Η Βιολέτα Πάρα «πήγε στον ουρανό» πρόλαβε όμως, μπήκε και έμεινε στην καρδιά μας

Η Βιολέτα Πάρα «πήγε στον ουρανό» πρόλαβε όμως, μπήκε και έμεινε στην καρδιά μας

«Γράφε όπως θέλεις, χρησιμοποίησε όποιους ρυθμούς σου βγαίνουν, δοκίμασε διαφορετικά όργανα, κάτσε στο πιάνο, κατάστρεψε το μέτρο, φώναξε αντί να τραγουδήσεις, φύσα την κιθάρα και χτύπα το κόρνο. Μίσησε τα μαθηματικά κι αγάπησε τους στροβίλους. Η δημιουργία είναι ένα πουλί που δεν έχει σχέδιο πτήσης, που ποτέ δεν θα πετάξει σε ευθεία γραμμή». Αυτό το μότο χρησιμοποίησε σε όλη της  τη ζωή η Βιολέτα Πάρα (1917-1967) . Μία γυναίκα που έδειξε τον δρόμο για πολλούς καλλιτέχνες…

Η Βιολέτα Πάρα γεννήθηκε σε ένα φτωχό χιλιανό χωριό στις 4 Οκτωβρίου του 1917. Η ζωή της ποτέ δεν υπήρξε εύκολη, αντίθετα όλη της η ύπαρξη ήταν ένας συνεχής και σκληρός αγώνας. Ασχολήθηκε με το προοδευτικό κίνημα και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Χιλής. Συνθέτης, τραγουδίστρια, λαογράφος, ζωγράφος, αγωνίστρια. Σε όσους προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την αξία της, στοχευμένα χρησιμοποιώντας την πολιτική της δράση εκείνη απαντούσε πολύ έξυπνα «..Τρέχει στις φλέβες μου κόκκινο αίμα. Αν και σε σας, τότε είμαστε σύντροφοι».

Η Βιολέτα Πάρα έζησε στην Χιλή την περίοδο των μεγάλων πολιτικών ανακατατάξεων που οδήγησαν στη δυσαρέσκεια του λαού λόγω πανύψηλου πληθωρισμού, ανεργίας και φτώχειας. Γεγονότα που είχαν μετατρέψει κυρίως την ύπαιθρο σε παραγκουπόλεις. Σε μία από αυτές μεγάλωσε και η Βιολέτα Πάρα.

Σε μικρή ηλικία πήρε την κιθάρα της και άρχισε να γράφει τραγούδια με τα αδέλφια της. Ξεκίνησε την καριέρα της σε μικρούς χώρους, γυρίζοντας αργότερα τη Χιλή με ένα μαγνητόφωνο και ένα τετράδιο στο χέρι, όπως η δική μας Δόμνα Σαμίου, για να καταγράψει ένα μεγάλο εύρος παραδοσιακής χιλιανής λαϊκής μουσικής. Η αυξανόμενη δημοτικότητά της τελικά κέρδισε τη δική της ραδιοφωνική εκπομπή και μια πρόσκληση να εμφανιστεί σε ένα φεστιβάλ νεολαίας στην Πολωνία.

Η Βιολέτα Πάρα δεν είναι η εξ ορισμού παραδοσιακή καλλιτέχνιδα μόνον της Χιλής, αλλά ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής. Κόρη, αδελφή και μητέρα μουσικών, έκανε την τέχνη τρόπο ζωής της. Ο μεγαλύτερος αδελφός της, ο ποιητής Νικάνορ Πάρα (Βραβείο Cervantes Λογοτεχνίας) την στήριξε πολύ στην αναζήτηση της τέχνης της.

Ήταν μια εντυπωσιακά πολυτάλαντη δημιουργός. Τραγουδοποιός, τραγουδίστρια, συνθέτρια, ποιήτρια, γλύπτρια, ζωγράφος και υφάντρα. Μια χαρισματική προσωπικότητα. Το ίδιο χαρισματικός ήταν ο συνοδοιπόρος της, συνθέτης, στιχουργός, μουσικός, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, Βίκτορ Χάρα. Στη διαμόρφωση αυτής της τεράστιας προσωπικότητας του Νέου Χιλιανού Τραγουδιού η Βιολέτα Πάρα είχε καταλυτική επίδραση. Ο Βίκτορ Χάρα αποτελεί ταυτόχρονα παράδειγμα ηρωικής μορφής στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Χιλής, αφού τα όργανα της στρατιωτικής χούντας, πριν τον δολοφονήσουν άνανδρα, αποφάσισαν να του κόψουν εκείνα τα θαυματουργά δάχτυλά του με τα οποία μάγευε με τη μουσική που έπαιζαν εμψυχώνοντας τους συμπατριώτες του στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.

Σκληρή κι απόλυτη η Βιολέτα Πάρα δεν ανήκε στο συναισθηματικό είδος… Έβαλε τέρμα στη ζωή της στα 50 της, στις 5 Φεβρουαρίου 1967, στην πιο δημιουργική περίοδο της πολυσχιδούς καλλιτεχνικής διαδρομής της. Πίσω της άφησε πλούσιο κληροδότημα, παραδοσιακή μουσική στην οποία εμφύσησε νέα ζωή, λαογραφικό έργο, αλλά και δικά της τραγούδια που κατέκτησαν τον κόσμο όλο.

Αν κάποιος αυτόματα δεν αναγνωρίσει το όνομα Βιολέτα Πάρα, ας φέρει στο μυαλό του το  εμβληματικότερο  τραγούδι της «Gracias a la vida», ύμνο στην χιλιανή παραδοσιακή μουσική…

Τα έργα της Βιολέτα Πάρα αντιπροσωπεύουν αυτήν ακριβώς την Χιλή. Την Χιλή των φτωχών χωρικών και των εργατών που τόσο φοβήθηκαν οι επίδοξοι εκμεταλλευτές τους. Καθώς η ζωή της Βιολέτα Πάρα ερχόταν στο τραγικό αυτό τέλος που η ίδια επέλεξε, ερχόμασταν και στην αρχή ενός μεθοδευμένου τέλους μιας επανάστασης που με σαμποτάζ θα οδηγούσε στην δικτατορία του Πινοσέτ, στο τέλος του ονείρου, στο τέλος μιας ουτοπικής ιδέας του Αλιέντε περί ειρηνικής συμβίωσης εργατών και αφεντικών.

Google+ Linkedin