Τα «ρέστα» της όποιας πολιτικής αξιοπρέπειας του είχε απομείνει έπαιξε και έχασε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Σικυωνίων, Νίκος Σκαρμούτσος , την Τέταρτη 9 Ιούλη , με τα καμώματά του στη λογοδοσία της δημοτικής αρχής. 

Όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία απο τον δήμαρχο Σπύρο Σταματόπουλο και πιστός στο μακιαβελικό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» του αφεντικού του , για ακόμα μια φορά ο Νικολάκης έβγαλε απο τη φαρέτρα του το κατά Μπρεχτ «μυστικό όπλο» του βλάκα και  αποφάνθηκε συνοπτικά «δικαίωμα δευτερολογίας δεν υπάρχει !» , αποστερώντας απο τον αρχηγό της μειοψηφίας , Δημήτρη Πιστεύο , το δικαίωμα να σχολιάσει και να απαντήσει σε όσες ανακρίβειες ειπώθηκαν στον πρώτο κύκλο τοποθετήσεων του δημάρχου και του προέδρου της Δημοτικής Επιτροπής.

Το πρώτο ερώτημα που γεννάται είναι αν ο Σταματόπουλος μέτρησε το πολιτικό κόστος πριν ανάψει το “πράσινο φως” στον Σκαρμούτσο να κάνει μπάχαλο την ειδική συνεδρίαση.

Όσοι γνωρίζουμε τις αντιδράσεις του Σταματόπουλου νομίζω πως περιμέναμε μετά τον θόρυβο που δημιούργησε η ρελάνς Πιστεύου  ότι το τελευταίο του χαρτί θα ήταν να προσδώσει καφενειακή διάσταση στη διαδικασία της λογοδοσίας και στη συνέχεια  να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια… αποφεύγοντας να δώσει εξηγήσεις για το επιχειρούμενο ξεπούλημα.

Και σε άλλες περιπτώσεις , όταν στριμώχνεται ο Σταματόπουλος , είχε προκαλέσει  το ίδιο μπάχαλο γιατί γνωρίζει ότι αυτή η τακτική ανεβάζει την πολιτική αδρεναλίνη στο φασίζων ακροατήριο του.

Αυτή είναι η πάγια τακτική του δεκαπέντε χρόνια που είναι δήμαρχος στο Κιάτο.

Αυτή την τακτική ενστερνίστηκε και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου , επιβάλλοντας «ξαφνικό θάνατο» στη δημοκρατική λειτουργία του ανωτάτου βουλευόμενου όργανου του δήμου και μάλιστα όχι στην «παράταση» , όπως γινόταν κάποτε στο ποδόσφαιρο , αλλά στο τέλος του «πρώτου ημιχρόνου»!

Προφανώς αυτό είναι ακραίο φασιστικό φαινόμενο και πρέπει να μας απασχολήσει , χωρίς να πέσουμε στην παγίδα της υπεραπλούστευσης και των εύκολων συμπερασμάτων ,  γιατί έχει οικονομικές , πολιτικές και ιδεολογικές προεκτάσεις που καθορίζουν τη συνολική φυσιογνωμία αυτής της δημοτικής αρχής.

Συμπερασματικά ,λοιπόν,  το κόλπο με το μπάχαλο ήτανε στημένο απο τον Σταματόπουλο και αυτό διαφάνηκε όταν απο την αρχή της συνεδρίασης και υπό την ανοχή του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου διέκοπτε τον αρχηγό της μειοψηφίας , καθ’ όλη την διάρκεια της πρωτολογίας του.

Δεν τους βγήκε όμως όπως υπολόγιζαν…

Μετά την ανάδειξη του ζητήματος της δημοτικής περιουσίας απο την  παράταξη “Επόμενη Μέρᨔ και κυρίως την εισηγητική τοποθέτηση  του Δημήτρη Πιστεύου στη λογοδοσία και ο πιο αδαής πλέον αντιλαμβάνεται  ότι η δωρεάν παραχώρηση δημοτικής ακίνητης περιούσιας στον Δημόφιλος ΑΕ συνιστά άσκηση δημόσιας εξουσίας απο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου , χωρίς τον ελεγκτικό ρόλο του δημοτικού συμβουλίου , και αυτό εγείρει σοβαρά ερωτήματα για το μέλλον αυτής της περιουσίας

Όσο και αν προσπάθησε ο Σταματόπουλος να μας  διαβεβαιώσει ότι η  δημοτική περιουσία δεν ιδιωτικοποιείται ή να μας καθησυχάσει λέγοντας ότι για την μεταβίβαση κυριότητας χρειάζεται απόφαση δημοτικού συμβούλιου με αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 , το μόνο που πέτυχε ήταν να επιβεβαιώσει για μια ακόμα φορά ότι η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα…

Τα 25 ακίνητα που σε πρώτο χρόνο μεθοδεύουν να παραχωρήσουν δωρεάν στον Δημόφιλο , με το πρόσχημα της περαιτέρω αξιοποίησης για κοινή ωφέλεια , μπορεί να μην παραχωρούνται κατά κυριότητα –  όμως η δωρεάν παραχώρηση ως νομικός όρος υποδηλώνει την παραίτηση απ’ ό,τι δικαιωματικά μου ανήκει υπέρ τρίτου και χωρίς να προβάλλω καμιά οικονομική ή άλλη απαίτηση που να τεκμαίρεται έννομο συμφέρον.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο Δημόφιλος όχι μόνο δεν θα χρειάζεται καμιά αυξημένη πλειοψηφία του δημοτικού συμβούλιου για να διαχειριστεί το χαρτοφυλάκιο αυτών των ακινήτων – αλλά ούτε καν γνωμοδότηση του δημοτικού συμβουλίου θα χρειάζεται  …

Επίσης ο Δημόφιλος δεν θα χρειάζεται καμιά αυξημένη πλειοψηφία του δημοτικού συμβούλιου για να μπορεί να εκχωρήσει την διαχείριση αυτού του χαρτοφυλακίου σε Ανώνυμη Εταιρεία Επενδύσεων σε Ακίνητη Περιουσία (ΑΕΕΑΠ) , αφού βάσει του καταστατικού του προβλέπεται να συμπράττει ή να συμμετέχει σε ένα τέτοιο μετοχικό σχήμα , που τέλει υπό την εποπτεία της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς , η δε εισαγωγή των μετοχών του στο Χρηματιστήριο είναι υποχρεωτική. (κατά τα άλλα ο Σταματόπουλος σήκωσε την παντιέρα της επανάστασης κατα της ΕΥΔΑΠ γιατί είναι εισαγμένη στο χρηματιστήριο!)

Σε μια τέτοια εξέλιξη , ποιος είναι σίγουρος ότι μια εταιρεία που είναι εισαγμένη στο χρηματιστήριο και έχει ως πρωταρχικό στόχο το κέρδος, θα σεβαστεί τις κοινωνικές ανάγκες και τις προτεραιότητες της τοπικής κοινωνίας;

Ποιος είναι σίγουρος ότι θα έχει τα ίδια κίνητρα με τους τοπικούς συλλόγους , που στεγάζονται σήμερα σε δημοτικά ακίνητα , για τη διατήρηση των υφιστάμενων χρήσεων;

Αν ο Σταματόπουλος είναι σίγουρος , τότε ας ανατρέξει στο βιβλίο του Cadernos de Lanzarote – Diário III (σελίδες 147 και 148) να δει τι έγραψε ο «αιρετικός» νομπελίστας συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου (José Saramago) , σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις …και τα λέμε απο Σεπτέμβρη..

Μέχρι τότε, καλό καλοκαίρι…