Του Τάκη Κόλλια *

Υπάρχει και στην χώρα μας, η προσπάθεια για να ξεπουληθεί το νερό από ξένα και εγχώρια οικονομικά κέντρα.

Μια προσπάθεια, που έχει ξεκινήσει από το 1999 παραβλέποντας το πόσο αναγκαίο είναι από τον ανθρώπινο οργανισμό, αφού αποτελείτε 70% από νερό.

Θέλουν από ότι φαίνεται να επαναλάβουν, ότι είχε συμβεί το 1924 στην Αθήνα με την ΟΥΛΕΝ και με την μεγάλη απώλεια εισοδήματος του λαού, μόνο που οι τότε συνθήκες με τις τώρα, είναι εντελώς διαφορετικές.

Τότε, μετά την μικρασιατική καταστροφή και την άνοδο του πληθυσμού στο 1.000.000, ξεπούλησαν, βρήκαν την αφορμή, που δεν μπορούσαν να εξυπηρετηθούν με νερό ενώ σήμερα, το νερό της Αθήνας, πάνω από 70 χρόνια, εξυπηρετεί συνεχώς όλους τους κατοίκους, συγκαταλέγεται δε από τα πρώτα ποιοτικά νερά και με το χαμηλότερο αντίτιμο.

Εάν δούμε τις τιμές που κοστολογείται το νερό, στις υπόλοιπες χώρες, ακόμα και για την Ευρώπη, η χώρα μας, έχει από το φθηνότερο νερό και ακόμα όλος ο πληθυσμός της, έχει πρόσβαση σε αυτό το αγαθό.

Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει αντίθετη κίνηση από στοχευμένη άνυδρη πολιτική, εκπορευόμενη από οικονομικά κέντρα, που επιμένει να εντάξει το νερό, από αναγκαίο αγαθό, στην κερδοφορία των αγορών.

Όλοι γνωρίζουμε τον νόμο 4255/2014 για ποιους έγινε, ποιους εξυπηρετεί και πως εφαρμόζεται.

Η διαχείριση του νερού στην χώρα μας, γίνετε όπως όλοι γνωρίζουμε, στην Αθήνα από την ΕΥΔΑΠ, στην Θεσσαλονίκη από την ΕΥΑΘ και από τις κατά τόπους ΔΕΥΑ ή Υπηρεσίες Ύδρευσης του εκάστοτε Δήμου, όπου δεν υπάρχει ΔΕΥΑ.

Το νερό που διαχειρίζονται, προέρχεται ή από γεωτρήσεις, ή από τρεχούμενα νερά, ή φράγματα, που μέσα από αγωγούς μεταφέρεται για πλήρωση του δικτύου, μέσα από δεξαμενές, ή μετά από διύλιση.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε, να έχουμε κατά νου, ότι στο νερό, άμεση είναι και η εμπλοκή της ΔΕΗ, με τους ταμιευτήρες, τις τεχνικές λίμνες και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος.

Η ΔΕΗ συμβάλει καθοριστικά στην επάρκεια του νερού, είναι το αναπόσπαστο κομμάτι του όπου δραστηριοποιήται.

Θα πρέπε λοιπόν να ξεχάσουν την πώληση των φραγμάτων, των υδροηλεκτρικών εργοστασίων, των ταμιευτήρων, γιατί μιλάμε για τμήμα του αγαθού που λέγεται νερό.

Να μην ξεχνάμε ότι και η ενέργεια όπως το νερό, είναι αγαθά σημαντικά για την ζωή του ανθρώπου, ο αγώνας για τα δύο αγαθά είναι αναπόσπαστος και κοινός.

Ας πιάσουμε πάλι το νήμα των συνεχιζόμενων προσπαθειών που γίνονται, για την ιδιωτικοποίηση του νερού, την ένταξη του από αγαθό ζωής που είναι, ως εμπόρευμα για τα κέρδη των αγορών, ας δούμε τι συμβαίνει παγκόσμια.

Σε αρκετές χώρες που έχει ιδιωτικοποιηθεί, τα προβλήματα για τους εκεί πληθυσμούς είναι τεράστια και έχουν καταδείξει την αναγκαιότητα της αντιμετώπισης του νερού ξεκάθαρα ως αγαθό, χωρίς καμία αμφισβήτηση.

Για αρκετούς Δήμους της Ευρώπης που το νερό δόθηκε σε ιδιώτες, το πείραμα απέτυχε, από την κακοδιαχείρηση των ιδιωτών, μέσα από την απαξίωση των δικτύων και υποδομών, από την ποιότητα και τις τιμές του νερού, οδήγησε έτσι στην μεγάλη αντίδραση του κόσμου.

Αυτό είχε σαν συνέπεια, την επαναδημοτικοποίηση των υπηρεσιών παροχής νερού, όλοι γνωρίζουμε τι έγινε στο Παρίσι και στο Βερολίνο.

Αντίθετα, σε χώρες που έχουν υπογράψει μνημόνια όπως η Ελλάδα, οι πιέσεις και οι κινήσεις για ιδιωτικοποίηση του νερού, είναι στοχευμένες και συνεχείς.

Όλοι γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε, είμαστε υποψιασμένοι, γιατί αυτό το σημαντικό αγαθό με τις υπηρεσίες υδρεύσεως από την ίδρυση τους, δεν είναι στον στενό δημόσιο τομέα ως ώφειλε, αλλά στον ευρύτερο δημόσιο τομέα εδώ και χρόνια.

Είχαν τους λόγους τους με μια ευελιξία, για την εξυπηρέτηση συμφερόντων, με οποιοδήποτε τρόπο.

Δούλεψαν συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια, ξεγυμνώνοντας τις υπηρεσίες από το αναγκαίο προσωπικό, στοχευμένα τις οδηγούν σε αδυναμία στο έργο τους με τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, με την γήρανση του, όπου δε προσλαμβάνουν εργαζόμενους, είναι με σχέσεις εργασίας όχι κανονικών αλλά ελαστικών ή άλλων μορφών εργασίας, βάζοντας από την πίσω πόρτα τους ιδιώτες εργολάβους.

Πάγιο αίτημα, των υπηρεσιών ύδρευσης για χρέωση από την ΔΕΗ με βιομηχανικό τιμολόγιο χρέωσης και όχι οικιακό όπως σήμερα, όπως επίσης και αφαίρεση του ΦΠΑ για την μείωση των λειτουργικών εξόδων και τελική μείωση στα τιμολόγια των καταναλωτών, για φτηνότερο νερό.

Τα αναγκαία έργα, που πρέπει να χρηματοδοτεί το κράτος όπως οφείλει δεν γίνονται έτσι οδηγούν τις υπηρεσίες ύδρευσης σε δανεισμούς από τράπεζες.

Στο τέλος εντελώς προσχηματικά τους ακούμε να ενδιαφέρονται για την σπατάλη που γίνεται στο νερό, ότι είναι αρκετά φτηνό, ακούμε για ευφάνταστες στοχευμένες μελέτες, για οικονομικό εξορθολογισμό, χωρίς ποτέ να αναφέρονται στο επίσημο κράτος και την υποχρέωση της χρηματοδότησης των υπηρεσιών ύδρευσης, ούτε ότι αναφέρονται στο ποιό πολύτιμο αγαθό επάνω στην γη για τον άνθρωπο.

Είναι ξεκάθαρα εκείνο το άρρωστο κοινωνικό κομμάτι, που βλέπει το νερό ως ακόμα μια ευκαιρία για κέρδος.

Εάν, αγαθά όπως το νερό, η ενέργεια, υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους όπως η υγεία, η ασφάλιση, τα απορρίμματα, βασικές υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στους πολίτες εκχωρηθούν στους ιδιώτες, τότε δεν θα υπάρχει λόγος πληρωμής φόρων και ανάληψη υποχρεώσεων από τους πολίτες, απέναντι στο κράτος.

Να μην ξεχνάμε, ότι στην τελευταία κρίση με τον κορονοϊό το Εθνικό Σύστημα Υγείας με τους κατά πολύ και εκεί ελλιπείς αριθμητικά εργαζόμενους, είναι αυτό που στήριξε τον λαό, όπως επίσης και τη συμβολή των υπηρεσιών ύδρευσης, με το αναγκαίο αγαθό το νερό.

Η αποζημίωση τους, για αυτή την εργασιακή τους υποχρέωση και προσφορά ήταν χειροκροτήματα κενά περιεχομένου, από τις αναγκαίες προσλήψεις στις ελλείψεις από προσωπικό και στο βάθος λίαν συντόμως, ΣΔΙΤ.

Όμως σε αυτή την μεθοδευμένη, άστοχη και επικίνδυνη πολιτική για το νερό τουλάχιστον ο κόσμος έχει ενημερωθεί και ευαισθητοποιηθεί μέσα από κινήματα, από ψηφίσματα, από συλλογή υπογραφών, έτσι οι διάφορες Σειρήνες δεν θα μπορέσουν να του ακυρώσουν το ταξίδι του προς την αναγκαία Ιθάκη, που δεν είναι άλλο από αυτό που μόνιμα λέγαμε και θα λέμε.

ΠΟΣΙΜΟ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΡΥΣΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ.

* Ο Τάκης Κόλλιας είναι εργαζόμενος στην ΔΕΥΑ Σικυωνίων και Πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Κιάτου