Προαγγελία Θυελλωδών ανέμων…
Αλιευμένο από το facebook – Vasilis Kazantzis
«Ο πόλεμος της Αλβανίας ήταν ο πρώτος σταθμός της θύελλας και το πρώτο εργαστήριο της μετάλλαξης του έθνους και της κοινωνίας. Ήταν ένα πόλεμος του εικοστού αιώνα, από εκείνους που δεν αφήνουν αλώβητη καμία πλευρά της κοινωνίας. Σήμανε γενική επιστράτευση ανθρώπων, οικονομίας, θεσμών και μηχανισμών. Οδηγούσε σε μια διάχυτη και έντονη συλλογική εμπειρία. Ήταν ένα σχολείο καινοτομιών, που από μόνο του ανέτρεπε τις προπολεμικές παγιωμένες καταστάσεις και συνήθεις – όλα όσα μπορεί να σημαίνει μια ανατρεπτική διαδικασία. Από αυτή την ουσιαστική ανατροπή ξεκινά η ιστορία μας»
Η συγκυρία ήταν ο πόλεμος. Η από τα πράγματα ανάθεση στους εφέδρους της τύχης της χώρας. Επρόκειτο για νέο συμβόλαιο μεταξύ της εξουσίας και των πολιτών της.
Δια του πολέμου άλλαζαν άρδην οι όροι της πολιτικής. Οι έφεδροι ανέλαβαν τη μοίρα της χώρας. Έπρεπε να την προασπίσουν,να προασπίσουν το δικό τους έργο, τον ιδρώτα τους των προηγούμενων χρόνων. Έπρεπε να σώσουν όλα αυτά τα λαμπρά,που στα χρόνια που πέρασαν, είχαν αποδείξει ότι μπορούν να πετύχουν.
Η ιταλική προσβολή δεν στράφηκε κατά της χώρας, του καθεστώτος και της ηγεσίας της, γενικά κι αόριστα.
Η στιγμή της επιστράτευσης ήταν κορυφαία στιγμή δημοκρατίας. Με αυτήν την έννοια, η ιταλική επίθεση στράφηκε ,άθελά της, ενάντια σε όλους και ενάντια στον καθένα -στον κάθε Έλληνα- ξεχωριστά.
Ξεκίνησε ένας πόλεμος ολοκληρωτικός, με την πιο απόλυτη σημασία του όρου.
Ολοκληρωτικός,καθώς το πολιτικό και κοινωνικό του διακύβευμα ξεπερνούσε κατά πολύ τις όποιες στρατιωτικές και διπλωματικές ισορροπίες και ζητούμενα.
Το χαμόγελο της αξιοπρέπειας, το χαμόγελο της αυτοπεποίθησης,το χαμόγελο των νικητών της πρώτης μέρας ενός πολέμου που είχε ήδη πολιτικά και κοινωνικά κερδηθεί,απάντησε στην πολιτική πρόκληση.
Οι Έλληνες συναντήθηκαν, με τον πιο απόλυτο τρόπο, τον δημοκρατικό τρόπο, στις 28 Οκτωβρίου του 1940, με τη νέα τους πατρίδα. (…) Η Ελλάδα βρέθηκε να πολεμά, στα χρόνια της δεκαετίας του ’40, με τους εχθρούς και τους φίλους της, με τον εαυτό της τον ίδιο.
Είχε βαθιές ρίζες το συμβόλαιο που σφραγίστηκε,ανάμεσα στους πολίτες και στη χώρα τους, στις 28/10/40. Η ακύρωσή του απαιτούσε τεράστιες προσπάθειες,καταστροφικές προσπάθειες,βασισμένες στο μίσος και το αίμα. Για τούτο και ο πόλεμος που άρχισε στις 28 Οκτωβρίου του ’40,κράτησε χρόνια πολλά,ως τα 1949, ως τα 1974 αν προτιμάτε.
Είναι επίφοβοι για τους εχθρούς τους οι άνθρωποι που, ανατρέποντας τα ανθρώπινα μέτρα, φεύγουν για το μέτωπο και για τον θάνατο με το χαμόγελο στα χείλη.
(Γιώργος Μαργαρίτης, Προαναγγελία Θυελλωδών ανέμων, Ο Πόλεμος στην Αλβανία και η πρώτη περίοδος της Κατοχής, εκδ.Βιβλιόραμα)
