Εξίσου επικίνδυνη με τον κορονοϊό τείνει να εξελιχθεί και να είναι η αντιμετώπισή του ως ευκαιρίας για μεταρρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με ένα γαϊτανάκι που πλέκεται γύρω από την κλιματική αλλαγή, και τη… δημοκρατία. Δύο πεδία για άγρια κερδοφορία το ένα, και εξίσου άγριο οπορτουνισμό το άλλο. Ετσι, άνοιξε η βεντάλια εκβιαστικά κι απότομα μεταξύ συνωμοσιολόγων της απαισιοδοξίας κι ευκαιριολάγνων της αισιοδοξίας. Η απόσταση και η αποφυγή του συγχρωτισμού αρχίζει τώρα να εμφανίζεται ως ωμή πραγματικότητα του αβυσσαλέου χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Στις μεγαλουπόλεις της Γης, με οικογένειες εργαζομένων στοιβαγμένους σε πολυκατοικίες και ουρανοξύστες, η ατμόσφαιρα λένε πως καθάρισε λόγω εγκλεισμού. Την ίδια στιγμή, πλάκωσαν πεινασμένοι αρουραίοι σε αναζήτηση τροφής, και καπάκι οι επενδυτές των χρηματιστηρίων, που βρήκαν ευκαιρία να πλασάρουν οράματα για έναν πλανήτη στα μέτρα τους, δήθεν αγαθοεργώντας για ένα περιβάλλον καθαρό από ανθρώπους, και κατά περίσταση γεμάτο από χρήσιμους καταναλωτές. Είτε ανθρώπους είτε ποντίκια.
Στη δε καινούργια συζήτηση περί της επιστροφής στην αντιλαϊκή καταραμένη κανονικότητα της αστικής δημοκρατίας, για αρκετό καιρό θα παίζει το παραμύθι ότι η αγορά θα γεμίσει λεφτά με το τσουβάλι, και οι λαοί ξανά με χρέη από δανεικά, πάλι με το τσουβάλι.
Καθώς ο κορονοϊός λόγω ευκολίας μετάδοσής του μετατράπηκε σε χειραγωγημένο φόβο και μεγάλες μάζες αμύνθηκαν πειθαρχώντας, αυτοί που νοιάζονται για τη δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς εκμεταλλεύονται την κατεύθυνση αυτής της πειθαρχίας στο επίπεδο της υπακοής στα κελεύσματα των αφεντικών. Μεγάλοι κερδισμένοι είναι αυτοί που πρόσφεραν την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να είσαι ελεύθερος και έγκλειστος μαζί. Τα κέρδη πέρα από οικονομικά είναι πρωτίστως εξουσιαστικά και πολιτικά, καθώς ο κορονοϊός εργαλειοποιήθηκε ως ένα είδος μαγικού αυλού, που μπορεί να οδηγήσει σ’ έναν τεχνητό παράδεισο.
Ακούγεται παράξενο πως για την αποδοχή της άθλιας υπερεκμεταλλευτικής τηλεργασίας, τηλεκπαίδευσης, τηλε γενικώς, αξιοποιούνται ειδήσεις σαν κι αυτές: Νέα εστία μόλυνσης με δεκάδες κρούσματα βρέθηκε σε αποθήκη, εργοστάσιο, βιοτεχνία κ.λπ., εκεί δηλαδή που η αναγκαία χειρωνακτική μάζα εργαζομένων βρίσκεται αντιμέτωπη με τις τεράστιες ελλείψεις σε μέτρα ασφάλειας και υγιεινής. Αλλωστε, όση και διά βίου τηλεκπαίδευση να προσφερθεί, κανείς από αυτούς, τους ατομικώς υπεύθυνα άτυχους, δεν θα μπορούσε να μετατραπεί σε χρηματιστή, που εμπορεύεται άυλα αγαθά στα μικρά και μεγάλα χρηματιστήρια.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη προοπτική καινούργιας εργασίας για μακροχρόνια άνεργους, που μπορούν να δουλεύουν για το επίδομά τους, δήθεν εποπτεύοντας διπλανούς και γειτόνους σε πάρκα, δρόμους και μαγαζιά, που δεν τηρούν τα μέτρα. Η καταραμένη κανονικότητα δεν είναι επιστροφή στην αστική ρουτίνα. Είναι επιστροφή στην καταπίεση συνολικότερα του κόσμου της εργασίας, έως ότου οι διαφεντευτές της τεχνητής νοημοσύνης καταφέρουν να αυτοματοποιήσουν την κοινή νοημοσύνη, πριν ξοδέψουν για ρομπότ.
Η επόμενη μέρα του κορονοϊού είναι στο βάθος της η χτεσινή. Προετοιμάζει το μεγάλο πόλεμο, κυριολεκτικά προληπτικό, για να αποφευχθεί η μεγάλη επανάσταση των λαών, καθώς συνειδητοποιούν ότι εκβιάζονται να ζουν ως ελεύθεροι πολιορκημένοι μιας νέας πλουτοκρατίας, ικανής να πουλάει, λόγω κρίσης, αρουραίους για μεζέ.
*Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη» του Σαββατοκύριακου, 30–31 Μάη 2020
