Κατώτερη του αναμενομένου θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί  η  χθεσινή εμφάνιση  του Θάνου Δούρου στην παρουσίαση των δεκαπέντε πρώτων ονομάτων που στελεχώνουν τον συνδυασμό της νεοσύστατης επιμελητηριακής παράταξης «κορινθιακό επιχειρείν»  εν όψει των επιμελητηριακών εκλογών στην Κορινθία

Όσο και να θέλει κάποιος να είναι επιεικής μαζί του αναγνωρίζοντας ότι για πρώτη φορά σηκώνει το ειδικό βάρος μιας προεδρικής υποψηφιότητας  για το επιμελητήριο δεν μπορεί να μην του καταλογίσει ότι χθες έδειχνε σαν να βρισκόταν σε Γενική Συνέλευση των μετόχων της εταιρείας  που εργάζεται και όχι σε εναρκτήρια προεκλογική εκδήλωση.

Ίσως να έφταιγε  για αυτό η δομή του κειμένου που σίγουρα δεν ήταν στα μέτρα ενός υποψήφιου προέδρου και αυτό τον ανάγκασε καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας του να μην κοιτάξει ποτέ στα μάτια το ακροατήριο , με συνέπεια να στερηθεί τόσο την αμεσότητα του ομιλητή όσο και την δυναμική των λεκτικών και μη λεκτικών μηνυμάτων που θα έδιναν και το διακριτό στίγμα της δικής του παρουσίας σε αυτό προεκλογικό σκηνικό

Βεβαίως ο κ. Δούρος έχει ακόμα χρόνο να μάθει ότι η γλώσσα του σώματος παίζει πρωταρχικό ρόλο αν θέλει να μεταδώσει δυναμισμό στην υποψηφιότητά του και να εμπνεύσει τους υποψηφίους του , που χθες τουλάχιστον έδιναν την εντύπωση οτι δεν ήξεραν που βρισκόταν..

Σε αυτό που κατά την εκτίμησή μας δεν έχει καθόλου χρόνο είναι να αποβάλει άμεσα τον ποντιοπιλατισμό  και να καταλάβει ότι σε αυτες τις εκλογες δεν μπορεί να είσαι «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ »

Παραδείγματος χάριν, δεν μπορείς  να λες «επιθυμούμε ο θεσμός να επανακαθόρισει τον ουσιαστικό του ρόλο , την σημαντικότητά του και την παρεμβατικότητά του στον πολιτικό διάλογο  » , δηλαδή να αποδέχεσαι ότι το Επιμελητήριο δεν είναι ένα θεσμικό σχήμα χωρίς πολιτικό ρόλο , και την ίδια στιγμή να λες « μακριά απο στείρες αντιπαραθέσεις» όταν πρόκειται για καίρια προβλήματα δημοκρατίας , που τα τελευταία τρία χρόνια αμαύρωσαν τον επιμελητηριακό θεσμό στην Κορινθία και προφανώς αποτελούν το κορυφαίο διακύβευμα αυτών των εκλογών.

Εξάλλου όπως έλεγε και ένας κορυφαίος διανοητής: η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας.