Σε συνέντευξή του στο CNN Greece ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας εκτίμησε ότι η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ λειτούργησε ως θρυαλλίδα για το ξέσπασμα της λαϊκής αγανάκτησης στις ΗΠΑ. «Το βασικό συμπέρασμα είναι, αυτό που έχει γίνει και σύνθημα: Καπιταλισμός σημαίνει: “Δεν μπορώ να αναπνεύσω”», είπε χαρακτηριστικά.

Ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ επισήμανε αναφορικά με το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, ότι «το βασικό δεν είναι το ύψος του “πακέτου”, για το οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση της ΝΔ κι από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ που μιλά για “θετική εξέλιξη”, αλλά το ποιος θα πληρώσει τελικά τον λογαριασμό, όπως επίσης και το πού θα πάνε αυτά τα χρήματα».

Ο κ. Κουτσούμπας υπογράμμισε ότι: «Η πανδημία επέδρασε σαν καταλύτης, αλλά η καπιταλιστική κρίση προέκυψε από την “κανονικότητα” του καπιταλιστικού συστήματος».

Για τα ελληνοτουρκικά ο Δημήτρης Κουτσούμπας υποστήριξε ότι έρχεται «πολύ κοντά ένα θερμό επεισόδιο, το οποίο εκτιμάμε πως με τη σειρά του θα στρώσει το τραπέζι της διαπραγμάτευσης για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου, που ήδη σερβίρεται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ».

Τέλος, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ ανέφερε: «Ο σοσιαλισμός δεν είναι απλά ένα όραμα και μάλιστα διαψευσμένο. Είναι μία επείγουσα και ρεαλιστική κοινωνική αναγκαιότητα».

Αναλυτικά η συνέντευξη του Δημήτρη Κουτσούμπα στο CNN Greece:

– Μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, οι ΗΠΑ συνταράσσονται από μια κοινωνική έκρηξη. Ποια είναι η δική σας ερμηνεία για τα γεγονότα;

– Η δολοφονία του Αφροαμερικάνου Φλόιντ, από λευκό αστυνομικό, λειτούργησε ως θρυαλλίδα για το ξέσπασμα της λαϊκής αγανάκτησης που σιγόβραζε. Σε αυτό το ξέσπασμα, μαζί με την κρατική βία, επιδρούν κι άλλοι παράγοντες, όπως οι 100.000 νεκροί από τον κορωνοϊό -με τους περισσότερους να ανήκουν στα φτωχά λαϊκά στρώματα που δεν είχαν πρόσβαση στις δομές υγείας- αλλά και η έκρηξη της ανεργίας, της φτώχειας. Την ίδια ώρα που οι ΗΠΑ μετρούν 40 εκ. ανέργους, 600 Αμερικανοί επιχειρηματίες αύξησαν την περιουσία τους κατά 434 δισ. δολάρια! Αυτό το “κοκτέιλ” αντιθέσεων βέβαια προϋπήρχε, το δημιούργησαν με την πολιτική τους τόσο οι κυβερνήσεις των Ρεπουμπλικάνων, όσο κι αυτές των Δημοκρατικών. Ο μύθος του αμερικάνικου ονείρου καταρρέει.

Η φτώχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο ρατσισμός, η ένταση της κρατικής βίας απέναντι στον αμερικάνικο λαό είναι η άλλη όψη των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων και πολέμων των ΗΠΑ σε βάρος των λαών. Άρα το βασικό συμπέρασμα είναι, αυτό που έχει γίνει και σύνθημα: Καπιταλισμός σημαίνει: «Δεν μπορώ να αναπνεύσω».

Η αλληλεγγύη στον αμερικάνικο λαό, που βρίσκεται στους δρόμους ακόμα και για στοιχειώδεις αστικές ελευθερίες, η καταδίκη της ρατσιστικής και κρατικής βίας από τους εργαζόμενους, τους νέους της χώρας μας, είναι βέβαια σε πλήρη αντιδιαστολή με τη στάση της κυβέρνησης ΝΔ, που ορισμένα στελέχη της έφτασαν στο σημείο να επικροτούν το όργιο καταστολής του Τραμπ. Είναι, όμως, σε πλήρη αντίθεση και με τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει πάθει αφωνία για την κυβέρνηση Τράμπ, πολύ περισσότερο για το σύστημα που είναι εκτροφείο ρατσισμού και εγκλημάτων. Λογικό, συνεχίζουν να δίνουν τα διαπιστευτήριά τους και οι δύο, ως «προτιμώμενοι» και «προβλέψιμοι» εταίροι της αμερικάνικης κυβέρνησης.

Ποιος πληρώνει το λογαριασμό
– Το ΚΚΕ εκφράστηκε αρνητικά για την πρόταση της Κομισιόν για το Ταμείο Ανάκαμψης. Θα μπορούσατε να εξηγήσετε αυτήν την τοποθέτησή σας;

– Οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης, οι οποίοι προέρχονται από τις τσέπες των ευρωπαϊκών λαών, δεν έχουν στόχο να ανακάμψουν οι μισθοί, οι συντάξεις, οι παροχές στην υγεία, στην παιδεία, αλλά τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Γι’ αυτό και θα κατευθυνθούν στους επιχειρηματικούς ομίλους των κλάδων που ιεραρχεί η ΕΕ από κοινού με τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της.

Άρα, το βασικό δεν είναι το ύψος του «πακέτου», για το οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση της ΝΔ κι από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ που μιλά για «θετική εξέλιξη», αλλά το ποιος θα πληρώσει τελικά το λογαριασμό, όπως επίσης και το πού θα πάνε αυτά τα χρήματα. Γιατί πακέτα κι επιδοτήσεις από την ΕΕ έχουν ξαναδοθεί.

Θυμάστε παλιότερα τον πακτωλό χρημάτων που έδινε η ΕΕ για να καταστρέφεται η ελληνική αγροτική παραγωγή; Τα περίφημα ΕΣΠΑ που πήγαν τα προηγούμενα χρόνια; Μήπως σε έργα αναγκαία για την προστασία της υγείας και της ζωής του ελληνικού λαού ή στους μεγάλους επιχειρηματίες; Τα πολυδιαφημισμένα «προγράμματα επιδότησης της εργασίας» πρώτη φορά τα βλέπουμε; Όχι. Ουσιαστικά δίνεται μπόλικο ζεστό χρήμα στη μεγάλη εργοδοσία για να αγριέψει κι άλλο η αγορά εργασίας σε βάρος των εργαζομένων, να γενικευτεί η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, να μειωθούν κι άλλο οι μισθοί μέχρι και 20%, να ανακυκλώνεται η ανεργία. Τέτοια προγράμματα εφαρμόστηκαν από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις. Χιλιάδες εργαζόμενοι από την κοινωφελή εργασία, τα voucher απασχολήθηκαν για λίγους μήνες κι έμειναν χωρίς δουλειά. Το ίδιο θα γίνει με το πρόγραμμα SURE. Αυτά τα δήθεν «αναπτυξιακά πακέτα», όμως, πάνε πακέτο με νέα αντιλαϊκά μέτρα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των «μνημονίων διαρκείας» της ΕΕ.

Κρίση του καπιταλισμού
– Πόσο βαθιά προβλέπετε την ύφεση της ελληνικής οικονομίας; Μπορούν να τη μετριάσουν τα κυβερνητικά μέτρα; Έχουμε κάποια δεδομένα για το πώς θα επηρεαστεί επιπλέον η ελληνική οικονομία σε σχέση με τις άλλες οικονομίες της ΕΕ και της Ευρωζώνης;

– Πρώτα έχτισαν την ελληνική οικονομία πάνω στα πήλινα πόδια του τουρισμού και των μεταφορών, καθιστώντας την «διπλά» ευάλωτη και τώρα τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, σαρώνοντας ό,τι δικαίωμα είχε απομείνει στους εργαζόμενους. Για να είμαστε σαφείς.

Η Ελλάδα δεν είχε στρεβλό «μοντέλο». Είχε και έχει την οικονομία που υπαγορεύουν οι ανάγκες αυτών που την ελέγχουν, δηλαδή των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οι δείκτες για την καπιταλιστική οικονομία διεθνώς έδειχναν επιβράδυνση πριν την εκδήλωση της πανδημίας. Αυτή επέδρασε σαν καταλύτης, αλλά η καπιταλιστική κρίση προέκυψε από την «κανονικότητα» του καπιταλιστικού συστήματος. Κανένα µείγµα διαχείρισης δεν μπορεί να αποτρέψει την εκδήλωσή της.

Η υιοθέτηση επεκτατικής-κεϊνσιανής πολιτικής, δηλαδή η μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση για την έξοδο από την κρίση, που είναι αναγκαία για την καπιταλιστική οικονομία, δεν θα φέρει μια τέτοια δυναμική ανάπτυξη, από την οποία κάπως θα ωφεληθούν και οι εργαζόμενοι.

Αυτή η επεκτατική πολιτική, που την ακολουθεί η κυβέρνηση και η ΕΕ δε συνιστά φιλολαϊκή στροφή. Αποδεικνύει πως το αστικό κράτος, όχι μόνο δεν είναι «πάνω από τάξεις», αλλά παρεμβαίνει με απόλυτο κριτήριο τη σωτηρία της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Αυτή η διαπίστωση είναι βασική και απαντάει σε αυτό που φαίνεται αντιφατικό σε ορισμένους που αναρωτιούνται: Πώς γίνεται η ΝΔ να εφαρμόζει επεκτατική πολιτική; Γίνεται. Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ δήλωνε υπέρμαχος της κεϊνσιανής πολιτικής, εφάρμοσε την περιοριστική πολιτική.

Το θέμα είναι ότι πάλι την πληρώνει ο «συνήθης ύποπτος». Αυτό κωδικοποιείται από τους μνημονιακούς νόμους που παραμένουν σε ισχύ και τις ΠΝΠ, που ήρθαν και κούμπωσαν πάνω σε αυτούς τους νόμους.

Πολύ κοντά θερμό επεισόδιο
– Ποια είναι η εκτίμηση του ΚΚΕ για τα ελληνοτουρκικά μετά το επεισόδιο στο Έβρο και μπροστά στο ενδεχόμενο να ξεκινήσει η Τουρκία έρευνες για υδρογονάνθρακες νοτίως της Κρήτης;

– Τα ελληνοτουρκικά στην πραγματικότητα αφορούν στην αντιπαράθεση της αστικής τάξης της Τουρκίας με αυτή της Ελλάδας στο Αιγαίο, συνολικά στην ευρύτερη περιοχή, όπου εξελίσσονται οι επικίνδυνοι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας και της Τουρκίας, σχεδιασμοί για το ποιος, ποια ισχυρή καπιταλιστική δύναμη θα έχει το πάνω χέρι στους ενεργειακούς δρόμους. Άρα, λοιπόν, πρέπει να βλέπουμε όλη την εικόνα μέσα στην οποία η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της και με τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο που έθεσαν σε αμφισβήτηση το πρωτόκολλο του 1926 και τη συνθήκη τη Λοζάνης, αλλά και με τα σχέδιά της να ξεκινήσει έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ενεργοποιώντας το ανυπόστατο τουρκολυβικό σύμφωνο.

Καταλαβαίνει κανείς ότι όλα αυτά φέρνουν πολύ κοντά ένα θερμό επεισόδιο, το οποίο εκτιμάμε πως με τη σειρά του θα στρώσει το τραπέζι της διαπραγμάτευσης για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου, που ήδη σερβίρεται από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Βέβαια λύση δεν είναι ούτε η πολεμική εμπλοκή ούτε τα παζάρια με την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, που θα πάρουν αμπάριζα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Η λύση βρίσκεται στην πάλη για την ειρήνη και τη φιλία των λαών, για την απεμπλοκή από τα σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Γιατί -παρά τα όσα υποστηρίζουν η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα-εγγυητές της ειρήνης και της σταθερότητας δεν μπορούν να είναι αυτοί που έχουν βάλει φωτιά στην περιοχή μας, που καταπιέζουν και δολοφονούν τον ίδιο τους το λαό.

Επείγουσα ανάγκη ο σοσιαλισμός
– Στις ομιλίες σας αναφέρεστε συχνά στην επικαιρότητα του σοσιαλισμού. Πώς απαντάτε στους πολίτες που πιστεύουν ότι ο σοσιαλισμός είναι ένα διαψευσμένο όραμα του χτες;

– Αν σήμερα ρωτήσουμε μια λαϊκή οικογένεια τι χρειάζεται για να ζήσει, να μεγαλώσει τα παιδιά της θα μας πει τα αυτονόητα. Να έχει σταθερή δουλειά, αξιοπρεπή μισθό, δωρεάν υψηλού επιπέδου υγεία, μόρφωση για τα παιδιά χωρίς να πληρώνει, πολιτισμό, αθλητισμό, ζωή σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον, αλλά και ειρήνη, συνεργασία με όλους τους λαούς. Μπορεί ο καπιταλισμός να καλύψει αυτές τις ανάγκες; Ούτε στην Δευτέρα Παρουσία.

Δείτε μόνο τι έγινε μέσα στην πανδημία. Μαζί με τα συστήματα υγείας κατέρρευσε και ο μύθος της παντοδυναμίας του καπιταλισμού. Κι αν ένα πράγμα αποδείχτηκε είναι πόσο χρήσιμοι είναι οι βιομηχανικοί εργάτες, οι γιατροί και οι νοσηλευτές, οι διανομείς και οι υπάλληλοι. Αυτοί μας κράτησαν «ζωντανούς» και όχι οι βιομήχανοι, οι κλινικάρχες και οι τραπεζίτες.

Κι όσο για τα μεγάλα λόγια περί της αστικής δημοκρατίας και της ελευθερίας στον καπιταλισμό σε σύγκριση με το σοσιαλισμό, όλα αυτά καταρρέουν μπροστά στην κρατική βία και τρομοκρατία στις ΗΠΑ, στις άλλες καπιταλιστικές χώρες.

Καμιά πολιτική δύναμη ούτε αυτές που πίνουν νερό στο όνομά του καπιταλισμού, ούτε αυτές που -στο όνομα του «εφικτού»- ενσωματώθηκαν στο σύστημα έχουν σήμερα σχέδιο που έστω σε μια προοπτική μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες. Το ΚΚΕ όμως έχει τέτοιο σχέδιο, είναι η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της οικονομίας, η εργατική εξουσία, ο σοσιαλισμός. Γιατί κριτήριο για την παραγωγή που θα αξιοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητες της χώρας μας δεν θα είναι τα κέρδη μίας χούφτας μετόχων, αλλά η λαϊκή ευημερία.

Συνεπώς, ο σοσιαλισμός δεν είναι απλά ένα όραμα και μάλιστα διαψευσμένο. Είναι μία επείγουσα και ρεαλιστική κοινωνική αναγκαιότητα. Ο σοσιαλισμός, οπλισμένος από τα συμπεράσματα, τη θετική και αρνητική πείρα από την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησής του, έρχεται αντικειμενικά επιθετικά στο προσκήνιο.

Οι τεράστιες κατακτήσεις που γνώρισαν οι λαοί στις σοσιαλιστικές χώρες λάμπουν ακόμα περισσότερο στη σκιά της πανδημίας. Και εκεί ακόμη, αν κάτι τελικά διαψεύστηκε δεν είναι ο σοσιαλισμός, αλλά η χρησιμοποίηση των παλιών εργαλείων του καπιταλισμού για να λυθούν τα προβλήματα του σοσιαλισμού, με τα οποία για πρώτη φορά αναμετρήθηκε αυτό το σύστημα.