίζονται στη διάδραση των νυχτερινών ωρών όπου οι άνθρωποι συναντιούνται, διασκεδάζουν, καταναλώνουν και παράγουν οικονομικό αποτέλεσμα μέσα σε ένα πλαίσιο εντεινόμενου διατοπικού ανταγωνισμού ;

Αναλογιστείτε  πόσο εισόδημα εισρέει στην τοπική μας οικονομία όταν σύμφωνα με την Eurostat ,το 2017, τα νοικοκυριά στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δαπάνησαν το 8,5% της συνολικής καταναλωτικής τους δαπάνης για αναψυχή και πολιτισμό…

Σε ότι αφορά τις άλλες αυτοδιοικητικές παρατάξεις η επίκληση του «διαφορετικού» που δεν έχει συγκροτημένη άποψη εφαρμοσμένης πολιτικής και κοστολογημένο σχέδιο που να εντάσσεται σε συγκεκριμένες δημόσιες ή ευρωπαϊκές πηγές χρηματοδότησης , το μόνο που επιτυγχάνει είναι να λειτουργεί ατομικά και αυτάρεσκα!

Όσο και αν εμφανίζουν μια επίφαση «νεωτερικότητας»,στην ουσία είναι η επανάληψη ενός παλιού μηχανιστικού μοντέλου που υποδηλώνει την αγωνιώδη προσπάθεια πολιτικής αναρρίχησης προσώπων που στο δημόσιο βίο δεν έχουν να επιδείξουν έργο που κρίνεται στα πεδία της πολιτικής δημιουργίας, της διάθεσης προσφοράς και όχι του αρμέγματος της αγελάδας…

Φορείς του νέου είναι όσοι πραγματικά έδειξαν ήθος, εργατικότητα, παρήγαγαν ιδέες, συγκρούστηκαν με κατεστημένες αντιλήψεις, αντιπαρατέθηκαν, δε συμβιβάστηκαν, ήταν παρόντες και μίλησαν στα αγροτικά ζητήματα, δε σιώπησαν αποδεχόμενοι τετελεσμένα της περιφερειακής διοίκησης…

Αυτοί βλέπουν τις ιδέες τους να δικαιώνονται γιατί η πολιτική πέρα από τέχνη του εφικτού, όταν συνυφαίνεται με επαρκές μορφωτικό επίπεδο, είναι και πρόβλεψη για την δυναμική εκδοχή του μέλλοντός μας…