Σήμερα 25 Μαρτίου, ακόμα μια μεγάλη εορτή για την Πατρίδα μας, η ανάμνηση, για το ξεκίνημα της απελευθέρωσης του Γένους, το 1821.

Να μην ξεχνάμε ιστορικά, όλες τις άλλες τότε, τόσο σημαντικές ημερομηνίες της επανάστασης, που και τις γνωρίζουμε.

Έχει τελειώσει η κατάθεση στεφάνων, στο Μνημείο των Ηρώων, για τους τόσους Ιστορικά Ήρωες μας και τα μάτια μου δεν ξεκολλάνε από τα στεφάνια, που εκεί κείτονται, εκεί υπάρχουν.

Έμεινα έτσι ακίνητος, αρκετή ώρα κυττάζοντας τα στεφάνια, που είχαν αγκαλιάσει θαρρείς στοργικά το Μνημείο, έτσι φεύγοντας έκανα αρκετές σκέψεις.

Είμαστε η συνέχεια εκείνων, που έδωσαν τα πάντα, τις ζωές τους για να Ελευθερώσουν την Πατρίδα, μας χωρίζουνε μόλις επτά γενεές πίσω, από την επανάσταση του 1821 και μόλις μια γενεά από τους πατεράδες μας, και το 1940.

Είμαστε η συνέχεια τους, μέσα στους αιώνες, που άλλοτε μεγαλώσαμε την πατρίδα και άλλοτε την κάναμε μικρή.

Σήμερα η πατρίδα μας είναι μικρή, γιατί δεν εκφράζει τα πρέπει και τα θέλω για ζωή του λαού της, είναι υποδουλωμένη οικονομικά σιδηροδέσμια, φτωχοποιημένη για δεκαετίες, μέσα από τα μνημόνια, μέσα από τις στρατιωτικές βάσεις, που από αυτές ξεκινά ο θάνατος, για την Ελευθερία και των άλλων λαών.

Έτσι μόνιμα βλέπουμε, στο μεγαλήτερο μέρος του πολιτικού λόγου, από τα ΜΜΕ να προπαγανδίζεται το σύνθημα, όλοι μαζί, όχι στο διχασμό, μόνο και μόνο για να συνεχίσει η πατρίδα μας να είναι υποδουλωμένη, ανελεύθερη, ένα στην κυριολεξία προτεκτοράτο των ξένων.

Όταν όλοι έχουμε, τα ίδια δικαιώματα, απολαμβάνουμε όλοι το ίδιο την Δικαιοσύνη, την Ελευθερία, πιστά την εφαρμογή του Συντάγματος που υπήρχε, πριν το κουρελιάσουν, την ίδια ποιότητα ζωής, μόνο τότε μπορούμε να πάμε όλοι μαζί, δεν θα υπάρχει ίχνος διχασμού και δυστυχώς αυτό σήμερα δεν ισχύει.

Μπορούνε λοιπόν, να το λένε και να απευθύνονται μόνο σε ελάχιστους και ο λαός σίγουρα δεν είναι, καταλαβαίνει, απλά τον έχουν γονατίσει από την ανέχεια και τον φόβο, μέσα από την διαρκή στοχευμένη διχόνοια, από την καταστολή με τους όλο και περισσότερους ανθρωποφύλακες, με τους νόμους ενάντια στην Ελευθερία, που μόνο δικτατορίες τολμούν να νομοθετούν, αφού πρώτα κουρέλιασαν το Σύνταγμα.

Όμως κανένα ραντεβού με την Ιστορία του, δεν το έχασε ο καταπιεσμένος χωρίς πραγματική Ελευθερία και αξιοπρεπή ζωή λαός μας, έτσι και τώρα θα βρεί πάλι τον δρόμο του, θα επαναλάβει πιστά όπως όποτε χρειάστηκε πάντα, το ραντεβού του με την Ιστορία.

Σίγουρα οι επόμενοι από εμάς, πάλι στο ίδιο ή σε ένα άλλο Μνημείο θα ξανά καταθέσουν στεφάνια, το βλέπω ολοζώντανα, προχωρώντας τον χρόνο, μέσα από την ματιά κάποιων άλλων, όπως εδώ που σήμερα στάθηκα και τα κοιτάζω, αφού πρώτα με δακρυσμένη ψυχή, γνωρίζοντας σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα ο λαός μας, έκανα το χρέος μου, καταθέτοντας για ακόμα μια φορά……..

Να μην ξεχνάμε, να μην φοβόμαστε τίποτα, γιατί όπως είπε ο Οδυσσέας Ελύτης, (εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι), με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις, να θυμόμαστε της Φιλικής Εταιρείας την (Αόρατη Αρχή) του γένους, που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει μέσα στους αιώνες, είναι καταγεγραμμένη μέσα στο στο DNA μας και δεν είναι άλλη, από το πάθος του λαού μας για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…..