Η Εφημερίδα (Του Χρήστου Καλαντζή)


Κυριακή πρωί. Ξέρετε τώρα είναι το επιστέγασμα της εβδομαδιαίας προσπάθειας! Θαρρείς πως θα ξυπνήσεις λίγο αργότερα, πως θα ξεκουραστείς λίγο παραπάνω! Άλλοτε συμβαίνει κι άλλοτε πάλι όχι. Συνήθως όμως αποτελεί μια μέρα ξεκούρασης. Κάπως έτσι κι εγώ σηκώθηκα, έφτιαξα καφέ, πήρα την εφημερίδα παραμάσχαλα και κάθισα δίπλα στο τζάκι.
Στο σπίτι ησυχία ακόμα. Ήταν πρωί βλέπετε κι έτσι μπορούσα να διαβάσω χωρίς περισπασμούς. Η εφημερίδα έχει άλλη γοητεία βρε παιδί μου. Δεν είναι σαν την τηλεόραση, τα τηλεπαράθυρα, δεν είναι χώρος στιγμιαίας δημοκρατίας και φευγαλέας άποψης! Δεν είναι χώρος εντυπωσιασμού, δεν είναι ο βομβαρδισμός της πληροφορίας του διαδικτύου! Η εφημερίδα είναι.. πώς να το πω… παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Εσύ και το χαρτί, εσύ κι ο συγγραφέας του προς ανάγνωση άρθρου! Κι αν δεν το πολυκαταλαβαίνεις;; Το ξαναδιαβάζεις, το ξαναδιαβάζεις… κατανοώντας κάθε φορά διαφορετικές πτυχές του.
Κάπως έτσι κι εγώ άρχισα το ξεφύλλισμα. «Φωτιές στο Λος Άντζελες», «Πέθανε ο Σημίτης», «Ο επόμενος πρόεδρος της δημοκρατίας»! Διαφορετικός κόσμος, διαφορετικές ειδήσεις!
-«Ο καθείς με το βιολάκι του…» σκέφτηκα και συνέχισα το ξεφύλλισμα!
-«30 Δισεκατομμύρια λέει από το ταμείο ανάκαμψης για την Ελλάδα» σταμάτησα κατεπειγόντως το ξεφύλλισμα κι άνοιξα το e-banking!!
-«Δεν μπορεί κάτι θα έχει πέσει και στον δικό μου λογαριασμό» συλλογίστηκα στιγμιαία!
-«30 δις διά Δέκα εκατομμύρια Έλληνες κάτι ψιλά αναλογούν και σ’ εμένα!»
Μόλις έπιασα το κινητό χτύπησε μήνυμα από τη ΔΕΗ. Ο λογαριασμός σας λήγει 14/1! Κυριακάτικα με θυμήθηκαν οι αθεόφοβοι;;; Κι ο τραπεζικός λογαριασμός;;; Αμετακίνητος!!! Μπετόν!!
Ξανάπιασα την εφημερίδα μήπως είχα διαβάσει κάτι λάθος! Όχι, όχι… 30 δις για την Ελλάδα από το ταμείο ανάκαμψης.
-«Ωραία, ας διαβάσω και τα ψιλά γράμματα τώρα.»
Κάμποσα για τον ψηφιακό μετασχηματισμό, για υποδομές, για εξοπλισμούς, για παιδεία για υγεία…,για.., για..!! Προσπάθησα να κατατάξω τον εαυτό μου σε κάποια χρηματοδοτούμενη κατηγορία. Μάταιος κόπος!! Ξένο σώμα!!
Άλλαξα άρθρο, ξανά άλλαξα άρθρο, η ώρα πέρασε. Σιγοσκούντησα τα ξύλα στο τζάκι, λίγη φλόγα ξεπήδησε και στη σκέψη μου ήρθε ξανά το άρθρο της χρηματοδότησης παράλληλα με το σήμα του μετρό της Θεσσαλονίκης!
-Ξένο σώμα βρε μ!
Διαβάζω λίγο παρακάτω.. «ο πρωθυπουργός κρατά κλειστά τα χαρτιά του για τον πρόεδρο της δημοκρατίας..»
-«Καλά μόνος του θα αποφασίσει;;» σκέφτηκα,
-«Κι οι υπόλοιποι εκπρόσωποι τι κάνουν;; Τις γλάστρες;; Δηλαδή όποιον τους πασάρει θα τον ψηφίσουν;;; Τι στο καλό δημοκρατία είναι αυτή;;; Του ενός;;;»
-Ξένο σώμα βρε μ!
Ρούφηξα μια γουλιά καφέ. Αγαλλίαση αυτή η ενσωμάτωση της καφεΐνης!!
Ξένο σώμα βρε μ, η κοινωνία των πολιτών στην κοινωνία των πολιτικών… και συνέχισα το ξεφύλλισμα!